Category: Uncategorized

De Breiende Boedha noemde ik ‘m toen ik ‘m voor het eerst zag breien. Stehpen West, nickname Westknits.  Op de Handwerkbeurs in Rotterdam 2010 trok hij de aandacht van een grote groep dames die zich vergaapten aan zijn handen die rustige breibewegingen maakten. Maar ondertussen bruist hij van de innovatieve ideeën voor nieuwe breiontwerpen.

The Knitting Boedha, I called him the first time I saw him knit. Stehpen West, nickname Westknits. At the Handwerkbeurs in Rotterdam 2010 he drew attention of a large group of ladies who gazed at his hands that made relaxed movements while knitting. But in the meanwhile he bubbles of innovative ideas for new knitting designs.

In 2010 kwam zijn eerste boekje Book One uit.  Lekker modern vormgegeven en tjokvol leuke breisels voor mannen en vrouwen. Met veel gevoel voor vorm en kleur verzamelde hij een collectie accessoires die een plaatsje verdienen in de nieuwe breiwereld en breiers van nu aanspreken. Kom op Stephen, op naar Book Two!

In 2010 he published his first booklet Book One. A contemporary layout and stuffed with nice knitwear for men and women. Based on a good feeling for form and colour, he collected a collection accessories that already earned a place in the new knitting world and appeal to new knitters. Come on Stephen, we want Book Two!

Soms tref je het. Dan bedenkt een journalist uit zich zelf dat het best leuk zou kunnen zijn om iets met breien te doen. Karin Sitalsing van de Elsevier is zo’n enthousiaste beginnende breier, dus het resultaat van haar initiatief is een vlot geschreven artikel dat allerlei aspecten van het breien op een positieve manier belicht. Via mij belandde ze bij Stitch ‘n Bitch Leeuwarden, waar een gezellige groep breiers regelmatig bijeen komt in het café voor een glaasje en een toertje. Wij hadden telefonisch erg leuke gesprekken over breien en hoe het komt dat dit in Nederland zo populair tijdverdrijf is. Diverse van mijn opmerkingen worden in het artikel aangehaald. En zo staat breien, jarenlang voor suf en truttig versleten, op pagina 28 en 29 van de het goed gelezen blad Elsevier. Dát hebben we toch maar mooi voor elkaar!

Sometimes you’re lucky. Then a journalist decides for themselves that it could be fun to do something with knitting. Karin Sitalsing from Elsevier is one such enthusiastic beginning knitter, so the result of her initiative is a smoothly written article that sheds light on all sorts of aspects of knitting in a positive way. Through me, she ended up at Stitch ‘n Bitch Leeuwarden, where a friendly group of knitters regularly meets in the café for a drink and a spin. We had some really nice conversations on the phone about knitting and why it’s such a popular pastime in the Netherlands. Several of my comments are quoted in the article. And so knitting, for years considered dull and dowdy, is on pages 28 and 29 of the well-read magazine Elsevier. We’ve really managed to do that!

Van Marnel kreeg ik na de reis naar Estland in juni verleden jaar een prachtig cadeautje. In het schilderijtje zijn souvenirtjes uit Estland verwerkt. De inlijster van de Afstap zorgde voor een mooi lijstje. Nu hangt het naast de iconen van man Jan en herinnert me er elke dag aan dat we nodig weer eens richting Estland, het breiparadijs, moeten gaan.

Marnel gave me a beautiful present last year in June, after our trip to Estonia. In the image you can see souvenirs of Estonia. The framer of the Afstap made a lovely frame for it. Now it is hanging next to the icons made by husband Jan and it reminds me daily that we really should go back to knitting paradise Estonia.

Dick Bruna, de kunstenaar die Nijntje bedacht en tekende, is een bekende figuur in Utrecht. Ik zie ‘m wel eens fietsen of in een winkel als ik een boodschap doe. Een vriendelijk, rustige man. Het verkeerslicht op het Vredenburg is als je goed kijkt ook een konijn. Wie in Utrecht is, mag vooral het Dick Bruna-huis bij het Centraal Museum niet missen.

Dick Bruna, the artist that invented and made drawings of Nijntje (Miffy) is a wellknown person in Utrecht. Ik often see him on his bike or in a shop when I do my shopping. A friendly and quiet man. The traffic lights on the Vredenburg appear to be rabbits too when you have a close look. And when you visit Utrecht, don’t forget to go to the Dick Bruna House near the Central Museum.

Maar blijkbaar speelt in het leven van Dick Bruna het breien ook een rol. Hij wordt gefotografeerd als drie maanden oude baby met konijn en handgemaakt (?) jasje aan, zijn moeder breide en hij geeft ook Nijntje breinaalden in haar pootjes.

But probably knitting played a part in the life of Dick Bruna too. He was photographed as a three months old baby with a rabbit and a handmade (?) jacket, his mother knitted and eventually he gave Nijntje some knitting needles in her paws.

Meer over het leven en werk van Dick Bruna vind je in het gelijknamige boekje van uitgever Waanders en Mercis Publishing uit 2006.

