Category: Uncategorized

Normandië heeft op de vierkante meter de meeste historische bouwwerken, veelal uit de middeleeuwen, maar volgens mij het laagste aantal wolwinkeltjes van heel Frankrijk. Grondig onderzoek bracht slechts wat Phildar in kleine tuttige winkeltjes en op de markt boven water. Er bestaat zelfs een winkeltje met alleen wat Katia, de Katia Boutique. Niet echt interessant dus. De boerderij in Bernesq met een winkeltje met Bergère de France garens, mohairstola’s, shawls en handgebreide truien was dat wel, maar yarn snob als ik ben, liet ik de pluizige garens toch maar voor wat het was.

Normandië has the most historical buildings on a square meter of whole France, mostly from the middle ages, but I think they have the smallest amount of wool shops. A thorough investigation only brought me some Phildar in oldfashioned shops. There is even a shop with only some Katia, the Katia Boutique. Not very interesting. The farm in Bernesq with a shop that sold Bergère de France yarns, mohair stoles, shawls and handknitted sweaters did catch my interest, but I a true yarn snob, so I didn’t buy any of the fuzzy yarns.

Wij brachten afgelopen vijf dagen door in de torenkamer in de westvleugel van Château L’Isle Marie nabij Picauville, midden in de Cotentin in de mouw, oftewel La Manche van Normandië. Een ooievaarsstel had hun nest op de schoorsteen vlak boven onze schouw gebouwd, zodat we iedere morgen werden gewekt door gezellig geklepper. In de salon en op de terrassen kan je een drankje drinken. Om het het ooievaarsgeluk op de schoorsteen niet te verstoren, werd het haardvuur in de salon niet aangemaakt, maar gelukkig troffen we het met lekker zomers weer. Het stijlvol maar toch gezellig ingerichte kasteel en het landgoed was fantastisch mooi en ontbijten in de eetkamer een feest. De enorme gastenkamer heeft een prachtige hemelbed en in de ruime badkamer staat een heerlijk losstaand bad waarin je je na een vermoeiende dag lekker kan ontspannen. In de winter wordt het kasteel omgeven door moeras, maar nu kon je het hele terrein met de vele bijgebouwen zonder natte voeten verkennen. Tijd genoeg, want tv was er niet en Jan moest afkicken van zijn zapverslaving. En overal katjes en honden, de poes des huizes mag zelfs op schoot tijdens een chique diner.

We spent last five days in the towerroom in the west wing of the Château L’Isle Marie near Picauville, in the middle of the Cotentin in the sleeve, the so called La Manche of Normandie. The couple of storks had build their nest on the chimney right over our room, so every morning we where awakened by the noise the made with their becks. In the salon and on the terraces you can take a drink. Not to disturb the happy couple, the big fire in the fireplace in the salon was skipped, but fortunately it was nice weather. The stylish but very cozy castle and the grounds around it was terrific and having breakfast in the dining room was a feast. The enormous gast chamber has a gorgeous four poster bed and in the spacious bathroom there is a beautiful bath where you can relax after a busy day. In the winter the castle is surrounded by a swamp, but in summer you can stroll aroung without getting wet feet. Time enough, as a television wasn’t there so Jan had to kick off his zapp addiction. And everywhere cats and dogs, the housecat is even allowed to sit on your lap during a posh diner.

In Bayeux kan je het 70 meter lange borduurwerk (tapisserie) uit 1066 bewonderen. Het vertelt het verhaal van de intocht van William de Veroveraar in Engeland, zodat ook de ongeletterden wisten welke heldendaden waren verricht. Wie het ook eens wil proberen, kan een borduurpakketje kopen in de giftshop. Shoppen en taartjes eten kan je er ook lekker in de oude winkelstraat van Bayeux. Mont Saint Michel was druk en toeristisch, maar kijk daardoor heen en je ziet een prachtig monument met z’n voetjes in de zee. Ieder dorpje en gehuchtje heeft een kerkje, vaak uit de 12de of 13de eeuw en met begraafplaatsje. In Saint Mère l’Eglise hangt de pop die de onfortuinlijke parachutist verbeeld nog steeds aan de toren. Er zijn serene en smaakvol gerestaureerde abdijen in overvloed. Om de zoveel kilometer staat een bruin bordje langs de weg naar een Château. Maar het meest indrukwekkend waren de stranden waar zoveel soldaten sneuvelden tijdens de invasie aan het eind van de tweede wereldoorlog. Dreigende bunkers en uitkijkplaatsen van de Duitsers, betonnen pontons in de zee, gedenktekens en velden vol hagelwitte kruisjes. Daar word je niet blij van…..

