Hebben jullie het gezien? Twee dagen al geen Life ‘n Knitting meer…… de provider in de VS liet een steekje vallen en het blog ladderde de digitale diepte in. Gelukkig was er een recente backup en na een dag hard werken – gelukkig wel met airco – is er in ieder geval weer een blog met de laatste twee maanden posts. Helaas, het is me nog niet gelukt om ook jullie commentaren te voorschijn te toveren, daar wordt nog aan gewerkt!
Have you noticed it? No Life ‘n Knitting for two days now… The provider in the US dropped a stitch and the blog dropped into the digital depths. Fortunately I had a recent backup and after a hard day’s work – luckily with airco – at least there’s a blog again with the posts of the last two months. Unfortunately, I didn’t succeed yet in retrieving your comments, but I’m working on it!
Het boek Haapsalu Shawl is doorspekt met foto’s, beelden uit heden en verleden. We hadden dus al een voorstelling van het dorpje, maar de schoonheid van de dorpskern, het kasteel en met name de Proomenadi overtrof onze verwachtingen. Wie de rondleiding van Aime Edasi en Siiri Reimann krijgt, is helemaal een gelukkige breier. Na een heerlijke lunch in de plaatselijke lunchroom, liepen we met z’n allen door naar de dorpskern.
The book Haapsalu Shawl is filled with photos, images from the present and bygone days. So we already had an impression of this village, but the beauty of the town centre, the castle and mainly the Proomenadi exceeded all our expectations. Anyone receiving a guided tour by Aime Edasi and Siiri Reimann is an even happier knitter. After a delicious lunch in the local lunchroom we walked to the town centre together.
Allereerst lieten ze ons het museum zien waar de prachtige kanten shawls, proefjes, boeken enz liggen uitgestald. We stortten ons eerst op de koopwaar, alles handgebreid, officiële Haapsalu-shawls, maar ook prachtige driehoekige shawls, wanten en sokken. Met tassen vol kwamen we aan in de museumruimte. Ongehoord, wat we daar gezien hebben. Je mag bij de meeste breisels heel dichtbij komen. Het boek van Linda Elgas mag je zelfs doorbladeren. En ondertussen breide de survaillante door aan haar shawl.
First of all they showed us the museum where the beautiful lace shawls, samples, books etc. are exhibited. We first of all dived into the merchandise, all of it hand-knitted, official Haapsalu shawls, but also beautiful triangular shawls, mittens and socks. With our bags loaded we arrived in the museum. What we saw there was really fabulous. You can get very close to most pieces of knitting and you can even leaf through Linda Elgas’ book. And in the meantime the curator continued knitting her shawl.
Dit was het moment dat Jans en Juul gezamenlijk de kuierlatten namen en later door Monika teruggevonden werden in het kasteel. Siiri wees ons daar op het raam waar de Witte Dame wel eens verschijnt. Nu verscheen ze even niet, maar ik kon me wel voorstellen dat de sprookjesachtige omgeving op de fantasie werkt en zag haar in gedachten al zweven, met een Haapsalu shawl om haar schouders…..
This was the moment Jans and Juul took their heels and were found later on at the castle by Monika. Siiri showed us a window at which every now and then the White Lady appears. She did not this time but I could image that these fairy-like surroundings make you fantasize and in my imagination I saw her floating around the castle wearing a Haapsalu shawl around her shoulders….
De Promenaadi, waar in de vorige eeuw de breisters hun waren breide en verkochten, wordt op dit moment opgeknapt. Maar zelfs in deze staat straalt de boulevard stijlvolle chique uit. In gedachten zie je de rijke Amerikaanse toeristen er rondlopen en de breikoopwaar bekijken. Het water, het oude hotel, de pilaren langs de waterkant, alles in Haapsalu is zoals ik hoopte dat het er nog zou zijn.
The Proomenaadi where in the previous century the knitters knitted their merchandise and sold it, is currently being renovated. But even in the current state the boulevard radiates a stylish chic. In your mind you can see the American tourists walking the boulevard and considering the knitted garments. The water, the old hotel, the pillars at the waterfront, everything in Haapsalu is as I hoped it would still be.
