Category: Uncategorized

Gisteren was het eindelijk zover, de breiavond met Nancy Bush and Beth Brown Reinsel in Amsterdam. Veel breiers hadden de moeite genomen om in een afgeladen zaaltje in het ABC Treehouse in hartje Amsterdam te luisteren naar een verhandeling van de twee beroemde breiers, terwijl ze het ene na het andere prachtige project lieten zien. Omringd door onze breivrienden, die dit natuurlijk ook mee wilden maken, genoot ik vooral van het verhaal van Beth over hoe ze door haar liefde voor breien en onderwijs langzaamaan haar indrukwekkende hoeveelheid workshops uitbreidde. Wat een herkenning voor mij, want zo ben ik ook gestart met The Dutch Knitters!

Finally the moment was there, the knitting night with Nancy Bush and Beth Brown Reinsel in Amsterdam. Lots of knitters came to the ABC Treehouse the ABC Treehouse in the center of Amsterdam to listen to what the two famous knitters had to tell, while showing of their beautiful projects. Surrounded by our knitting friends, who of course wanted to be there too, I enjoyed the story of Beth about how she ended up with an impressing amount of workshops because she loved to teach and knit. I do recognize that in how I stared The Dutch Knitters!

Nancy Marchant had haar indrukwekkende stash-zolder opgeruimd. Sommige breiers hebben een stash-kast, sommige een stash-kamer, maar Nancy een stash-pakhuis op zolder. Een deel vormde de prijzen voor de loterij en ik won een zak met goudgele bouclé. Genoeg om een goudgele poedel van te breien? Of een lekker poezenbed voor onze poezen? Het klapstuk was een zak met garen plus alvast gebreid pandje in uitgesproken jaren tachtig-stijl. Gelukkig heeft dat project de Ariadne nooit gehaald Nancy! 😉 Brent was er blij mee.

Nancy Marchant cleaned out her impressing stash attic. Some knitters have a shash closet, some a stash room, but Nancy has a stash warehouse on her attic. Part of it formed the prizes for a lottery and I won a bag with golden yellow bouclé. Enough for a golden poodle? Or a catbed for our cats? The jackpot was a bag with yarn plus an already knitted piece of a sweater straight from the eigthies. Fortunately this beauty never made it to Ariadne (Dutch crafts magazine) Nancy! 😉 Brent became the happy new owner.

In het zaaltje scharrelde de huispoes tussen de vele benen, tassen en breisels rond, zich niets aantrekkend van warmte, breinaalden en breiers die aan de meer aandacht hadden voor de breicelebs en hun schitterende werkstukken dan voor haar.

In the room the housecat messed about the many legs, bags and knittings, not showing any interest in the heat, the needles or the knitters that focussed their attention on the knitting celebrities and their beautiful work and not on her.

Dankzij het mailcontact dat ik vooraf had met Myrna Stahman via De Afstap, wist ook zij het evenement te vinden. Ze is de auteur van Stahman’s Shawls and Scarves, een geweldig boek over met name haar specialiteit, Faroëse shawls. Ze liet mij een paar van haar projecten zien.

Thanks to the contact by mail I had before with Myrna Stahman via De Afstap, she know how to find the event. She is the author of Stahman’s Shawls and Scarves, a great book about her specialty, Faroese shawls. She showed me a few of her projects.

Voorafgaand aan de avond kocht Nelleke bij De Afstap een exemplaar van Haapsalu Sall, het grandioos mooie boek van Aimee Adasi en Siiri Reimann. Het schitterend uitgevoerde salontafelboek met 122 patronen is echt een juweeltje en kost 34,95 euro. Echte kantbreiers zullen ervan smullen. Dit is een boek dat je net goed meteen kan kopen, want uiteindelijk wil je ‘m toch……

Before going to the event Nelleke bought at De Afstap a copy of Haapsalu Sall, a truely wonderful book by Aimee Adasi and Siiri Reimann. The gorgeously published book with 122 patterns is a true gem a costs 34,95 euro. Real lace knitters will love it. This is a book that you should buy now, as eventually you want is anyhow……

Beth signeerde haar boek Knitting Ganseys en Nancy haar vijf boeken, wat haar bijna een lamme arm opleverde. Speciaal voor Myrna bracht ik ook Stahman’s Shawls en Scarves (ook te koop bij De Afstap) mee, waar ze een lief riedeltje in schreef. Lily Chin, auteur van Couture Crochet was ook nog in De Afstap, waar ze op de foto ging met mijn collega’s ging met Jans en Hanneke.

