A Dutch Knitter in New York – the knitters
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
| Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images | ||
Overweldigend, bruisend en groots. The Big Apple, the city that never sleeps, de hoofdstad van de wereld, is voor mij gewoon het Mekka van het breien. Midden in het prachtige oude Central Station en naast een straatkraampje in SoHo werd er zelfs geKIPt. Natuurlijk mocht een ontmoeting met de New Yorkse breiers niet ontbreken. Vooraf legde ik dus al contact met Stitch ‘n Bitch New York City, waarna diverse leden replies posten en mij enthousiast mailden. Dat beloofde gezellig te worden!
Overwhelming, bubbling and just great. The Big Apple, the city that nevers sleeps, the capitol of the world, is for me the Mekka of knitting. In the hall of the beautiful old Central Station and next to a street stand in SoHo there was even some KIP-ping to be found. Of course a meeting with the New York knitters would be part of our holiday program. Before the start of our journey I contacted Stitch ‘n Bitch New York City. Some members posted replies and mailed me enthusiasticly. That was a promise for some nice knitting nights.
Op dinsdagavond hoefde ik mijn Stitch ‘n Bitch-avond dus niet te missen. Na een licht dineetje van Sushi en zeewier bij de plaatselijke Sushi-boer gingen we naar café daBhang in de 8th street tussen 5th en 6th avenue in de West Village. Tot onze verrassing wachtte Debbie Stoller die al wist dat ik in New York zou zijn, ons buiten al op. Heerlijk om haar terug te zien! Haar Nederlandse afkomst verloochende zich niet; een rokje met rood-wit-blauwe motiefjes en dieprode klompjes. En een enorme zilveren tas waar de halve wereld in zat, maar geen aansteker. Zelfs ik zag er New Yorkser uit dan zij…… 😉
On Tuesday night I didn’t have to miss my weekly Stitch ‘n Bitch night. After a light diner of Sushi and seaweed at a local Japanese restaurant we went to cafe daBhang in 8th street between 5th and 6th avenue in West Village. To our big surprise Debbie Stoller who already knew we would be in New York, waited for us outside. So nice to see her again! Her partly Dutch ancenstry showed; a skirt with red-white-blue motifs and deep red wooden shoes. And a giant silver bag in which she carried a big load of stuff except for the lighter she needed badly. Even I looked more like a New York broad as she did…… 😉
Het was een zalige avond. Binnen waren zo’n tien breiers al lekker op gang. En terwijl Jan zich met Debbie in het post-feminisme verdiepte, hoorde ik van de breiers allerlei New Yorks breinieuws. Eén van hen breide de over-the-knees socks die ik in het paars gemaakt heb. Zij was zo snugger om elastiek mee te breien in de boord. Natuurlijk kreeg ik tips voor de leukste breiwinkels en net als in Nederland, gingen breiboeken en wol van hand tot hand. Stitch ‘n Bitch is eigenlijk overal hetzelfde en zoals het in mijn ogen moet zijn. Inspirerend en veel onderlinge hulp, maar vooral heel gezellig.
It was a wonderful night. Inside the cafe there were about ten knitters knitting along already. And while Jan talked with Debbie about post feminism, I heard the latest New York knitting news. One of the knitters knitted the over-the-knees socks that I have made in purple. She was so clever to knit in some elastic in the borders. Of course they gave me tips for the nicest yarn shops. And, like in the Netherlands, knitting books and wool were shown to each other. Stitch ‘n Bitch is the same everywhere and like it should be in my humble opinion. Inspiring and with lots of help to each other, but also very cozy and sociable.
Debbie had de Bust, het tijdschrift waar ze hoofdredactrice is, voor me meegenomen. Ze vertelde dat zij zich bij de oprichting van dit tijdschrift heeft laten inspireren door ons feministische tijdschrift Opzij. Bust ziet er echter vele malen sappiger en toegankelijker uit dan het bloedje serieuze Opzij. Leuk om als oh zo feministisch opgevoede vrouw met haar over dit onderwerp te kletsen. Over werkende vrouwen en moeders getrouwd met goed verdienende mannen die nanny’s in dienst nemen om hun kinderen te verzorgen zodat zij zich kunnen ontpoppen als ‘stay-at-home bloggers’. En over de nieuwe Sex and the City-film, helemaal hot in New York. Ons diepgedecolleteerde Vrouw Antje van The Dutch Knitters vindt Debbie trouwens ‘hartstikke leuk’!
Debbie brought me the Bust, the magazine for which she is head editor. She told me that she was inspired by our feminist magazine Opzij when she founded it. Bust however looks so much more alive and easier to read that our oh so serious Opzij. I was raised by a feminist mother, so it was nice to chat with Debbie about this topic. About working women and mothers married with rich men that hire nanny’s to raise their children so they can become ‘stay-at-home bloggers’. And about the film Sex and the City, helemaal hot in New York. Debbie thinks our Vrouw Antje of The Dutch Knitters with her naughty clevage is so nice: ‘hartstikke leuk’!