Na een gezellig etentje met uitzicht over de zee en in gezelschap van Rob, de man van Nelleke die zo lief op zijn vrouw wachtte toen ze de workshop deed, liepen we door het rustige dorpje in de richting het oude stationnetje, waar we aan het eind van de dag de bus naar Tallinn namen. We herkenden het station van de foto’s in het boek, een prachtige oase van rust en stijl. Vergane glorie, maar levend gehouden door de breisteken van breiers van toen en nu.
After a pleasant dinner in a restaurant with sea views and in the company of Rob, Nelleke’s husband who kindly waited for his wife to finish the workshop, we walked through the quiet village in the direction of the old railway station where we took the bus back to Tallinn at the end of the day. We recognized the station from the photos in the book, a beautiful oasis of tranquillity and style. Faded glory, but kept alive by the knitted stitches of the knitters of then and now.
Op de foto van plattegrond van Haapsalu wordt een deel van de boulevard omringd door Estlands kantbreisel in het Greta Garbo-motief. Dat geeft aan dat er waarde wordt gehecht aan het feit dat de mooiste Estlandse kanten shawls uit dit stadje komen. Het was hier dat Linda Elgas Aime Edasi leerde hoe de shawls op traditionele wijze worden gebreid. Samen met Siiri Reimann schreef Aime Haapsalu Sall (Engelse uitgave The Haapsalu Shawl), een boek vol informatie, foto’s en stekenpatronen. Een workshop krijgen van deze twee meesterbreiers is dan ook het mooiste wat je als serieus kantbreier kan overkomen.
On the front picture of the map of Haapsalupart of the boulevard is surrounded by Estonian lace knitting in the Greta Garbo pattern. This indicates that it is really valued that the most beautiful Estonian lace shawls come from this little town. It was here that Linda Elgas taught Aime Edasi how to knit these shawls in the traditional way. Together with Siiri Reimann Aime wrote Haapsalu Sall (English version Haapsalu Shawl), a book filled with information, photos and charts. Being taught by these two master knitters in a workshop is the most fantastic thing that can happen to a serious lace knitter.
Nelleke, onze breivriendin die met manlief rondreisde door Noord-Europa, verlegde haar programma om de workshop bij te wonen. En wij gingen samen met Monika en Liivi met de bus naar Haapsalu. Daar werden we aan de ingang van het gymnasium begroet door Aime, Siiri en Irma de tolk. Het handwerklokaal, het mooiste lokaal van de hele school, was ingericht met allerlei kreatieve spullen aan de wand, waaronder twee enorme gequilte wandkleden met stukjes kantbreisel. Gewéldig!
Nelleke, our knitting friend who travelled through Northern Europe, adjusted her programme to be able to attend the workshop. And we went to Haapsalu together with Monika and Liivi by bus. In Haapsalu we were welcomed at the entrance of the gymnasium by Aime, Siiri and Irma the interpreter. The crafts classroom, the nicest classroom of the entire school was decorated with all kinds of creative items on the wall, among which two enormous quilted tapestries with small pieces of lace knitting. Fantastic!
Tot de pauze werd de historie van de shawls verteld en voorbeelden getoond. Met het originele garen zetten we daarna steken op voor een minishawltje. Voor sommigen van ons een eitje, maar de beginnende kantbreiers hadden het knap moeilijk. Maar iedereen werkte zich moedig door de opdrachten heen. Zelfs Jans. Aime en Siiri vonden Hil en mij saaie cursisten omdat we weinig begeleiding nodig hadden, maar toen we na de pauze stevig doorvroegen op de kleinste details, snapten ze dat we de kans grepen om onze eigen workshops volkomen perfect te maken. En omdat ze zelf perfectionisten zijn, vonden ze dat alleen maar leuk. Gelukkig bleken er weinig aanpassingen nodig zodat onze cursisten van de workshop Estlands Kant gerust kunnen zijn.