Beth signed her book Knitting Ganseys and Nancy her five books, which gave her a sore arm. As I knew Myrna was coming too I brought our copies of Stahman’s Shawls en Scarves (also for sale at De Afstap), in which she wrote something nice. Lily Chin, author of Couture Crochet visited De Afstap, where her photo was made, together with my collegues Jans and Hanneke.

Dank aan Nancy Bush, Beth Brown Reinsel, The American Book Center, Idle Hands and last but not least, onze eigen breiberoemdheid Nancy Marchant, de Queen of Brioche, voor deze gezellige en inspirerende avond! Ik wens alle cruisegangers een geweldig goeie reis toe.

Thanks to Nancy Bush, Beth Brown-Reinsel, The American Book Center, Idle Hands and last but not least, our own knitting celeb Nancy Marchant, the Queen of Brioche, for this nice and inspiring evening! I wish all that join the cruise a good yourney.

Afgelopen weekend waren Jan en ik in Friesland. We waren op het idee gebracht doordat we in het voorjaar als figurant bij de film De Hel van ’63 in Dokkum belandden, maar daarover later meer want we hebben er veel leuke breisels gezien.

Last week Jan and I were in Friesland (South of the Netherlands). We got this idea when we were extras at the film De Hel van ’63 in Dokkum. Laterom more about this, as we saw lots of nice knitting at the scene.

Het werd een heerlijk relaxed tripje met een bezoek aan Sneek, Franeker, Leeuwarden en Drachten. Met een vers paar sokken op de rondbreinaald vermaakte ik me uitstekend in de rustige stadscentra, winkeltje in, winkeltje uit, reden we op een dijkje bijna een paar schapen plat en genoten we van de intense rust en van de Wadden. We liepen zelfs nog toevallig twee wolwinkeltjes tegen het lijf, maar die hadden geen van tweeën iets voor een verwende breier als ik, dus uiteindelijk ging ik zonder nieuwe garens naar huis. Het Speldenkussen in St Annaparochie gaat overigens binnenkort sluiten. De Wolhal in Drachten had wel veel stoere Noorse sokkengarens, maar gek genoeg bevatten de meeste daarvan amper wol. Weinig wol dus, maar een overvloed aan mooie lingeriewinkeltjes. De Friesen zitten beter in het ondergoed dan in de breiwol!

It was a nice relaxed trip with a visit to Sneek, Franeker, Leeuwarden and Drachten. With a fresh pair of socks on the needles I had a good time in the quiet centers of little towns, shopping, almost driving over a few sheep on a dike when we enjoyed the peaceful Wadden. We even found two wool shops by chance, but none of them had anything to offer for a spoiled knitters like me, so eventually I went home without new stash. The Speldenkussen in Sintannaparochie is about to get closed. The Wolhal in Drachten had a big collection of tough Norwegian sock yars, but strangely enough none of them contained more than 25% wool. Not much yarn shops, but a lot of lingery shops. The Friesian people have more underwear then knitting wool!

Het Stadhouderlijk Hof bleek een prachtig plekkie om de nacht door te brengen. Onze ‘living’ bestond uit een ruime woonkamer én slaapkamer met uitzicht over het historische plein vlakbij de lekkerste restaurantjes. De keuze voor restaurant Sems bleek een gouwe greep, vooral toen bleek dat ze er heerlijke kreeft serveerden.