In Bayeux you can see the 70 meter long embroidery work (tapesserie) from 1066. It tells the story of the invasion of William the Conquerer in England, so the even those who couldn’t read, knew about the heroic acts. Who want to try it, can acquire a small embroidery set in the giftshop. Shoppen and eating sweets you can do in the old shopping street in Bayeux. Mont Saint Michel was crowded and touristic, but try to see through that and you see a beautiful monument with it’s feet in the sea. Every little village has a church, some dating of the 12th or 13th century and often also a little cemetary. In Saint Mère l’Eglise you can see the doll hanging on the tower symbolising the unfortunate parachutist that landed on the roof of the church. There are so many serene and tastfully restaured abbeys. Signs to direct you to the castles you see everywhere. But the most impressive where the beachtes where so many soldiers died during the invasion at the end of World War II. Overpowering bunkers and watch places of the Germans, concrete pontoons in the sea, memorials and fields of bright white crosses. That makes you so sad…..

Autootje in, autootje uit, we hebben zoveel gezien dat het lijkt alsof we twee weken weg waren! De eerste dag was de hemel nog volledig streeploos, maar gaandeweg zagen we alsmaar meer vliegtuigen die het weer aandurfden en de IJslandse vulkaanas trotseerden. We prijsden ons gelukkig dat we een autovakantie hadden bedacht. Ondanks dat ik 2200 km reed in slechts vijf dagen, kwam ik toch nog toe aan breien aan mijn Ishbel in paarse zijde. De laatste steek rolde gisteravond thuis van mijn pennen. Misschien is het zo dat als je je project echt geweldig vindt, je alsmaar tijd maakt om nog éven een toertje te doen?

In the car, out the car, we have seen so much that it seems to be two whole weeks instead of five days! The first day the sky was solid blue, but soon more and more stripes appeared from earoplanes that dared to fly again despite vulcanic dust. We were happy that we choose to travel by car. Despite the fact that I drove 2200 kilometers in only five days, I did knit on my Ishbel in purple silk. The last stitch I made yesterday night at home. Maybe, if you like a project so much, you always find time to do one more row?

Vlak nadat Monique B, de getalenteerde kantbreister uit het hoge Noorden, in de Dutch Crafter’s groep op Ravelry een superenthousiaste post doet over de Estlandse kantworkshop bij de Wolhemel die ze afgelopen zaterdag bijwoonde, rolt er van mijn pennen een Russische Orenburg shawl. De Indiski (Indian) shawl van Galina Khmeleva stond in Piecework mei-juni 2009 en ik wist meteen al dat ik die wilde gaan breien van 2ply Qiviut met zijde. Het garen werd me cadeau gedaan door Lonnie, dus heet de shawl ‘Shawl Lonnie’. Hoewel dit garen niet werd gebruikt voor de originele shawls, is het er ontzettend geschikt voor en geeft het de shawl toch een authentieke uitstraling. Echt wolwit cobweb Orenburg-garen, handgesponnen in de Oekraïne, is inmiddels ook in huis en wacht in de ladenkasten van mijn stashzolder om tot een shawl te worden omgetoverd. Maar eerst even de Ishbel van Isolda Teague als lekker vlot projectje ertussen door!

Shortly after Monique B, the talented lace knitter from the North of the Netherlands, posted in the Dutch Crafter’s group on Ravelry, super enthusiasticly about the Estonian Lace Knitting workshop at Wolhemel that she attended last Saturday, a Russian Orenburg shawl rolled of my needles. The Indiski (Indian) shawl van Galina Khmeleva was published in Piecework May-June 2009 and I knew instantly that I wanted to knit this shawl with 2ply Qiviut and silk. The yarn was given to me by Lonnie, so the shawl is named ‘Shawl Lonnie’. Even though this yarn is not used originally for the shawls, it is very suitable and gives the shawl an authentic look and feel. Real wool white cobweb Orenburg yarn, hand spun in the Oukraïn, has recently been added to my stash in the attic and it really wants to be knitted into a wonderful shawl. But first Ishbel designed by Isolda Teague to knit as a nice and quick project in between!