Till the break they told us about thehistory of the shawls and examples were shown. Then we started casting on a mini-shawl with the original yarn. For some of us a piece of cake, but the beginning lace knitters had a rough time. But everyone got through the assignments in the end. Even Jans. Aime and Siiri thought Hil and I were dull students because we needed little guidance, but when, after the brake, we started to ask questions very thoroughly about the tiniest details they understood that we grabbed the chance to perfect our own workshops. And because they are perfectionists themselves they didn’t mind at all but just liked it. Fortunately almost no adjustments are necessary so our students of the Estonian Lace workshop can rest assured.
Als extra bedankje voor het feit dat de docenten bij uitzondering ons deze workshop hebben gegeven, hebben we ze overstelpt met cadeautjes. Ook aan Irma de tolk werd gedacht. Iedereen had iets meegenomen, souvenirs uit Nederland, zelfgemaakte cadeautjes, breispullen. Er kwam geen einde aan de rij breiers met pakjes in hun handen. We waren ze ook zó dankbaar voor deze hele bijzondere dag. Aime pinkte een traantje weg en met z’n drietjes zwaaiden ze ons uit.
As an extra thanks for the fact that as an exception the teachers offered us this workshop we loaded them with presents. Also Irma the interpreter wasn’t forgotten. Everyone brought something, souvenirs from The Netherlands, handmade gifts, knitting gadgets. The row of knitters with presents to give was endless. But we were really thankful for this very special day. Aime wiped away a tear and the three of them waved us goodbye.
Deze workshop, zowel de inhoud, als het feit dat hij werd gegeven door de vriendelijke meesterbreiers in Haapsalu, was het hoogtepunt van de reis voor mij. Ik koester de herinnering aan het beeld dat Aime en Siiri met onze eerste echte Haapsalu shawls over de schouders staan voor het quilt met breiproeven. Over de prachtige rondleiding die ze ons na de lunch gaven, vertel ik jullie later meer.
This workshop, the contents as well as the fact that it was taught by the friendly master knitters of Haapsalu, was the highlight of this trip for me. I cherish the memory of Aime and Siiri wearing our first real Haapsalu shawls around their shoulders standing in front of the quilt with knitting samples. Later on I’ll tell you more about the wonderful tour they gave us after lunch.
Met dank aan Rob en Nelleke voor het gebruik van drie foto’s én voor de plattegrond van Haapsalu! Thanks to Rob and Nelleke letting me use three of their photos and the map of Haapsalu!
Hoera, er komt binnenkort weer een nieuw Estlands handwerkboek uit. Monika is al enthousiast en de berichten op het blog van Signe zijn meer dan goed. Het wordt een boek, genaamd Meite Muhu Mustrid, op het formaat van Haapsalu Sall, maar dan dikker, en gaat over diverse handwerken uit de streek Muhu. De auteurs zijn Ana Kabur, Anu Pink, Mai Meriste en Edu Maripuu en de uitgever is Saara.
Ik kan niet wachten…..
Jippy, there will be a new Estonian craftsbook published soon. Monika is enthousiastic about this book and the information on the blog of Signe sounds very promising. The book, namen Meite Muhu Mustrid, will have the same dimensions als Haapsalu Sall, but it will be thicker. The subjects are crafts techniques from the region Muhu. The auteurs are Ana Kabur, Anu Pink, Mai Meriste en Edu Maripuu and it will be published by Saara.
I just can’t wait…..
Nee, ik ben nog niet uitgeblogd over de fantastische Estland-reis, het beste komt nog!
Don’t worry , there will be more blog about our fantastic journey to Estonia, the best is yet to come!
Nelleke die er al geweest was, zei het al, Karnaluks is gigantisch. Al onze Nederlandse wolwinkeltjes passen er met gemak in. De garens liggen in gestapelde dozen tot het plafond en als er ooit een naar beneden komt, zal het een zachte dood betekenen voor de breier die er toevallig onder staat. En dan de prijzen, typisch Ests, zullen we maar zeggen.