The Stadhouderlijk Hof prooved to be a great place to spend the night. Our ‘living’ with a room and a sleepingroom with view over the historical square was close to the nicest restaurants. The choice for restaurant Sems was a good one, especially when I found out they served lobster.

In Franeker bouwde Eijse Eijsinga aan het eind van de achttiende eeuw een indrukwekkend planetarium in zijn woonkamer. De (rijkelijke) kost verdiende hij met wolkammen, dus niemand klaagde dat hij dit omvangrijke project in zijn eigen leefomgeving opzette en de buurtgenoten begrepen eindelijk dat de aarde niet plat is. Zijn vrouw verkocht de strengen wol in het voorhuis. In de bedstee in de woonkamer hingen twee fijngebreide slaapmutsen. Helaas mocht ik ze niet fotograferen van de bedillerige rondleidster. Ze vertelde haar verhaaltje over het huis aan de groep bezoekers met de gemiddelde leeftijd van rond de 40 alsof ze een kleuterklasje voor zich had. Gelukkig mochten we de wolkammerij zonder haar uiterst irritante aanwezigheid bezoeken.

In Franeker Eijse Eijsinga has built a impressing planetarium in his living room at the end of the eightteen’s century. The (good) family income came from a wool company, so nobody complained about the huge project in the living room and the neighbors finally understood that the earth is not flat. His wife sold the skeins of wool in the front room of the house. In the built-in bed in the room two finely knitted sleeping hats hung on the wall. Unfortunately I was not allowed to photographe them as the obnoctious guide forbid me. She told her story about the house to a group of adult visitors like she was talking to a class of children. We were glad that we could visit the wool business without her annoying presence.

Op de terugweg maakten we nog een wandeling door het vissersdorpje Urk, waar we een zalig visje in De Zeebodem aten. De op Urkse wijze gebakken vis werd geserveerd met goddelijke aardappeltjes en lekkere ouderwetse groenten en daarna nog een nostalgische Dame Blanche zoals ‘ie hoort te zijn door aardige dames die het vak van serveren nog echt serieus nemen. We voelden ons er thuis en erg verwend. Ons tripje, kort maar krachtig, was een heerlijk uitje en ik ben al aan het bedenken waar we volgende keer naar toe gaan!

On the way back we visited the lovely fishers village Urk, were we eat a delicious fish meal in De Zeebodem. The fish was backed the original way from Urk and was served with delightful patatos and oldfashioned vegetables. The nostalgich Dame Blanche made ‘like it should be’ was served by friendly waitresses that knew their trade well. We felt at home and spoiled. Our trip, short but nice, was a wonderful outing and I’m already am thinking about the next!

Volgende week, vrijdagavond vanaf 20.00 uur, is er een geweldige breiavond in Amsterdam. Georganiseerd door Nancy Marchant (Queen of Brioche) en Idle Hands en met medewerking van The American Book Center. En raadt eens wie er ook zullen zijn…… Nancy Bush and Beth Brown Reinsel! Wie wil dat nu missen, samen breien met deze breiberoemdheden? Hoe dan ook, ik zal er zijn, en ik hoop jij ook.

Next week, Friday night starting 20.00 h., there is a great knitting night in Amsterdam. Organized by Nancy Marchant (Queen of Brioche) en Idle Hands and in cooperation with the The American Book Center. Guess who are coming too…… Nancy Bush and Beth Brown Reinsel! Who doesn’t want to knit along with those knitting celebs? Anyway, of course I) will be there, and I hope you join in too.

