De plek voor ons Dutch Knitting Café midden in het hart van L’Aiguille en Fête was extra leuk doordat we naast het Speedknitten zaten. Het ontzettend aardige broekie met charmante assistente dat de wedstrijden leidde, sprak slecht Engels en zijn uitspraak leverde ‘m al snel de bijnaam Spitknitter op. En als ‘ie na zoveel uren praten even niet meer wist wat hij moest zeggen, riep hij ons maar weer eens te hulp. Om in het Nederlands af te tellen of gewoon even aan iedereen te laten weten dat The Dutch Knitters er waren. Alsof je ons kon missen op die mooie prominente plek!
The space for the Dutch Knitting Café in the heart of L’Aiguille en Fête was extra nice as we were next to the Speedknitting. The very friendly young man with charming assistent that lead the contests, spoke poorly English and his prenounciation soon gave him the knickname Spitknitter. And when he didn’t know what to say anymore after so many hours talking, he just called us for some help. To count down in Dutch or just to let everyone know that The Dutch Knitters were there. As if they could avoid stumbling upon us sooner or later!
Ook Lisa, de Dutch knitter met Canadese roots werd regelmatig geroemd vanwege haar uitzonderlijke prestatie; 198 steken in drie minuten. We keken er allemaal van op en ik geloofde er geen snars van, maar natellen leverde weer dit aantal op…… Later kwam de aap uit de mouw. De oefentoertjes waren per abuis bij iedereen meegeteld en omdat het bij alle vijf deelnemers zo was dacht Lisa ‘Ach, wat maakt het ook uit, ik heb toch van ze gewonnen!’ en ze zei lekker niks. Maar ook na Lisa’s vertrek later die dag naar Nederland galmde het nog regelmatig door de hal. Lisa, die Nederlandse Canadese met die ongelooflijk hoge score! Maar we vonden haar niet terug op de scorelijst.
Also Lisa, the Dutch knitters with Canadean roots was regularly praised for her extraordinary accomplishment; 198 stitches in three minutes. We all were surprised and I didn’t believe it at all, but another count proofed that the stitches were correctly counted. Lateron it all was made clear. The practice rows were accidently counted too and as all five were involved Lisa thought ‘Ah well, I would have won anyway!’ and said nothing. Also after Lisa was on her way to the Netherlands it often sounded loudly through the hall. Lisa, this Canadian women with this extraordinary amount of stitches per minuut! But we didn’t find her on the scorelijst.
Ook de Dutch knitters deden natuurlijk mee met speedknitten, soms voor het echie, soms als vulling. Cloé (YouTube video) deed vrijwel altijd mee en als ze niet meedeed wierf ze deelnemers. Een natuurtalent in direct marketing dat het nog ver gaat brengen. Onze Spitknitter deed zelf ook mee en werd al snel bijgestaand door diverse andere mannen. De gestreepte lappen op de naalden werden iedere dag langer en na 4 dagen beurs kende de Spitknitter allerlei breitermen in het Nederlands en wij in het Frans. Ook de term Point Mousse, maar daarover later meer……
The Dutch knitters joined regularly the speedknitting, something for real, sometimes to fill up a circle of five speedknitters. Cloé(YouTube video)joined in almost every round, or else, she loved to find new contestants. A natural talent for direct marketing with a great carreer ahead. Our Spitknitter took up the needles him self too, and was soon followed by other men. The striped pieces of knitted fabric grew every day and after four days the Spitknitter knew lots of Dutch knitting terms and we knew the French terms. Also the term Point Mousse, but I will lateron tell you more about that…….
Ja hoor, we gaan weer! Voor alweer het vierde jaar vind je ons op L’Aiguille en Fête, de grootste handwerkbeurs van Parijs. Bijna een hele week naar mijn oh zo geliefde Parijs. Vanaf donderdag komen negen van onze breivrienden ons Dutch Knitting Café versterken met hun gezellige aanwezigheid, iets waar ik me ook mateloos op verheug. The Dutch Knitters, ze komen overal…… Amsterdam, Leuven België, Londen, Parijs en Koewacht!
Yes! We are going! Almost a week to my beloved Paris. For the forth year now you can find us on L’Aiguille en Fête, the biggest crafts fair in Paris. On Thursday nine of our knitting friends arrive to enforce our Dutch Knitting Café with their nice presence. This to is something I look forward to a lot. The Dutch Knitters, they go places…… Amsterdam, Leuven Belgium, London, Paris and Koewacht!
Women in Paradise, dat klinkt al lekker! Vooral als dat in breiende toestand is.
In Paradiso wordt een evenement georganiseerd voor en door vrouwen, en ja hoor, je kan er een workshopje breien volgen bij Renske Versluijs. Garens worden gesponseerd door de leukste wolwinkel van Amsterdam, De Afstap. De workshop start om 19.00 uur in de kelder.