Nelleke was there before us and she already told us, Karnaluks is gigantic. All our Dutch yarn shops fit easely in this huge space. The yarn is piled up in boxes up to the ceiling and if at any time one of the boxes falls down it might give a knitter who happens to be on the spot at that moment a easy death. And the prices are, let’s say, typical Estonian.
De winkel is officieel een groothandel. De BTW komt er nog eens bij, maar wie meer dan tien bollen van hetzelfde koopt, krijgt extra korting. De grote ruimte is verstopt in een gewone straat in een buitenwijk in een appartementengebouw. Na twee trapjes leidt een onbeduidend bordje naar het wolparadijs. We kochten er Haapsalu-garen, sokkengaren, Estlands garen zonder labeltje, knopen, stoffen en Estlands band. Alle items worden vlot afgerekend door verkopers waar ik bewondering voor heb, snel en efficient worden de prijzen meest uiteenlopende artikelen razendsnel opgezocht. Moet je mij zien bij de Afstap…… 😉
The shop is officially a wholesale dealer. The tax is added afterwards, but who buys more then ten bolls of the same yarn, gets an extra discount. The big space is hidden in a normal street in a suburb in an appartment building. Two staires lead to a small sign to the wool paradise. We bought Haapsalu yarn, sock yarn, Estonian yarn without a label, buttons, fabric and Estonian ribbon. We paid your items at the counter, where sales personal with skills I admire, look up the prices in no time. So much quicker as I do my work as a salesgirl at the Afstap……. 😉
Je hebt bolletjesslikkers en je hebt Jans die de bollen gewoon om haar nek hangt. Zowel heen als terug sloeg de electronische bodyscan vol alarm toen Jans door het douanepoortje liep. Na grondig te zijn gefouilleerd, waarbij de Chinese kralen en nog wat andere bolvormige onderdelen een beurt kregen, mocht ze pas het vliegtuig in. Op de terugweg is de kralenketting in de koffer gesignaleerd, waarna de douane geen risico nam en de ketting door midden knipte. Maar Jans mag dan af en toe wat ondeugend zijn, aan drug smokkelen doet ze niet.
There are balloon swallowers and there is Jans who hangs the balls just around her neck. On the outward flight as well as on the way back the alarm of the electronic body scanner went off when Jans went through customs. After having been searched thoroughly at which the Chinese beads and some other spherical parts were checked, she was allowed into the plane. On the way back the string of beads was spotted in her suitcase. Customs did not take any risk and decided to cut the string to check it. Although Jans may be a bit naughty every now and then she is definitely not a drug smuggler.
Een kamer delen met Jans is volgens Ingeborn een hele ervaring. Jans vindt dat alles van iedereen is en gebruikte dus gewoon Ingeborn’s tandenborstel. Zo is ze nu eenmaal, naar eigen zeggen. Veilig in de toilettas dan maar, dacht Inge, maar Jans claimde ‘s avond alweer ‘haar’ tandenborstel op. Toen is ze ook maar gelijk overgestapt op Inge’s tandpasta. Toch groeide uit de rare combi van stoere zeekanoër Inge en Rond, Blond en Gezellig een warme vriendschap.
Sharing a room with Jans is quite an experience according to Ingeborn. Jans holds the opinion that everything belongs to everyone so she just used Ingeborn’s toothbrush. “That’s the way I am”, are her own words. Well then safely tucked into the toilet bag, Ingeborn thought, but at night Jans just claimed toothbrush again. And at the same time she started to use Inge’s toothpaste. Nevertheless out of this strange combination of a sturdy sea canoeist and Round, Blond and Companionable a warm friendship blossomed.
Wie op breivakantie gaat moet tenminste de schijn hoog houden van breien te houden. Jans sloeg zich dus kranig door de workshops heen, maar bood meestal al snel aan om de koffie in te schenken. Erg prettig voor ons, dus volgend jaar mag ze weer mee. Hopelijk raakt ze dan minder vaak zoek, want in Haapsula was ze al snel, samen met Juul, de weg en de groep kwijt. Terwijl er naar haar werd gezocht, kocht ze zich en passant blut aan de Haapsula shawls. Beladen met tasjes, zakjes en een in haar handen zeer gevaarlijke paraplu, werd ze uiteindelijk teruggevonden. Want SMS-en kan ze niet, maar haar mobieltje opnemen gelukkig wel.