Het Betere Breiwerk, neem het gerust letterlijk, leert je beter breien. Verleden jaar startte The Dutch Knitters in Utrecht de pilot met twaalf enthousiaste cursisten en met ons als nog veel enthousiastere docenten die het geweldig vonden dat men dit avontuur met hen aan wilden gaan. Maar hoe hard we ook riepen dat dit de doodsaaiste cursus was die je maar kon bedenken, ze vonden het geweldig. Uitgaande van ‘de breisteek’ in al z’n eenvoud en bescheidenheid, bouwde we een breiwerk van technieken om dit simpele elementje heen. Want het is onze overtuiging dat als je goed wil leren breien je eerst maar eens terug moet naar de basis. Saai werd het overigens nooit, gezellig wel en dankzij veel gevatte opmerkingen van cursisten lagen we regelmatig onder de tafel van het lachen! De meeste cursisten wilden na deze cursus rechtstreeks door naar de Het Beste Breiwerk, maar daar wordt nog aan gewerkt. En daarna Het Allerbeste Breiwerk?

Wie aan Het Betere Breiwerk wil meedoen, kan een mail sturen aan The Dutch Knitters (info@thedutchknitters.nl) om zich op de wachtlijst te laten plaatsen van de cursus in Amsterdam of Utrecht. Zie de website voor meer informatie.

De foto’s zijn gemaakt tijdens de pilot in Utrecht en we houden onder ons wie de breinaald voor het maken van een bijzondere opzet in haar decolleté plantte.

Het Betere Breiwerk (Advanced Knitting), do take it literally, teaches you how to become a better knitter. Last year The Dutch Knitters started the pilot in Utrecht with twelve enthusiastic students and with two even more enthusiastic teachers who were thrilled that they wanted to set off on an adventure with them. But no matter how often we told them that it would be the dullest course you could imagine, they loved it.

With “the stitch” as a starting point in all its simplicity and modesty, we knitted a fabric of techniques around this simple element. For it is our conviction that when you want to become a good knitter you have to return to the basis. It never became dull however, on the contrary, we had loads of fun and thanks to many quick-witted remarks made by the students we were regularly roaring with laughter! Most of the students wanted to go straight through to Het Beste Breiwerk (More Advanced Knitting), but that’s something we are still working on. And then Het Allerbeste Breiwerk (Ultimate Knitting)?

If you want to participate in Het Betere Breiwerk, send an email to The Dutch Knitters (info@thedutchknitters.nl) to be placed on the waiting list for the course in Amsterdam or Utrecht. See the website for more information.

The photos were taken during the pilot course in Utrecht and we will keep it a secret who planted the knitting needle between her breasts in order to be able to make a very special cast-on.

Eindelijk is hij af. De lichtblauwe Estlandse alpaca shawl op naalden 2,25 mm. Een zucht van verlichting toen de laatste steek van de naald rolde en een kreetje van blijdschap toen ik zag dat hij precies zo is geworden als dat ik ‘m wilde. Het was even doorbreien, maar dan heb je ook wat.

Finally, it is done. The light blue Estonian alpaca shawl on needles 2,25 mm. A sight of relief when the last stitch fell from the needle and a scream of joy when I saw it turned out exactly as I hoped it to be. It was a big job knitting, but it was só worth it.

Het materiaal, Misti Alpace lace weight, is lekker zacht, maar ook erg sterk, waardoor het goed te blocken is. Het blockt niet crisp, maar draperend, zoals de Belgen dat zo leuk uitdrukken. Door de soepelheid van de vezel behoudt het zijn vermogen op te bewegen en dat maakt de dunne shawl extra mooi en elegant. Alpaca heeft nog een bijzondere eigenschap. In eerste instantie voelt het materiaal koel aan, maar na korte tijd voel je de isolerende werking en hoe goed het warmte vasthoudt. Misti Alpaca is te koop bij De Afstap in een scala aan schitterende kleuren.

The material, Misti Alpace lace weight, is nice and soft, but also very strong, so you can block it very well. It doesn’t block crisp, but drapy, like the Belgium people express it. The soupleness of the fibers garantees the ability to move and that is what makes a shawl extra beautiful and elegant. Alpaca has another special quality. At first the material cool, but after a while you feel how good it isolates warmth. Misti Alpaca you can buy at De Afstap in many beautiful colours.