Ja ja, jullie houden nog een blogje over de beurs en het speedknitten in Parijs te goed hoor. En we moeten het ook vooral nog eens hebben over breien en feminisme……
Women in Paradise, that sounds good! Especialley when it is while knitting.
In Paradiso a event will be organised by and for women, and yes, you can follow a workshop knitting and Renske Versluijs. Yarn will be sponsored by the nicest yarn shop in Amsterdam, De Afstap. The workshop starts at about 19.00 h. in the basement.
Yeah, there will come another blog about the fair and the speedknitting in Paris. And we really should talk about knitting and feminism……
Ons reisje Parijs was niet alleen ‘breien en slempen’, zoals breivriend Jan het zo charmant uitdrukte. In de stad vonden we ook nog de nodige breigerelateerde zaken, zoals een grappig affiche met breister in de metro. Op het plein voor de Notre Dame was het fijn breien in het namiddagse zonnetje met een wijntje erbij. En ook bij de nodige Starbucks hebben we het stevig op een breien gezet. Tijdens het breien bij Starbucks op de Champs Elysées zat er een grote stevige kerel met een lief vriendinnetje naast ons. Ze wilde een foto van hem maken. Ik stop ‘m en passant mijn breiwerkje, twee sokken op een Magic Loop, in de hand. Zij knipt op dat moment en heeft nu iets in handen waarmee ze ‘m levenslang kan chanteren. Helaas, we hebben er geen foto van maar we hebben genoten van het moment. Verbijsterd merkte hij nog op: ‘Are these really socks?’.
Our trip to Paris wasn’t only ‘knitting and boozing’, like our knitting friend Jan kindly expressed it. In the city we found al lot of knitting related stuff, like a funny poster with knitter in the subway. On the square in front of the Notre Dame it was good to knit with the afternoon sun on our faces and a glass of wine. And at some Starbucks we also did some knitting. During one of these sessions on the Champs Elysées a big man with his sweet girlfriend was sitting beside us. She wanted to take his photo. I passed my knitting to him, two socks on a Magic Loop, and she took the photo. Now she has something to blackmail him with, all his life. Unfortunately we were too late to take a photo too. But we enjoyed the moment. Astonished he remarked: ‘Are these really socks?’.
Meebreien met de breisters van L’Oisivethé was gezellig. Daar ontmoeten we ook onze Amerikaanse vriendin LouKnits en haar negenjarige dochtertje Cloé dat die dag leerde breien. Zij hielden ons gezelschap op de beurs op donderdag. LouKnits verwende Cloé met vijf knotjes KidSilk bij Habu. Cloé deed vrijwel alle rondes mee met het speedknitten en hielp fanatiek met het werven van nieuwe speedknitters. Maar daarover later meer, want er is ook nog een ondeugende Canadese speedknitter waar ik jullie over moet vertellen…….
Knitting along with the knitters of L’Oisivethé was nice. There we met our American friend LouKnits and her nice year old daughter Cloé that learned how to knit that day. They kept us company on the fair on Thursday. LouKnits spoiled Cloé with five skeins of KidSilk from Habu. Cloé joined the speedknitting contest almost all rounds and helped fanatically finding knitters to join in. But lateron more about that, as there is also a naughty Canadian speedknitter I have to tell you about……..
La Droguerie op Rue du Jour leverde een paar bollen prachtige alpaca op. Natuurlijk gingen we ook even naar Junkudo, de Japanse boekhandel. Dit keer kocht ik daar een Japans boekje over kralen breien (met veel Estlandse polswarmers) en een boekje over entrelac en dominobreien voor gevorderden. En cadeautjes voor Signe en Monika, onze Estlandse vriendinnen die voor mij de prachtigste Estlandse boeken kopen en opsturen. Als wij Estlands kunnen lezen, zullen Estlanders best overweg kunnen met Japans. Dankzij Monika heb ik zelfs het op dit moment oh zo slecht verkrijgbare Elùmonu van Kihnu Roosi al in huis, werkelijk een juweeltje.
At La Droguerie on Rue du Jour I found a few skeins of beautiful alpaca. Of course we also went to Junkudo, the Japanese bookstore. This time I bought a Japanese book about knitting with beads (with lots of Estonian wristwarmers) and a book about advanced entrelac and domino knitting. And presents for Signe and Monika, our Estonian friends that buy Estonian books for us and send them to us. As we can ‘read’ Estonian, they will surely be able to ‘read’ Japanese. Thanks to Monika I even have the hard to get Elùmonu written by Kihnu Roosi, a real juwel.