More about the life and work of Dick Bruna you can find in the book with the same name from publisher Waanders and Mercis (2006).

Nijntje breipatronen gratis download.

Nijntje knitting patterns free download.

Gisteren was ik een dagje in Amsterdam. Heerlijk, ondanks alle regen. Eerst naar het Tassenmuseum Hendrikje, lunchen bij B&B in de Leidsestraat en daarna nog even shoppen en stadten. En dan zie je opeens in de etalage van een souvenirshop aan de bloemetjesmarkt twee gebreide antieke hangertjes (uitdrukking van mijn Jordanese oma). Geen kip die zich eraan stoort. Dat kan alleen in Amsterdam.

Yesterday I was in Amsterdam. A great day, even though it rains all day long. First to the bag bag museum Hendrikje, lunch at B&B in the Leidsestraat and than some shopping and a nice walk through downtown. And then suddenly you see in a dead normal souvenir shop on the flowermarkt two knitted penisses. Nobody even cares. That can only happen in Amsterdam.

Midden in de Kalverstraat belde een journalist van  NTR, Radio 5 voor een interview over breien en Stitch ‘n Bitch voor het programma Familie Nederland. Een gezellig radioprogramma over nostalgische onderwerpen, dus daar wilde ik wel aan meewerken. Diezelfde avond  life via mijn mobieltje in de uitzending.

In the Kalverstraat, the most popular shopping street in the center of town someone called me on my mobiel. It was a journalist of the NTR, Radio 5, to ask me for an interview on knitting and Stitch ‘n Bitch for the radio programm Familie Nederland. As that is a  nice program about nostalgic topics, I promised to cooperate. The same evening I was life in the program when they called me again on my mobile.

Even later bij mijn breivrienden van Stitch ‘n Bitch Utrecht in de Winkel van Sinkel laat ik de foto van de gebreide  penissen zien op mijn Canon camera. Hilarisch. Vooral als iemand vraagt wat het typenummer is. Ze bedoelde gelukkig het typenummer van mijn camera……

Lateron  I joined my knitting friends from Stitch ‘n Bitch Utrecht in the Winkel van Sinkel. I showed them the photo of the knitted penisses on the display of my Canon camara. Hilarical. Especially when someone asks what the type nummer is. Fortunately she meant the type of camera……

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Vroeger breide men veelal om economische redenen. Het was dan ook helemaal niet gek om een keer een trui uit te halen om van het materiaal iets nieuws te creeëren. Dat doe ik nooit, mijn breiuren zijn me te kostbaar om het te spenderen aan garen dat al iets gesleten is door het breien, dragen, wassen en uithalen.

In earlier days people knitted for economical reasons. It was a common thing to rip a sweater to have material to reknit it and create a whole new design. I never do that. My knitting hours are to precious to spend it on yarn that might have wore out by the knitting, wearing, washing and ripping the garment.

Het mooie van uithalen is dat je kan zien hoe het garen het weefsel heeft gevormd. Tijdens het proces van het verlengen van de duim en de top van Estse wanten die ik jaren terug had gebreid, kon ik dat goed zien. Het alpaca-garen dat er jaren over gedaan had de vorm van de steken aan te nemen, liet prachtig zien hoe het garen door het weefsel had gelopen.

The nice thing of ripping is that you can see how the yarn formed the fabric. During the process of the lenghtening the thumb and top of Estonian mittens I knitted years ago, I coudl see that very well. It took the alpaca yarn years to take the form of stitches. It shows clearly how the yarn runs through the fabric.

Na verlenging viel het nog niet mee om de moetjes uit het weefsel te drukken. Blocken hielp, maar nog steeds zie je vaag de lijn waar de steken zijn opgenomen om verder te breien. Eigenwijze steekjes!

After lengthening it is was hard to make the fabric smooth again. Blocking helped, but you can still vaguely see the line where the stitches have been picked up to knit. Stubborn stitches!

Elizabeth Zimmermann, de bekende breidame wiens dochter Meg Swanson de breistokjes overnam, dacht verder dan recht en averecht en kwam zo op fantastische nieuwe breivormen uit. Wie kent niet haar Surprise Jacket en Dairy Queen (Snail Hat)? Deze muts breide ik een paar jaar geleden al van roomwit, zodat het écht een roomsoes leek, maar verleden week ook in superdikke alpaca-wol in het dieprood. De witte versie heeft vijf banen, de rode slechts drie. Toch is het effect duidelijk zichtbaar, een mooie roden toef.

Elizabeth Zimmermann, the wellknown knitting lady whos daughter Meg Swanson took over the knitting sticks, went beyond the simpel basics of knit and purl and made up fantastic new forms in kniting. Who doesn’t know her Surprise Jacket and Dairy Queen (Snail Hat)? This hat I knitted in wool white, so it really resembled a cream puff. Last week I knitted it in deep red super bulky alpaca-wool. The white version has five stripes, the red only three. But even then the effect is clearly visible, a nice round puff.