Het patroon van het middenpaneel komt uit Ratiküd door Linda Elgas (shawl januari 1981). Het was nog best lastig om de hoekpunten en zijden die niet in het patroon waren uitgeschreven, te breien. Ik heb gekozen voor een rand uit Haapsalu Sall voor de rand die Elgas gekozen had. De shawl is een moderne versie van de traditionele Haapsalu shawls. De rand is dan ook aangebreid in plaats van aangenaaid, waardoor je in de hoekpunten mooie waaiertjes krijgt. De nupps met zeven lussen waren niet makkelijk te breien in dit gladde garen, maar dankzij de Addi kantnaalden was het toch te doen. De punt van deze naalden is scherper waardoor je alle lusjes toch samen kan breien. Zolang je je nupps maar losjes, losjes, zeer losjes breit.

The pattern of the middle panel is in Ratiküd, written by Linda Elgas (shawl January 1981). It was not easy to knit the corners and sides that were not in the pattern. I choose a border from Haapsalu Sall instead of the border Elgas had choosen. The shawl is a modern version of the traditional Haapsalu shawls. The border is knitted on and not sewed on, so you can make fan out in the corners. The nupps with seven loops were not easy to knit in this slippery yarn, but thanks to the Addi lace needles is could be done. The point of these needles is sharper so all loops can be purled together. As long as your nupps are loose, loose, very loose.

Lievelingssokken, de was in en zodra ze eruit kwamen weer meteen aan je voeten. Jij hebt ook vast wel zo’n paartje zelfgebreide sokken in je kast. De juiste maat, model en materiaal. (Jitterbug van Colinette dus) in lekkere kleurtjes en puur merinowol. Een mooi vol draadje, dat helaas na zeer vele keren dragen en een iets te hete was ging vilten. Zo kwam ik er op een ochtend achter dat er in één keer vier gaten in vielen. Op iedere hiel en teen één.

Favorite socks, straigth from the landry directly to your feet again. You probably have them too in your closet. The right size, model and material (Jitterbug from Colinette in this case) in nice colours and pure merino wool. A good yarn, that after many times wearing them and a too hot washing felted. So one morning I saw four big holes in my socks. One on every toe and heel.

Sommige breisels brei je vanwege het leerproces of het plezier dat het breien van een bepaald patroon oplevert. Maar deze sokken brei ik voornamelijk voor het product. Dus in rap tempo heb ik deze zomer vier paar erbij gebreid, zodat ik straks goed voorbereid de winter in ga. Met iedere keer een iets andere techniek voor de hiel en teen. Toe-up en twee tegelijk op de Magic Loop maakten het makkelijk mee te nemen projecten. Het laatste paar staat nog op de naalden, vast wel af voor het winter wordt. 😉

Some knittings you knit because they are educational or because they are so much fun to knit. But these socks I knitted mainly for the products. So in a quick tempo I knitted four pairs this summer, so I’m well prepared for the next winter. With every time a slightly different technique for the heel and toe. Toe-up and two at a time on a Magic Loop they made great projects to take with you. The last pair is still on the needles, but I guess I will finish them before winter. 😉

Het volgende blogje komt eraan, even geduld……

The next blog comes soon, patience please……

In de boter gebakken zijn man Jan en ik, tijdens ons romantisch weekendje uit in Isselburg, net over de grens met Duitsland. Het idee ontstond toen we besloten ook dit jaar weer naar de Country Fair in Aalten te gaan. Gewéldig vinden we dat altijd. Lekker slenteren langs de kraampjes, in de wol- en de schapentent rondsnuffelen en lekkere hapjes proeven. Zalig relaxed.
Ik kocht bij Wol-Uniek door Bep gesponnen alpaca met zijde voor een Estlandse shawl. Jee, wat kan dat mens prachtig spinnen! Even bij de Spinners langs. En ik liep zelfs Astrid tegen het lijf. Heerlijk om haar even te zien. Helaas was Rosa van De Klosse er zaterdag niet, maar haar mooie Oh Lekker-kidmohair gelukkig wel. Het grappigste object dat ik kocht was een Tupperware banaan, vreselijk geel en best geschikt voor breispulletjes. We troffen het met het weer. Op een buitje na brak de hel pas los toen wij alweer richting Utrecht zoefden.