Het interessante van de Indiski shawl zit ‘m voornamelijk in de constructie van de onderdelen die de driehoekige shawl vormen. Je start met het breien van de twee buitenste kantranden, dan brei je daar de binnenste zigzagbanen aan, vervolgens brei je het middendeel schuin op en afsluitend brei je de bovenste schulprand. Met de Russian Graft worden de onderdelen samen gevoegd tot een driehoek. Doordat de hele shawl als ondergrond ribbels heeft en de minderingen er aan beide zijden mooi en redelijk gelijk uitzien, is de shawl tweezijdig. Maar het mooiste vind ik de uitstraling van de shawl door de keuze en plaatsing van de motieven. Geometrie, ruitvormen, sterachtige motieven. Typisch Russisch.

The interesting part of the Indiski shawl is the construction of the seperate parts that form the triangular shawl. You start with knitting the two outer lace borders, then you knit the zigzag inner borders, after that you knit the middle part sideways and last you knit the small lace border. The Russian Graft is used to assemble the parts into a trangle. As the shawl is based on garter stitch and the decreases look well on both sides and almost the same, the shawl is reversible. But I like best the motifs that are so Russian. Geometrical, squares, stars. Typical Russian.

Eén van de beste breisters van de Afstap ging me voor met het breien van maar liefst drie exemplaren voor de verkoop, zodat wie geen zin heeft om ‘m zelf te breien ‘m kant en klaar in de winkel kan kopen voor een heel schappelijk bedrag. En anders kan je altijd vragen of Monique B zo’n prachtshawl voor je wil breien. Maar een echte kantbreiliefhebster doet dat natuurlijk lekker zelf, want het is een geweldig leuk project om te breien. Afstap-klanten die de uitdaging ook aangingen maar moeite hebben met het patroon bellen we op donderdag wel eens op als ik in de winkel ben om te overleggen. Het is even doorzetten, maar dan heb je ook wat.

One of het best knitters from the Afstap already knitted three copies of the shawl for selling in the shop, so if you don’t want to knit it yourself you can buy it for a very reasonable price. And you can also ask Monique B to knit the beautiful shawl for you. But the real lace knitting addict of course will knit it herself. It is such a nice project to knit. Customers of the Afstap that wanted the challenge but have trouble knitting the pattern sometimes call me on Thursdays when I’m in the shop to ask my opinion. It takes some persiverence, but you will end up with a wonderful shaw.

Om de pagina’s op Ravelry te kunnen bekijken, moet je lid zijn van deze wereldwijde gratis breicommunity.

To be able to read the pages on Ravelry, you need to be a member of this free worldwide knitting communitiy.

Je zal maar een man hebben die al sinds 1972 gek is op Vicky Leandros. Dan kan je opeens bij een Schlagerfestival in het Zuiden van het land zitten. De meeste muziek vond ik afgrijselijk en hoewel ik Vicky wel een échte vakvrouw vind, kan ik haar muziek niet zo waarderen. Geef mij maar klassiek of mooie doorleefde lagere stemmen als die van Charles Aznavour, Adèle of Amy Winehouse. Maar toen ik Heintje terug zag als Hein, was er toch wel een beetje sentiment. Ik hoor mijn oma nog zeggen dat hij best een goeie echtgenoot voor me zou zijn……

When you have a husband that loves Vicky Leandros since 1972 you might some day end up on a Schlagerfestival in the South of the Netherlands. Most of the music I think was awful and although I have to admit that Vicky is a real good artist, I don’t like her music. I prefer classical or the more down to earth lower voices like the voice of Charles Aznavour, Adèle or Amy Winehouse. But when I saw Heintje as a full grown Hein, I got sentimental. I still can hear my grandmother say that he would make a great husband for me……

Aan echtgenoot Jan had ik de hele dag geen kind, hij ging volledig op in het hele gebeuren. Net als Linda, de handlezeres/paragnoste en Johan in zijn helderwitte blouse en chique blauwfluwelen colbertje, onze lieve vrienden met wie we al menig Vickyreisje hebben gemaakt. Ze genoten alle drie volop van het feit dat Vicky ze als enige fans backstage vroeg, waar ze hun cd’s lieten signeren en ik ze glunderend op de foto zette met hun idool.