En als je dan om een paar seconden voor acht uur op het Trocadero naar de Eiffeltoren kijkt en opmerkt dat het toch wel erg mooi zou zijn met de millenniumverlichting en hij gaat op dát moment aan, dan heb je het gevoel dat ze ‘m voor speciaal voor jou aanzetten! We sloten de reis af met een bezoek aan Beauvais waar zich de hoogste Gotische kathedraal ter wereld bevindt. Ook hier scheen het zonnetje toen we geduldig op de trappen van de kerk zaten te breien tot de kerkdeur open ging. De rest de tijd hebben we besteed aan het naar binnen werken van een lunch bestaande uit een grand dessert dat we bestelden als gebakje bij de koffie maar dat een complete lunch bleek te zijn. Ach ja, breiend schijn je vijf caloriën per uur meer te gebruiken dus we trimbreien het er wel weer af……
When you are a few seconds before eight o’clock on the Trocadero looking at the Eiffeltower and make a remark about how nice it would look with the millennium lighting, it switches on. Then you feel like it is lit especially for you! We finished our journey with a visit on Beauvais where the biggest Gothic cathedrale is to be found. Here also a nice sun on our faces when we knitted on the stairs of the church until the doors opened. The rest of the time we spended on coffee with what we thought to be a cake but what proofed to be a big dessert that made a lovely lunch. Ah well, knitting seems to absorb five extra calories an hour so we will knit it of……
Dat kan niet goed gaan hè, elf Dutch knitters in de leeftijd van pakweg 30 tot iets boven de 60, in Parijs om een week/weekendje breiplezier te beleven. We hebben het zalig gehad en hoewel sommigen wel erg weinig van de stad gezien hebben en juist het beursgebeuren superserieus namen, was het ook dit jaar weer een groot succes. En we geven het eerlijk toe…… er is regelmatig een glaasje te veel gedronken. Titia, een nieuwe ster aan het breireisjesfirmament, en Marianne bleken fanatieker met een steeksleutel dan met de breinaalden toen bleek dat we de kurketrekker vergeten waren. De Franse dames die boven hun hoofden over de balustrade het schouwspel gade sloegen, schudden meewarig het hoofd. En op veel te veel van onze foto’s duiken glazen wijn op.
Bound to get in trouble, eleven Dutch knitters in the age of circa 30 to just a bit over 60, in Paris for a week/weekend of knitting fun. We had a marvellous time and although some of us only saw very little of the city and took the fair very seriously, this year was again a big success. And, okay we admit that at times we had just a tiny bit too much to drink. Titia, a new star in the knitting journey firmament and Marianne appeared to be much more fanatic with a socket wrench than with their knitting needles when they discovered we had forgotten our cork screw. The French ladies that watched the scene from the balcony, shook their heads pitying. And in too many of our pictures wine glasses appear.
Het Parijse breireisje was ook beslist niet goed voor onze figuurtjes met al die lekkere hapjes en de dineetjes in de stad. Natuurlijk gingen we weer met z’n allen naar Chartier waar we vrolijk de rij voorbij liepen om plaats te nemen aan onze tafel voor tien. We vierden het feit dat Corry de B niet jarig was die dag. Corry de H. legde zoals gebruikelijk direct contact met de ober die haar leerde borden op haar arm te stapelen waarna ze doorstiefelde naar de keuken. Marianne vond haar BaBa wel wat aan de forse kant en iemand anders griezelde van haar visje met kop voor ze het met smaak verorberde. Nadat we alle tien door diverse obers geknuffeld en gezoend waren, stapten we in de taxi en metro voor een zoveelste afzakkertje op onze kamer.
The knitting trip to Paris did absolutely no good to our figures with all the tasty snacks and the dinners in the city. Of course we all went to Chartier again where we merrily walked past the row of waiting people to take place at a table for ten. We celebrated the fact that it wasn’t the anniversary of Corry de B. As usual Corry de H. immediately made contact with the waiter who showed her how to stack plates on her arm after which of course she brought them to the kitchen. Marianne thought her BaBa to a bit big and someone else got scared by her fish with the head still on it, but then decided to just enjoy it. After every one of us had been hugged and kissed by some of the waiters, we got into the taxi and underground to have another of our many last drinks in our hotel room.
Corry dook nog even op naast een onvervalste clochard en stelde in de metro haar Tunesische buurman zeer teleur door ‘m na een geanimeerd gesprek mee te delen dat haar man het niet goed vindt als ze iedereen haar telefoonnummer zou geven. Hij zwaaide haar niet eens meer na…..
Corry jumped up to us next to a genuine clochard and in the metro she disappointed her Tunesian neighbour by telling him, after having a very animated conversation, that her husband would not approve her giving him her telephone number. He did not even wave goodbye to her…..
