Day and night
 |
 |
|
Veel in het leven bestaat bij de gratie van het tegendeel. Licht en donker, goed en kwaad, positief en negatief. En dan opeens duikt er iemand op tijdens je wekelijkse Stitch ‘n Bitch-avondje, waar je lekker met je breivrienden zit te breien en te beppen, die je de vraag stelt waarom je dag en nacht met breien bezig bent. Met een paar Palmpjes op kom je dan niet ver, maar ook in iets soberder toestand blijft de vraag prangend aanwezig. Breien, wat is er toch in vredesnaam zo leuk aan?
Most things in life exist thanks to the fact that it has an antipole. Light and dark, good and evil, positive and negative. And then someone turns up on your weekly Stitch ‘n Bitch evening, where your are stitching and bitching with your knitting friends, that asks you why you are, day and night, obsessed with knitting. After drinking some beers you can’t come up with a lot of sensible answers, but even more sober the trickering question remains. Knitting, why do I like it that much?
Zo kwam ik er vannacht in bed achter dat mijn fascinatie voor het fenomeen breien terug te voeren is op twee dingen. Enerzijds op de kracht van het element dat twee waarden kan hebben; een steekje recht een een steekje averecht. Zoals in de digitale wereld de programmeurs programma’s componeren uit nullen en enen, zo programmeren de ontwerpers van breiwerk met de bouwstenen recht en averecht. De steek als basiselement van tricot, kantwerk, kabels, kleurenbreiwerk en van de sok. Een doodsimpel lusje met een wereld aan mogelijkheden. Alles kan met de variaties van dit basale principe waarin je de tegenstelling tussen positief en negatief terug kan vinden in recht en averecht.
So this night in my bed I found out that my fascination for the phenomenon knitting is based on two things. On one hand there is the power of the element that can have two values; a knit stitch and a purl stitch. Like in the digital world the programmers compose programs built with the value zero and one, the knitwear designers program their designs with the building blocks knit and purl. The stitch as the basics for stockinette, lace, cables, color work and the sock. A death simple slipknot kind of thing that offers millions of possibilities. All can be done with the variations of this basic principle in which you can see the contrast between positive and negative in knit and purl.
Anderzijds is er de razendsnelle ontwikkeling in de tijd. Globaal nam ik met mijn niet-breiende maar wel zeer geïnteresseerde vraagstelster de breigeschiedenis eventjes door. In de tweede eeuw het eerste Nederlandse breiseltje (of Nälbindung?) gevonden in het graf van een vrouw in Esch in Brabant, wat vondsten in Egypte en pas in de Middeleeuwen concrete bewijzen van de aanwezigheid van de breikunst. In twintigste eeuw stimuleren de eerste breitijdschriften de verspreiding van patronen en technieken stimuleren. Zimmermann, de breigoeroe die in het licht van haar tijd tot vernieuwingen kwam die als groots zijn te beschouwen, zorgde voor innovatie binnen de breiwereld. Economisch breien wordt hobbybreien en de eerste yarn snobs worden geboren. Traditionele breikunst als voedingsbodem voor kunstenaars die breiwerk tot hun persoonlijke uitingsvorm maken.
On the other hand there is the rapid development in time. Roughly I went through the history of knitting with my not-knitting but very interested question-poser. In the second century the first Dutch knitting (or Nälbindung?) was found in a grave of a woman in Esch in Brabant, some findings in Egypt and not sooner then in the middle ages concrete proof of the existence of knitting. In the twentieth century the first knitting magazines stimulated the distribution of patterns and techniques. Zimmermann, the knitting guru that in her time came up with some remarkable inventions, innovated the knitting world. Economical knitting became hobby knitting and the first yarn snobs were born. Traditional knitting as a breeding ground for artist to create their personal expressions.