De knitty-gritty: Gedifra Highland van De Afstap, gebreid op naalden 7 en 8mm. Breitijd: ongeveer 4 uur. Eigenlijk is de wol iets te dik, maar door ‘m lekker vast te breien blijft de vorm er beter in en geloof me…… hier krijg je echt geen koude oren meer in. 😉

The knitty gritty: Gedifra Highland from De Afstap, knitted on needles 7 and 8mm. Knitting time approx. 4 hours. Actually the wool is a bit too thick, but by knitting it tight the hat keeps it form better and believe me…… you will not have cold ears any more. 😉

Deze icoon is gemaakt door man Jan. Het is één van de mooiste die hij tot nog toe heeft gemaakt. Prachtig, niet waar?

Ik wens de lezers van Life ‘n Knitting hierbij een mooie kerst en een breierig 2011.  Maak er een mooi en creatief jaar van!

This icon is made by husband Jan. It is one of the best he made until now. Beautiful, isn’t it?

Hereby I wissh the readers of Life ‘n Knitting happy holidays and a good new year with lots of knitting. Have a creative year!

De Grolse Wanten uit Groenlo verdienen in deze koude periode extra aandacht. Wat straalt er meer ‘Hollandse winter’ uit dat de gezellige rood-wit-blauwe wanten? Hil en ik zijn al sinds we de oude motieven ontdekten helemaal wég van deze oer-Hollandse traditie. Maar de patronen die er op dat moment tot onze beschikking waren, vonden we minder handig, dus maakten we ons eigen patroon met een duidelijk teltekening. Maar wel met de authentieke motieven en met respect voor ieder traditioneel detail.

The Grolse wanten (mittens from Groenlo) deserve some extra attention in this cold weather. What radiates the Dutch winter more than these cosy red-white-blue mittens? Hil and I have loved this very Dutch tradition ever since we discovered these old patterns. But we were of the opinion that the patterns that were available until then were less convenient, so we made our own pattern with a clear chart. Of course we used the authentic motifs and respected every traditional detail.

Dat patroon staat nú in de Anna (uitgever Burda), het bekende handwerkblad dat te koop is bij vrijwel iedere Bruna of andere betere tijdschriftenhandel. Het garen is natuurlijk 100% wol van Rowan, te koop bij De Afstap in Amsterdam. Je hebt maar een paar knotjes nodig, dus hup, pak de breinaalden en aan de slag! Dan loop je binnenkort door de sneeuw met echte Grolse Wanten. Want de winter schijnt nog wel even voort te duren……

This pattern is now featured in the Anna (publisher Burda), the well-known crafts magazine that is for sale at nearly every Bruna or other good stationer’s. The yarn is of course a 100% woollen yarn by Rowan, available at the Afstap in Amsterdam. You only need a few balls, so come on, grab those needles and start knitting! Soon you will be walking through the snow with real Grolse Wanten. For the winter will continue for some time it seems….

Wil je meer weten over de traditie van de Grolse Wanten? De Herensociëteit van Groenlo, een groepje stoere binken nota bene, geeft meer informatie op de site www.grolsewanten.nl

Do you want to know more about the tradition of the Grolse Wanten? The Herensociëteit van Groenlo, a bunch of tough guys, would you believe, gives more information on its website www.grolsewanten.nl

In het prachtige Boedapest in Hongarije waar Jan en ik afgelopen najaar waren, vond ik een kerk waar op ieder altaar minstens één kanten kleedje lag. Soms waren ze wat gehavend, maar wel schoon en de meeste zelfs geblocked of gesteven. Vaak stond er een gezellige bloempot met een kwijnend plantje op. Slechts één ervan was gebreid, de rest was frivolité, geklost of gehaakt. Ondanks de gaten vind men het blijkbaar de moeite waard om de gehavende kleedjes te laten liggen. De doodstille verlaten kerk zelf was ook toe aan wat onderhoud, maar het vervallen interieur in combinatie met het hagelwitte handwerk dat je overal zag, maakte de ervaring om er rond te lopen tot een mysterieuze ervaring met een huiselijk tintje.

In beautiful Boedapest in Hungary where Jan and I spend some time this autumn, I found a church where on every altar some lacy doilies were placed. Some were a bit damaged, but all were clean or even blocked or starched. Often a cosy flower pot with a sickly plant was placed on it. Only one was knitted, the rest was tatted, bobbin lace or crocheted. Despite the holes they obviously think it worth while to keep the damaged doilies. The mouse-still and deserted church itself could use some maintenance too, but the badly maintained interieur in combination with the snow-white doilies that were everywhere, made the walk through the church there into a mysterieus experience with a  domestic touch.  

In een paar antiekwinkeltje vond ik nog drie mooie gebreide kleedjes voor een habbekrats. Maar in de musea is men meer gericht op de kleurrijke Hongaarse borduursels en volksdrachten. In een vitrine in het historisch museum ontdekte ik een breirol, netjes opgerold en met herkenbare patroontjes.

In a few antique stores I found three nicely knitted doilies, real bargains. But in the musea you find mainly the colourful Hungarian embroidery and folk costums. In the show case of the historical museum I found a knitting sampler, neatly rolled and with patterns I could recognize.