Het hotel was comfortabel en voldeed aan ieders verwachtingen. Op loopafstand van de beurs en met gratis draadloos internet. De minikeuken werd al snel omgedoopt tot minibar. Corry de B zorgde voor lekkers, wijn en champagne en Corry de H voor feestversiering. Er is er maar één die zoiets als een noodzakelijk item voor in haar handtasje beschouwt. We sliepen geen nacht zonder kruimels in ons bed.
The hotel was comfortable and to everyone’s expectations. On walking distance of the fair and with free wireless internet. The mini kitchen soon became the minibar. Corry de B brought us goodies, wine and champagne and Cory de H party frills. Only she carries these things all the time in her handbag. There wasn’t a night we didn’t sleep without crumbs in our beds.
Voor wie denkt dat we alleen maar de beest uitgehangen hebben…… blijf onze avonturen in Parijs volgen, want er volgen nog een paar blogjes over de Dutch knitters in Paris!
For who thinks that we were partying all the time…… follow the rest of our adventures in Paris, there will be more blogs about the Dutch knitters in Paris!
Toen ik een jaar of zes geleden het breien weer fanatiek had opgepakt, wilde ik een breiwinkeltje starten in Utrecht. Na lang zoeken bleek een geschikt pand niet voorhanden en langzaamaan verdween niet alleen het idee, maar ook de wens naar de achtergrond. Er waren nog zoveel andere leuke dingen te doen in de breiwereld waar ik me kostelijk mee bleek te kunnen vermaken, dat het helemaal geen probleem bleek te zijn dat het wolwinkeltje er niet kwam. Toch lijkt het me nog steeds leuk om af en toe eens tussen de wol achter de toonbank te staan.
When I started knitting fanaticly about six years ago, I wanted to start a woolshop in Utrecht. After a intensive search for a suitable location this appeared to be a problem. Slowly not only the idea, but also the wish disappeared. There were so many other nice things to do in the knitting world, so I enjoyed myself well. It wasn’t a problem at all that the shop was an illusion. But the idea of being behind a counter and selling yarn still appears to me.
En dat gaat nu tóch gebeuren. Bij De Afstap in Amsterdam zochten ze nog een ‘vwinkelmeisje’ voor één dag per week en dat word ik! Na het gezelligste sollicitatiegesprek ooit tijdens een lekker dineetje in een Amsterdams eethuisje, waar ik mijn zware ICT-cv van zes kantjes maar voor thuis gelaten had, werd de deal beklonken en de eerste werkdag vastgesteld. Vanaf half februari word ik ingewijd in de procedures van het verkopen van mooie Rowan-wol, Addi breinaalden en alle andere moois. Collega Jans heeft een geweldige collectie breiboeken opgebouwd, waarvan ik de meeste ken of zelf heb geadviseerd. Maar hoeveel bollen voor een trui? Dát zoeken we voorlopig nog even op!
And now it is happening afterall. In the De Afstapin Amsterdam was there was an opening for a ‘shopgirl’ for óne day a week and that’s going to be me! After the nicest interview I ever had during a cosy diner in an Amsterdam restaurant, for which I left my six pages ICT CV at home, the deal as a fact and the first day of work was pinned down my the agenda’s. Starting half February they will learn me the ins and outs of selling lovely Rowan wool, Addi needles and all other nice stuff. Collaegue Jans has be building up a nice collection of knitting books, of which I know most or even advised them. The how many balls for a sweater. May I look that up?
De Afstap in het romantische 17de eeuwse pandje aan de Oude Leliestraat in het centrum van Amsterdam dankt haar naam aan het afstapje bij de deur. De zaak bestaat nu al 35 jaar en dat is best bijzonder voor een wolwinkeltje. Eigenares Lonneke stelde ons gastvrij haar bovenverdieping beschikbaar voor de workshops van The Dutch Knitters op de zondagen. Maar ook andere ideeën die met breien te maken hebben, worden altijd met beide handen aangegrepen. En zo zien wij het graag! De foto’s zijn van de tentoonstelling van 30 jaar breiwerk van Rowan.
De Afstap in the romantic building from the 17th century on the Oude Leliestraat in the heart of Amsterdam is called after the ‘afstap’ (step down) at the door. The business exist now for 35 years and that is quite special for a woolshop. Owner Lonneke welcomed us as The Dutch Knitters in the upper part of the shop so we could give workshops on Sundays. And all ideas to promote knitting always are welcome. So we like to see it! The photo’s show the exhibition of 30 years knitwear designed by Rowan.
In het stijlvolle hotel Fidder in Zwolle stroomde afgelopen zaterdag het zaaltje waar we, The Dutch Knitters, onze workshop gaven vol met breiers. Enkele bekende gezichten; oud-cursisten, Irene van Quilting Together en vier breivrienden uit Limburg (Speedknitter Miriam, Marnel, Juul en Gisela). En een baby van drie maanden en ook nog een heel lief hondje.