When going on a knitting holiday one should at least keep up the appearance of loving knitting. Jans played it well at the workshops, but very often she soon offered to pour the coffee. Very pleasant for us, so yes she can join in next year. Hopefully she won’t get lost as often again then, for in Haapsalu she and Juul soon lost their way and the group. While we were looking for her she went on a shopping spree buying Haapsalu shawls. Loaded with parcels, bags and in one of her hands a very dangerous umbrella she was eventually found again. For she cannot send text messages but fortunately she knows how to answer her cell phone.
Jans, die in op een winderig hoekje haar spullen bij elkaar zoekt, levert trouwens een set hilarische foto’s op. Zelf redde ze zich met twee weggooicameraatjes die ze voor 5 euro had gekocht. Inge viste haar nog een keer nét op tijd uit de tram en op Tallinn airport redde ze haar roomy voor de laatste keer deze vakantie toen ze met zeven kilo overgewicht op het vliegveld verscheen. Zeven complete outfits in de koffer, compleet met vestje, shawltje en reuzeketting, dat wil wel. Inge’s 14 kilo ving het te veel gelukkig volledig af.
As a matter of fact, Jans trying to collect her things at a windy corner, that really provides a hilarious set of photos. She herself made do with two disposable cameras she had bought for 5 euro. Inge got her out of a tram just in time and at Tallinn airport she saved her roomy for the last time this holiday when she arrived at the desk with seven kilos extra weight in her suitcase. Seven entire outfits in her suitcase complete with cardigans, shawls and gigantic necklaces, that will do the trick. Inge’s 14 kilos fortunately solved this problem entirely.
Je hebt een goeie gids nodig om de garenfabriek Aade Lõng in de middle of nowhere te vinden. Maar die hadden we in de persoon van Monika, dus ondanks dat de dienstregeling in het Ests is en er treinen uitvielen, bereikten we rond het middaguur Raasiku. Dit reisdoel is een verlaten betonnen perronnetje waar de reizigers die uitstapten over de rails liepen om vervolgens in alle richtingen doelbewust het verlaten landschap in te wandelen. Wij ook, want Monika zei dat we richting de lange schoorsteen moesten koersen, dus dat deden we dan maar.
You do need a good guide to find the Aade Lõng yarn factory in the middle of nowhere. But we had found one in Monika, so despite the fact that the timetable is in Estonian and some trains were cancelled, we reached Raasiku by noon. This destination is a deserted little concrete platform where travellers who get off the train walk on the rails and subsequently purposefully go into different directions off into the desolated landscape. We did as well because Monika told us to walk in the direction of the long chimney and we listen to her.
In een oud Sovjetterig gebouw vonden we de garenfabriek Aade Lõng waar het garen dat wij Kauni noemen wordt gesponnen en getwijnd. Het is ruige echte wol in prachtige kleuren die nog licht naar spinolie ruikt, maar die zacht wordt van een badje Eucalan. Van de wol, die geverfd en al wordt aangeleverd, wordt ook vilt gemaakt. Leuk om te zien hoe ambachtelijk dat nog gaat. De wasmachines lijken de was van een heel weeshuis aan te kunnen. Van de lappen vilt worden zooltjes ed gemaakt. Geweldig om de kans te hebben om de mensen van deze fabriek op ambachtelijke wijze met de indrukwekkende machines aan het werk te zien.
In an old Sovjet-like building we found the Aade Lõng yarn factory where the yarn we know as Kauni is spun and twined. It is rough pure wool in beautiful colours that still smells a little of spin oil but becomes soft after an Eucalan bath. Some of the wool that is delivered to the factory pre-dyed is also felted. It is nice to see this craftwork. The washing machines seem to be able to do an entire orphanage laundry. The felt fleeces are used to make e.g. soles. It is fantastic to get the opportunity to see the people of this factory work with these impressive machines in a traditional way.