We felt so spoiled, husband Jan and I, during our romantic weekend trip to Isselburg, just over the border in Germany. The idea was born when we decided to go to the Country Fair in Aalten again. We lóve it there. A nice stroll along the stands, shopping in the wool- and the sheeptent and tasting al kind of country food. Very relaxing. I bought alpaca with silk from Wol-Uniek, handspun beautifully by Bep. It will probably end up in a Estonian shawl. Chatting with the Spinners. And I even saw Astrid. So nice to see her. Unfortunately Rosa from De Klosse wasn’t there on Saterday, but her soft Oh Lekker kidmohair was. The funiest object I bought was a Tupperware banana, awfully yellow and quite suitable for knitting stuff. We had nice weather, beside a short shower. But on the way back we had very bad weather.

Vrijdag brachten we een bezoek aan Bocholt, een rustig stadje met als grootste attractie een schattig industriëel textiel museum aan de rand van de stad. Enorme machines, arbeidershuisjes die je in kan lopen en een expositie over labelkult. De wolwinkel Die Neue Masche in het centrum was aardig, ook de dame achter de kassa, maar voor een yarnsnob als ik valt er weinig te halen. Het eiken wolmolentje op kogellagers waarop je je knotje af kan laten wikkelen tijdens het breien ging wel mee. In een konditorei vond ik de echte Duitse käsetorte, zálig.

On Friday we visited Bocholt, a quiet town with as the biggest attraction a cute industrial textile museum at the border of the town. Huge machines, homes of the labourers that you could enter and an exposition about textile labels. The wool shop Die Neue Maschein the center of town was nice, which was also true for the lady behind the counter, but for a yarnsnob like it didn’t contributed to my stash. I did buy something. The oak wool mill for you ball of wool that distributes your wool while knitting, is very handy. In the ‘konditorei’ (bakery that serves coffee, breadrolls and cakes) I found the real German cheesecake, gréat!

Maar het leukst van de trip was de overnachting op kasteel Anholt. Wat een belevenis!
Na een privé rondleiding door het oude gedeelte van het kasteel en een wandeling door de tuinen, startten we ons diner aan een tafeltje op het terras aan de slotgracht. Eendjes en enorme karpers genoten met ons mee. Maar een stortbui jaagde de gasten na verloop van tijd naar binnen waar de ondergelopen borden werden vervangen door nieuwe. De Prosecco smaakte binnen net zo goed en het grand dessert was een plaatje met een chocolade toren van kasteel Anholt in het midden. Heerlijk om daarna binnendoor naar boven naar onze kamer te gaan. De gangen en de ontvangsthal hangen vol met kunst en etsen en zelfs op de slaapkamers hangen prachtige schilderijen. Een grandioos lekker ontbijt. Fruitschaaltje, badjassen en slippers. Maar niets kon op tegen de tweepersoons douche met talloze massagestanden, stoomkabine en de LED-tv in de grote badkamerspiegel. En de lieve kasteelhond die het liefst op ons voeteneind de nacht had doorgebracht.

But the best part of the trip was the stay at castle Anholt. What a feast! After a private tour through the old part of the castle and a stroll through the gardens, we started our diner at a table on the terrace above the canal around the castle. Ducks and huge fishes enjoyed it too. But a shower ended the diner in open air, so we went inside and our plats which were full of water by then, were exchanged for new ones. The Prosecco tasted good inside the restaurant too and the grand dessert was a beautiful arrangement with the tower of castle Anholt in chocolate in the middle. It was very nice to be able to go to our room without having to travel. A big breakfast. Fruit on the room, badrobes and complimentary slippers. But nothing could beat the shower for two with lots of massage options, steam and a LED TV in the big mirrow. And a friendly castledog that wished he could have slept on our bed.