Last Saturday, the room where we, The Dutch Knitters, gave our workshop in the stylish hotel Fidderin Zwolle filled with knitters. Some familiar faces; former students, Irene from Quilting Together and four of our knitting friends from Limburg (Speedknitter Miriam, Marnel, Juul en Gisela). And one three months old baby and a very cute dog.
Astrid, de organisator van het gebeuren, breide ook vlijtig mee. Ze kan haar zaak genaamd Astrid’s Dutch Obsessions beter hernoemen in Astrid’s Estonian Obsessions. Ze had een complete kast met Estlandse breiwol mee, die gretig aftrek vond bij de cursisten. Het eerlijke en natuurlijke garen op dikke strengen lijkt misschien wat ruig, maar wordt lekker zacht na een wasbeurtje. Het ongetwijnde kantgaren blijkt ideaal te zijn voor het maken van nupps. De kant en klare truien, mutsen en wanten die ze daarnaast verkoopt, zijn ook prachtig. Leuk om er enkele van de randjes uit de lesstof voor deze workshop in te ontdekken.
Astrid, the organisor of the event, knitted along too. She can better rename her business Astrid’s Dutch Obsessions into Astrid’s Estonian Obsessions. She brought a big closet with Estonian yarn, that was easily sold to the students. The big skeins of honest and natural yarn may seem te be a bit rough, but the wool softens after washing it. The cobweb lace yarn proofed to be ideal for making nupps. The ready made sweaters, hats and mittens that she sells, are lovely too. Nice to see that some of our decorative borders from our workshop can be found in the hats and mittens too.
Marnel had haar Estlandse pronkrol meegenomen. Een schitterende meterlange rol met álle patronen uit Haapsalu Rätikud van Linda Elgas. De heldergroene rand combineert leuk met het natuurlijke middenpaneel. Práchtig! Gelukkig had deze door de wol geverfde handwerkdame toch veel aan onze workshop en konden we haar toch al uitgebreide kennis en vaardigheden nog wat uitbreiden. Miriam breide in de tussentijd een tweede proeflapje met randjes en bandjes en ondertussen ook nog een stukje aan haar sok.
Marnel brought her Estonian knitting sampler. A beautiful role of some meters with áll patterns from Haapsalu Rätikud written by Linda Elgas. The bright green border combined well with the natural colored center panel. Wonderful! We were happy to hear that this crafty lady did enjoy our workshop and that we could extend her knowledge and abilities. Miriam knitted a second asignment with decorative stitches and also some rows on her sock.
Met een volle bak van ruim 20 cursisten was het hard werken voor ons. Heerlijk vinden we dat, vooral met zoveel enthousiaste en lieve reacties tijdens de dag en na afloop. Dat onze workshop ook voor de cursisten best hard werken was, verbaasde sommige nieuwelingen wel een beetje, maar sprak ze ook wel aan. Onze doelstelling ‘murv maar tevreden de deur uit’ werd dus weer gehaald. Gelukkig maar, want het ‘Dames, doen we er nog eentje?’ zal nog lang in de hoofden van de cursisten weerklinken.
With more than 20 students it was a busy day for us. We love that, especially with so many enthusiastic and sweet remarks after the day. The workshops are also hard labour for our students, surprised some new students, but did appeal to them too. Our motto ‘completely worn out but content at the end’ was easily met. A good thing afterall, as most of the students will even dream about my remark ‘Ladies, are we going to do another one?’.
Iets na vier uur vertrokken de cursisten. Het hondje kwam slaperig onder de tafel vandaan en de baby die de hele dag muisstil was geweest, vond het nu tijd om van zich te laten horen.
It was after four o’clock that the last students left. The sleepy dog came from under the table and the baby, that had been so quiet all day long, now let us know who loud she could cry.
Veel in het leven bestaat bij de gratie van het tegendeel. Licht en donker, goed en kwaad, positief en negatief. En dan opeens duikt er iemand op tijdens je wekelijkse Stitch ‘n Bitch-avondje, waar je lekker met je breivrienden zit te breien en te beppen, die je de vraag stelt waarom je dag en nacht met breien bezig bent. Met een paar Palmpjes op kom je dan niet ver, maar ook in iets soberder toestand blijft de vraag prangend aanwezig. Breien, wat is er toch in vredesnaam zo leuk aan?
Most things in life exist thanks to the fact that it has an antipole. Light and dark, good and evil, positive and negative. And then someone turns up on your weekly Stitch ‘n Bitch evening, where your are stitching and bitching with your knitting friends, that asks you why you are, day and night, obsessed with knitting. After drinking some beers you can’t come up with a lot of sensible answers, but even more sober the trickering question remains. Knitting, why do I like it that much?