In een schuurachtige ruimte wordt het garen verkocht voor een zacht prijsje dat we je niet zullen verklappen, anders koop je zelf ook liever een vliegticket Tallinn dan het garen hier in Nederland te kopen. Na een uitgebreide rondleiding door de fabriek, waar meest jonge meisjes werkten in de stoffige, rumoerige ruimtes, konden we niet wachten om zelf garen te kopen. We mochten allemaal wat vilten bloemen uitzoeken als souvenir. Hil wilde wel even laten zien hoe leuk dat staat op haar jasje…… Multikleurig en effen garen in 1ply, 2ply en 3ply….. iedereen ging zich lekker te buiten aan het moois en verliet met grote hoeveelheden in enorme plastic zakken het fabriekje. Richting perron in de middle of nowhere.
In a barn-like room the yarn is sold for very small prices that we will not give away, otherwise you would rather buy your own ticket to Tallinn than buy the yarn in The Netherlands. After an extensive tour of the factory, where mostly young girls work in the dusty, noisy spaces, we could not wait to buy our own yarn. We were all offered some felt flowers as a souvenir. Hil volunteered to show how nice they look on your jacket…….Multicolour and solid yarns in 1ply, 2ply and 3ply…. Every one of us overindulged in all these beauties and left the small factory with large quantities of yarn in very big plastic bags. Off into the direction of the platform in the middle of nowhere.
Vandaag is het WWKIP Day. Of eigenlijk, de hele week al, maar in Nederland KIP-pen we altijd op de derde zaterdag van de maand juni. Tijdens onze breistudieweek in Tallinn werd in het park in het centrum van de stad en tegenover ons hotel de KIP-dag gehouden. En wij werden uitgenodigd om daaraan deel te nemen. Ana, die we verleden jaar al ontmoette in Nederland, was er ook. En wat cursisten van onze workshop Twined Knitting in Loovala, waaronder Terje, twijnden er lustig op los.
Today it is WWKIP Day. Or in fact, it is all week long, but in the Netherlands we KIP always on the third Saturday of the month June. During our knitting study week in Tallinn the KIP Day was held in the park in the center of town, opposite our hotel. And we were invited to join in. Ana, who we met last year in the Netherlands, was there too. And some students of the workshop workshop Twined Knitting in Loovala, among them Terje, twined knitted along.
Het evenement, waaraan zo’n dertig breiers, waaronder wij met z’n achten, deelnamen, trok veel media-aandacht. Mijn naam wordt zelfs genoemd in dit artikel in de Tarbija. Ook gaf ik een interview voor de Estlandse en de Russische tv. Ik heb daar dus in mijn eentje en in het Engels de traditionele Estlandse breikunst de hemel in geprezen en de wens uitgesproken dat de Estlanders daar (nog) meer aandacht aan geven en het gebruiken om het prachtige land beter op de kaart te zetten. En dat wij speciaal voor het breien daarvoor met tien breiers vanuit Nederland naar Estland waren gekomen.
The event with about thirty knitters (there were eight of us), attracted a lot of media attention. My name was even mentioned in this articlein the Tarbija. I even gave an interview for the Estonian and Russian TV. So on my own and in the English language I praised the traditional Estonian knitting. I hope that the Estonians will treasure this heritage and will use it to promote their beautiful country. And that we came from the Netherlands with ten knitters, especially for the knitting.
De journalist vroeg hoe je mijn naam schrijft in Cyrillische tekens. Je komt nog eens ergens als je breit, maar je krijgt ook hele gekke vragen. Ik ben benieuwd waar en wanneer het wordt uitgezonden. Terje en Monika hebben beloofd om te gaan zoeken naar het interview op internet. Mocht je iets vinden……
The journalist asked how you write your name in Cyrillic signs. When you knit you travel a lot, but also you get some weird questions. I hope to find out where and when it is broadcasted. Terje and Monika have promised to search for the interview on the internet. But if you find something……