Het was een waar avontuur, het nabreien van de twee-in-één-sokken. In de Piecework van januari/februari 2009 staat de werkwijze beschreven van de techniek om twee sokken op één set sokkennaaldjes te breien. Het principe is simpel: brei een steek van de buitenste sok en brei een steek van de binnenste sok. Voor de minderingen bij de hiel en teen wordt een kabelnaaldjes ingezet. Uiteindelijk viel het me erg mee, zelfs het keren van de hiel en het vormen van de teen. En ik heb mezelf maar twee keer vastgebreid…….

It was a true adventure, knitting the two-in-one socks. In the Piecework from January/February the technique of knitting a pair of socks on one set of knitting needles is described. The principal is simpel: knit one stitch from the outer sock and one stitch of the inner sock. For the decreases at the heel and toe a cable needle is used. At the end it all was easier then expected, even turning the heel and knitting the toe. And I only exchanged the inner and outer yarn only twice……

Het was een leerzaam en interessant project met als beloning de triomf van het moment waarop de sokken worden gescheiden. Identiek als ‘n één-eiïge tweeling en bijna even groot en wijd rolden ze van mijn pennen. De buitenste sok die averecht wordt gebreid is ietsie groter. Onderweg bedacht ik nog wat perfectioneringen van het patroon, dus er wordt vast binnenkort weer een tweeling verwacht.

It was an educational and interesting project with as a reward the triumph at the moment that the socks are seperated. Identical as identical twins and with almost matching sizes they rolled from my needles. The outer sock, which is purled, is slightly bigger. While knitting them I made up some improvements on the pattern, so soon the next twin can be expected.

Het was een zálige, superrelaxte dag. Een genoeglijk dagje uit, zoals mijn schoonmoeder het zou noemen. Suzy, Anke en Marita (met zere niet-breibare vinger) en ik treinden om half 11 via Driebergen naar het Spoorwegmuseum voor de WWKIP-dag 2009 (World Wide Knitting in Public Day). Daar voegden zich in de loop van de dag meer breiers bij ons, in totaal wel tegen de twintig! Vreselijk gezellig hadden we het op het zonnige terras van het restaurant. Het gezelschap was behoorlijk internationaal; een ex-Deense, ex-Duitse, ex-Russische en twee breiers uit San Francisco die elkaar nog niet kenden, maar al snel de plaatselijke wolwinkels bespraken. Die in San Francisco dus.

It was a delightful super relaxed day. A ‘genoeglijk’ (a Dutch word to express a pleasant and happy feeling) day out, my mother in law would call it. Suzy, Anke and Marita (with a sore finger) and I took the train at 10.32 and travelled first to Driebergen-Zeist and then to the Spoorwegmuseum for the WWKIP-dag 2009 (World Wide Knitting in Public Day). During the day knitters came and knitted along. There were almost twenty knitters present! It was so very nice on the terrace of the restaurant. It was an real international meeting, with a ex-Danish, ex-German, ex-Russian and two knitters from San Francisco that didn’t know each other, but soon were involved in discussing the local yarn shops. Those in San Francisco of course.

Na nog een blik op de treinen (een korte maar, want samen breien is nóg leuker!), scheidden onze wegen. Terwijl ik in het zonnetje naar huis wandelde besefte ik eens te meer hoe blij ik ben met oude en nieuwe breivrienden. Dank jullie wel lieve breivrienden die dit dagje tot zo’n ontzettend lekker breidagje maakte! Natasha, bedankt voor je mooie foto’s. En Marita, bedankt voor het samen organiseren van KIP Day 2009! Hopelijk kan je snel weer breien met je zielige vingertje.

After a look at the trains (a quick look, as knitting together was even nicer!), our way seperated. While I walked home through sunny Utrecht I once more realized how lucky I feel with old and new knitting friends. Thank you all, dear knitting friends that made this day such a nice knitting day! Natasha, thanks for your nice photos. And Marita, thanks for organizing the KIP Day 2009 together! Hopefully it will not take long untill you can knit again with your pitiful finger.