Zo kwam ik er vannacht in bed achter dat mijn fascinatie voor het fenomeen breien terug te voeren is op twee dingen. Enerzijds op de kracht van het element dat twee waarden kan hebben; een steekje recht een een steekje averecht. Zoals in de digitale wereld de programmeurs programma’s componeren uit nullen en enen, zo programmeren de ontwerpers van breiwerk met de bouwstenen recht en averecht. De steek als basiselement van tricot, kantwerk, kabels, kleurenbreiwerk en van de sok. Een doodsimpel lusje met een wereld aan mogelijkheden. Alles kan met de variaties van dit basale principe waarin je de tegenstelling tussen positief en negatief terug kan vinden in recht en averecht.
So this night in my bed I found out that my fascination for the phenomenon knitting is based on two things. On one hand there is the power of the element that can have two values; a knit stitch and a purl stitch. Like in the digital world the programmers compose programs built with the value zero and one, the knitwear designers program their designs with the building blocks knit and purl. The stitch as the basics for stockinette, lace, cables, color work and the sock. A death simple slipknot kind of thing that offers millions of possibilities. All can be done with the variations of this basic principle in which you can see the contrast between positive and negative in knit and purl.
Anderzijds is er de razendsnelle ontwikkeling in de tijd. Globaal nam ik met mijn niet-breiende maar wel zeer geïnteresseerde vraagstelster de breigeschiedenis eventjes door. In de tweede eeuw het eerste Nederlandse breiseltje (of Nälbindung?) gevonden in het graf van een vrouw in Esch in Brabant, wat vondsten in Egypte en pas in de Middeleeuwen concrete bewijzen van de aanwezigheid van de breikunst. In twintigste eeuw stimuleren de eerste breitijdschriften de verspreiding van patronen en technieken stimuleren. Zimmermann, de breigoeroe die in het licht van haar tijd tot vernieuwingen kwam die als groots zijn te beschouwen, zorgde voor innovatie binnen de breiwereld. Economisch breien wordt hobbybreien en de eerste yarn snobs worden geboren. Traditionele breikunst als voedingsbodem voor kunstenaars die breiwerk tot hun persoonlijke uitingsvorm maken.
On the other hand there is the rapid development in time. Roughly I went through the history of knitting with my not-knitting but very interested question-poser. In the second century the first Dutch knitting (or Nälbindung?) was found in a grave of a woman in Esch in Brabant, some findings in Egypt and not sooner then in the middle ages concrete proof of the existence of knitting. In the twentieth century the first knitting magazines stimulated the distribution of patterns and techniques. Zimmermann, the knitting guru that in her time came up with some remarkable inventions, innovated the knitting world. Economical knitting became hobby knitting and the first yarn snobs were born. Traditional knitting as a breeding ground for artist to create their personal expressions.
In de jaren tachtig van de vorige eeuw breit men zich suf met Ariadne en Steek van Margriet, een kreatieve golf die plotseling wordt verdrongen door de opkomst van het internet. Computeren is opeens de hobby van velen. Enen en nullen versus recht en averecht. Maar na een bloedige strijd der tegenstellingen blijkt dat samenwerking beter is dan concurrentie en stimuleert nu juist de opkomst van het medium internet de nieuwe golf aan kreatieve ontwikkelingen op internationaal niveau. Een samenwerking die rustig letterlijk genomen mag worden, want dit aspect komt je overal in de breiwereld tegen, zowel virtueel als Real Life. In vier jaar tijd ontstonden er 84 Stitch ‘n Bitch-groepen in Nederland. Het fenomeen KnitAlong, waarbij grote groepen breiers de krachten bundelen en zich werpen op het breien van één specifiek ontwerp, benadrukt de gemeenschapszin. Mysterie-breien (dan weet je niet eens wélk ontwerp je samen breit) geeft vertrouwen in de ‘leader’ van de groep weer. Zelfhulpgroepen, als zodanig een erfenis uit de jaren tachtig, blijken als communities een krachtig middel om de eigen breikunsten te vergroten. Ravelry groeide in razend tempo uit tot een wereldwijd netwerk van bijna 100.000 breiers. En ieder zichzelf respecterende breier blogt alle breiseltjes die van de pennen rollen.
In the eighties of last century the Dutch knitters knitted with Ariadne and Steek van Margriet, a creative wave that is pushed aside by the birth of the internet. Playing with computers is suddenly a new hobby for lots of people. Zero and one versus knit and purl. But after a bloody battle of the antipoles it seems that collaboration is better then competition. The internet is the medium that stimulates the new creative wave on an international level. Colloboration and cooperation are aspects you can find everywhere in the knitting world but also in Real Life. In four years 84 Stitch ‘n Bitch groups were formed in the Netherlands. The phenomenon KnitAlong, where big groups of knitters gather their forces and work together on one design, develop the sense of community. Mystery knitting (then you don’t even know whát it is you are knitting) shows trust in the leader of the group. Self-help groups, an inheritance of the eighties, proof in the form of communities a powerful system to enlarge knitting skills.Ravelrygrew rapidly into a massive network of about 100.000 knitters. And every knitter with a bit of respect for his or hers own capacities blogs every piece of knitting that rolls of the needles.