In de jaren tachtig van de vorige eeuw breit men zich suf met Ariadne en Steek van Margriet, een kreatieve golf die plotseling wordt verdrongen door de opkomst van het internet. Computeren is opeens de hobby van velen. Enen en nullen versus recht en averecht. Maar na een bloedige strijd der tegenstellingen blijkt dat samenwerking beter is dan concurrentie en stimuleert nu juist de opkomst van het medium internet de nieuwe golf aan kreatieve ontwikkelingen op internationaal niveau. Een samenwerking die rustig letterlijk genomen mag worden, want dit aspect komt je overal in de breiwereld tegen, zowel virtueel als Real Life. In vier jaar tijd ontstonden er 84 Stitch ‘n Bitch-groepen in Nederland. Het fenomeen KnitAlong, waarbij grote groepen breiers de krachten bundelen en zich werpen op het breien van één specifiek ontwerp, benadrukt de gemeenschapszin. Mysterie-breien (dan weet je niet eens wélk ontwerp je samen breit) geeft vertrouwen in de ‘leader’ van de groep weer. Zelfhulpgroepen, als zodanig een erfenis uit de jaren tachtig, blijken als communities een krachtig middel om de eigen breikunsten te vergroten. Ravelry groeide in razend tempo uit tot een wereldwijd netwerk van bijna 100.000 breiers. En ieder zichzelf respecterende breier blogt alle breiseltjes die van de pennen rollen.
In the eighties of last century the Dutch knitters knitted with Ariadne and Steek van Margriet, a creative wave that is pushed aside by the birth of the internet. Playing with computers is suddenly a new hobby for lots of people. Zero and one versus knit and purl. But after a bloody battle of the antipoles it seems that collaboration is better then competition. The internet is the medium that stimulates the new creative wave on an international level. Colloboration and cooperation are aspects you can find everywhere in the knitting world but also in Real Life. In four years 84 Stitch ‘n Bitch groups were formed in the Netherlands. The phenomenon KnitAlong, where big groups of knitters gather their forces and work together on one design, develop the sense of community. Mystery knitting (then you don’t even know whát it is you are knitting) shows trust in the leader of the group. Self-help groups, an inheritance of the eighties, proof in the form of communities a powerful system to enlarge knitting skills. Ravelry grew rapidly into a massive network of about 100.000 knitters. And every knitter with a bit of respect for his or hers own capacities blogs every piece of knitting that rolls of the needles.
Maar we hadden het over tegenstelling, toch? In een wereldje waar passie voor breien de boventoon voert, wint de neiging om samen te werken van de wat minder positieve neiging tot concurrentie. Geweldig, want hoewel concurrentie sommigen tot grote hoogten zal kunnen brengen, zweer ik zelf bij de socialere principes van samenwerking en het delen van kennis. Dat brengt me op de rode draad in mijn leven, onderwijs, de onbedwingbare neiging om anderen te laten delen in wat ik zelf al weet en kan en ze te stimuleren boven zichzelf uit te stijgen. En als dochter van een zeer emancipeerde vrouw, kan ik in de breiwereld, waar slechts een enkele man de pennen opneemt, ook nog mijn feministische ei kwijt. Maar daarover later meer…….
But we were discussing antipoles, didn’t we? In a world where passion for knitting dictates what we do, the inclination to cooperation wins from the less positive inclination to compete. Awesome. Some may come to great heights by competing with others, but I love the more social principles of collaboration and sharing knowledge. That brings me to another important aspect of my life, education, the uncontrollable urge to teach other what I already know and can do and to stimulate others to learn. As daughter of a woman who with strong feministic ideas, I also like to go on a razzle in the knitting world with my feminist ideas. But later on more about feminisme and knitting…….
Maar goed, na dit hoogdravende betoog even terug naar de daagse realiteit. Want mogelijk is mijn passie voor breien ook gewoon terug te brengen op de aanmaak van gelukshormonen. Een doodsimpele serotonineverslaving. Repeterende bewegingen, verstand op oneindig, breien tot diep in de nacht, heerlijk toch?
But well, after this swollen elucidation back to the reality of life. Possibly my passion for knitting is just a passion for hormones that make me feel happy. A death simple addiction to serotonine. Repetitive movements, just knitting along, knitting day and night. Feels great, doesn’t it?