Debbie heeft jarenlang in de West Village (red: East Village ;-))gewoond. Ze nam ons mee voor een spannende wandeling door de bijzonderste straten van de wijk terwijl ze ons wees op de meest opmerkelijke huizen (ook haar eigen oude woning) en vertelde over de geschiedenis van de wijk. Het was een van de geweldigste ervaringen van de vakantie. Dit voelde, hoorde en rook authentiek en totaal niet toeristisch. Dit was het échte New York. Debbie, die inmiddels al jaren in het rustiger Brooklyn woont, was blij dat die twee Hollanders niet te beroerd waren om deze wandeling door memory lane met haar te maken. Ze wist ook een superknus binnenplaatsje bij eethuis Jaffa, waar we – dankbaar dat Sushi en zeewier niet zo voedzaam is – een zalig second diner verorberden. Tegen middernacht werd het gesprek (deels Nederlands, deels Engels) tussen ons als bijna-leeftijdsgenoten langzamerhand diepgaander wat de ontmoeting tot een bijzonder en heel waardevol samenzijn maakte.
Debbie lived in the West Villgage (East Village ;-)) for years. She took us on an exciting walk through the most peculiar streets while pointing out the most remarkeble buildings (also her own old apartment) and told us about the history of the neighbourhood. It was one of the best experiences of your holidays. This felt, sounded and smelled authentic and absolutely not touristic at all. This was the réal New York. Debbie, who lives in the more quiet Brooklyn now, was glad that these two Dutch tourists were not to faint of heart to do this through memory lane walk with her. She also knew a very cozy restaurant Jaffa, where we – grateful that the Sushi and seaweed meal was so light – feasted on a delicious second diner. Round midnight the conversation (partly Dutch, partly English) between three almost just as old persons slowly became more intimate which made the meeting a special and highly valued being-together.
Debbie zette ons nog even met de neus de goede kant op in de metro. Want ze snapte wel dat wij als Nederlanders in het bezit van een metroweekkaart geen dure taxi terug zouden nemen. Vanaf het perron waar wij stonden, zagen we haar aan de overkant staan. Een kleurig figuurtje met goudblonde lokken op het grijs en grauwe perron dat haar opgeslokt leek te hebben toen haar metro met veel geraas richting Brooklyn zoefde.
Debbie accompanied us to the subway and pointed out which subway to take. She understood that we, being Dutch and in the possession of a subway card for the whole week, wouldn’t take an expensive taxi to the hotel. From the platform where we waited we saw her colourful figure with golden blond hair standing on the gray and dirty platform that seemed to gulp her down when her train exited with lots of noise in the direction of Brooklyn.
De woensdagavond brachten we door bij de Upper West Side Knitters in de Starbucks in Upper West. Ook hier een grote groep enthousiaste breiers. Mij vielen vooral de verschillen tussen de breiers op. Bori, een ex-danseres van maar liefst 91, heette ons welkom, helemaal verbaasd dat we de moeite hadden genomen om naar hun avondje te komen. Ik was diep onder de indruk van deze bijzondere dame die er zo goed uitzag en zo kien was. Gewéldig! Michelle en Jennifer, de buurtjes aan mijn rechterkant, haakten liever van gigantische kluwen acryl babydekentjes voor het goede doel. Goed gebekt waren ze, met een stevig New Yorks accent. ‘They don’t mess with me…..!’, vertrouwde Jennifer me toe, wiebelend met haar grappige transparante pumps. Een andere breister legde de laatste hand aan haar bruidsshawl. Ik vroeg wanneer ze zou gaan trouwen. Dat is inmiddels gebeurd, namelijk dié zaterdag erop. Maar ze was er heel relaxed onder, want ze was immers al aan de afwerking begonnen…… Een ervaren breister die de French Market Bag al af had, hielp Bori met het inbreien van een streep in haar FMB. Een schrijfster van romans aan de overkant van de tafel breide nog niet zo lang, maar had wel Habu al ontdekt. Dat moest ik vooral eens gaan bekijken. Had ik al gedaan….. maar daarover meer in het volgende blog over de New Yorkse breiwinkels.
Wednesday night we went to the Upper West Side Knitters in the Starbucks in Upper West. There was a big group of enthousiastic knitters. I saw a group of people with big differences between them. Bori, an ex danser aged 91 years, made us feel very welcome. She was surprised that we came all the way to the Upper West to meet the knitters. I was so much impressed by this very special lady that looked so good and was so smart. Great! Michelle and Jennifer, the neighbours on my right, liked crochet more than knitting and made baby blankets for charity of huge skeins of acrylic yarn. They had a nice and strong New York accent. ‘They don’t mess with me…..!’, Jennifer told me, wiggling with her funny transparant pumps. Another knitter finished a bridal shawl. I asked when she was getting married. That has now already happened, it was last Saturday. But she was quite relaxed, as the shawl was almost ready…… A more experienced knitter that just finished the French Market Bag, helped Bori with knitting a stripe in hers. A writer of novels at the other side of the table that knitted for just a year now, had discovered Habu already. You should check that yarn store out, she told me. I already did that, but about that experience I will tell you in my blog about the New York yarn shops.