Maar we hadden het over tegenstelling, toch? In een wereldje waar passie voor breien de boventoon voert, wint de neiging om samen te werken van de wat minder positieve neiging tot concurrentie. Geweldig, want hoewel concurrentie sommigen tot grote hoogten zal kunnen brengen, zweer ik zelf bij de socialere principes van samenwerking en het delen van kennis. Dat brengt me op de rode draad in mijn leven, onderwijs, de onbedwingbare neiging om anderen te laten delen in wat ik zelf al weet en kan en ze te stimuleren boven zichzelf uit te stijgen. En als dochter van een zeer emancipeerde vrouw, kan ik in de breiwereld, waar slechts een enkele man de pennen opneemt, ook nog mijn feministische ei kwijt. Maar daarover later meer…….
But we were discussing antipoles, didn’t we? In a world where passion for knitting dictates what we do, the inclination to cooperation wins from the less positive inclination to compete. Awesome. Some may come to great heights by competing with others, but I love the more social principles of collaboration and sharing knowledge. That brings me to another important aspect of my life, education, the uncontrollable urge to teach other what I already know and can do and to stimulate others to learn. As daughter of a woman who with strong feministic ideas, I also like to go on a razzle in the knitting world with my feminist ideas. But later on more about feminisme and knitting…….
Maar goed, na dit hoogdravende betoog even terug naar de daagse realiteit. Want mogelijk is mijn passie voor breien ook gewoon terug te brengen op de aanmaak van gelukshormonen. Een doodsimpele serotonineverslaving. Repeterende bewegingen, verstand op oneindig, breien tot diep in de nacht, heerlijk toch?
But well, after this swollen elucidation back to the reality of life. Possibly my passion for knitting is just a passion for hormones that make me feel happy. A death simple addiction to serotonine. Repetitive movements, just knitting along, knitting day and night. Feels great, doesn’t it?
De saaiste cursus ooit? Ik had dat idee over de serieuze breicursus die ik een jaar geleden verzon vanuit mijn eigen behoefte om nog beter te leren breien. Want dát is wat ik belangrijk vind. Ik neem breien bloedje-serieus. Huisnijverheid moet ‘écht handwerk’ worden. Thuisbreiers zouden in staat moeten zijn professioneel breiwerk af te leveren, waarvan je amper kan zien dat het thuis van de pennen is gerold. Of het moet zijn dat het zo mooi is……
The dullest course ever? I thought that my idea about a serious knitting course I made up a year ago as I too wanted to learn to knit better. As this is just what I think is important. I take knitting very serious. ‘Homemade’ has to be ‘handmade’. Home knitters should be able to deliver professional knitwear, that hardly looks like it has rolled of your needles at home. It should just look smashing……
Het idee mondde uit in het concept ‘Het Betere Breiwerk’, een saaie maar gedegen breiopleiding die bij gevorderde breiers de puntjes op de i moet zetten. En wij maar denken dat geen enkele breier daar belangstelling voor zou hebben. Mis! Tot mijn vreugde is de breiopleiding amper op poten gezet en ik heb de eerste groep al vol en een flinke wachtlijst voor de volgende. Wil je ook op de wachtlijst of op de hoogte gehouden worden van nieuwe cursussen? Mail me dan maar even.
The idea developed into the concept ‘Het Betere Breiwerk’(Advanced Knitting), a dull but very useful knitting course that should perfect the technique of advanced knitters. I thought that knitters wouldn’t be interested in such a course. Wrong! To my surprise the knitting course is hardly finished and the first group is full and a waiting list is there for the next one. Do you want to be on this list or just be kept up to date of new courses? Mail me.
Donderdagavond was de eerste les. We hebben het drie uur lang vrijwel alleen gehad over insteken en omslaan. Door de verschillende breimethodes (Westers, Oosters en Combination Knitting) te onderzoeken en te oefenen vormt zich een beter beeld van wat een steek nu eigenlijk is en hoe deze de structuur van het breiwerk bepaalt. Ook de Portugese manier van breien, met de draad in een speld of om de nek, hebben we uitgeprobeerd. De meesten hadden het best moeilijk om even hun eigen vertrouwde breimethode los te laten. Met de klok mee, tegen de klok in, rechtsom, linksom en voor- en achterlangs. Het bleken verwarrende begrippen te zijn. Vertwijfeld riep Meina uit: “Maar je snapt toch wel dat ik zo al brei sinds mijn zesde!”. Maar yvonnep zag wel wat in de nieuwe methodes en vond juist dat ze vijftig kostbare brei-jaren had verdaan met breien ‘zonder vingers’. Ze vond alles wat ze bij ons leerde makkelijker dan wat ze altijd al deed, maar wist niet of ze daar nu blij of verdrietig om moest zijn.
Thursday evening we gave our first lesson. We kept the students busy with knitting a simple stitch for almost three hours. By researching and practising several knitting methods (Western, Eastern and Combination Knitting) the students form a better image of what a stitch is and how it can form a fabric. The Portugese way of knitting, with the thread in a pin or around the neck, was also practised. Most of the students thought it to be quite difficult to switch to another method. Clockwise, counter clockwise, to the right, to the left, from over or under proofed to be very confusing terms. Desperate Meina called out: “You do have to understand that I knitted this way since I was six years old!”. But yvonnep thought the methods were a relief and that she had wasted fifty precious knitting years knitting ‘without fingers’. She thought everything we tought her was better than what she did until now. But couldn’t decide if this was a positive thing or that it was just making her sad.
Moe maar voldaan begonnen de Betere Breiers aan de voor sommigen best lange terugreis, hun fleurige materialenpakketje met garens, naalden en handige breitools in de tas. Ik waarder het dat ze in de avonduren zo’n eind willen reizen voor de cursus. Om de onderlinge communicatie tijdens de maanden dat de cursus loopt op gang te houden, heb ik een besloten Yahoo-groep opgericht waar alle cursisten lid van zijn. Via deze groep zullen ze informatie, foto’s van hun huiswerk, links en bestanden kunnen delen. Ook het tweede deel van het huis- en oefenwerk kunnen ze daar ophalen. Een van de huiswerkopdrachten voor de komende twee weken is dat ze in de Yahoo-groep discussiëren over hun eigen breimethode versus die van anderen en de nieuw geleerde methodes. Ik hoop dat de vonken ervan af zullen vliegen!
Tired but happy the Betere Breiers started the journey home, the free package with bright colored yarn, needles and handy knitting tools in their bag. Some came from far. I appreciate the fact that they are willing to travel so long in the evening to attend our course. To encourage communication between students during the coming months, I founded a private Yahoo group for the students. In this group they will share information, photos of their homework, links and files. Also the homework and suggestions to practise a bit more will be available in this group. One of the assignments for the next two weeks is discussing their own knittin method versus other students knitting methods. I hope that they will do that passionately!
Alice Starmore, één van de beroemdste breiers van onze tijd, schreef een hele stapel boeken. Sommige zijn goed verkrijgbaar en betaalbaar, maar andere gaan voor enorme bedragen van hand tot hand. Alice Starmore’s Book of Fair Isle Knitting wordt gelukkig herdrukt. Maar Aran Knitting, het boek dat we allemaal zo graag willen hebbben, kost honderden dollars. Het staat in 2007 hoog in de top 10 van wereldwijd meest gezochte boeken. Onbereikbaar voor de meesten van ons.
Alice Starmore, one of the most famous knitters of our time, wrote a pile of books. Some can be purchased easily, but others are very expensive. Alice Starmore’s Book of Fair Isle Knitting is in reprint now. But Aran Knitting, the book we all want, costs hundreds of dollars. It was in the top 10 of most searched after books worldwide. Out of reach for most of us.
Het meesterwerk op het gebied van Aran breitechnieken, tjokvol uitdagenden kabelpatronen, heb ik zelf nog nooit in handen gehad. Maar het moet geweldig zijn. En ik wil ‘m ook in de boekenkast. Toen bedacht ik dat we met z’n allen Alice hierom kunnen vragen. Doe mee met de actie om het boek herdrukt te krijgen. Vul het formulier op The Dutch Knitters in en beargumenteer waarom je vindt dat het boek herdrukt moet worden. Wij zullen alle binnengekomen post tot één grote petitie samenvoegen en deze aan Alice aanbieden. Daar móet ze toch gevoelig voor zijn!
I never browsed through the masterpiece on Aran Knitting techniques, stuffed with challenging cable patterns. But I heard that is a wonderful book. And I want it on my bookshelf. Then I thought that we could all ask Alice to have her book reprinted. Join the petition to have the book reprinted. Fill in the form on The Dutch Knitters and give your arguments why the book should be reprinted. We will gather all posts into one big petition which will be offered to Alice. She must be susceptible to this request!
Stuur de link vooral ook naar al je vrienden, post ‘m in de groepen waar je lid van bent en zet ‘m op je blog! Samen kunnen we Alice misschien overhalen!
Send the link to all your knitting friends, post it in the groups your are a member of and put the request on you blog. Together we will might be able to persuade Alice!