My husband Jan had the day of his life and really enjoyed each and every momet. Like Linda, the handreader/paragnoste and Johan in his sparkling white shirt and posh blue velvet jacket, our much appreciated friends with whom we did so many Vicky-related activities. They all enjoyed that they were the only fans that Vicky asked them to come backstage after the show. She signed there cd’s and I made some lovely photos of them with there idol.

We hadden dankzij een uurtje wachten voor de ingang (ik al breiend natuurlijk en Linda en John gegeneerd de bolletjes vasthoudend) geweldig mooie plaatsen pontificaal vooraan in de zaal. Dat leverde de nodige aandacht van de media op, die vooral op Linda’s fotogenieke uiterlijk afkwamen. Het feit dat we onder de 70 en niet gehandicapt zijn, hielp vast ook. Ik mocht wat vertellen over mijn aanwezigheid op het Schlagerfestival. “Nein, Ich bin kein fan!”, maar de journalist was haast vertederd toen ik vertelde dat ik graag met echtgenoot Jan en onze Vicky-vrienden meega om de foto’s te nemen. Toch kwam ik nog aan mijn trekken toen de Tiroolse Antonia op kwam in een zelfontworpen Opal-jurkje. Ik zag het meteen!

Thanks to the hour waiting to get in (I spent the time knitting of course and Linda and John holding my balls of wool, both a bit embarrased) we got the best places in front of the stage. That also was noticed by the media that mainly focussed on Linda’s fotogenetic appearance. The fact that we are under 70 and not disabled must have helped too. I told about my presence on the Schlagerfestival. “Nein, Ich bin kein fan!” (“No, I’m not a fan!”), but the journalist was touched by the fact that I always accompany my husband Jan and our Vicky-friends to take the photos. But at the end I also saw something I liked, when Antonia from the Austrian alps appeared on stage in a Opal dress she designed herself. I noticed it the moment I saw her!

Meer over Vicky en haar concerten in de afgelopen jaren…..
More on Vicky and her concerts of the past years…..

Wie voor de zoveelste keer naar een vakbeurs gaat is soms verbaasder over wat er hetzelfde is gebleven dan over de vernieuwingen. Op de vakbeurs in Keulen vonden we wederom tampongaren, jaren tachtig glittergaren en paspoppen uit het jaar 0. Er was weer een modeshow, Opal liet dit keer de dansers in wildstrepende gebreide pakjes tussen de lentebloesem dansen en Miriam Tegels liet de Duitse dames om het hardst breien.

Anyone who visits the trade fair for the umpteenth time is often more surprised by the things that haven’t changed than by the innovations. On the trade fair in Cologne we again found tampon yarns, eighties fantasy yarns and mannequins straight out of the ark. There was a fashion show again, Opal had the dancers dance between the spring blossom in wildly striped knitted suits and Mirjam Tegels had the German ladies speed knitting.

De grondstof wol komt uit alle hoeken van de wereld, zoals we recentelijk leerden van het tv-programma Keuringsdienst van Waarde . Het wordt gesponnen in weer andere landen en voor de wolwinkels in Nederland en omringende landen wordt het garen veelal verhandeld via Duitsland. De gevestigde orde van grote merken als Lang, Online, Lana Grossa veranderen weinig aan de manier van presenteren. Coats, de inkooporganisatie waaronder ook Rowan valt, gaf een overzicht van de wintermode volgens Amy Butler en de sokkengarens van Regia. Het nieuwe gemeleerde merino sokkengaren is heerlijk zacht en zelfs geschikt voor een kanten shawltje.

The raw material for wool comes from every corner of the world, as we recently learned from the television programme Keuringsdienst van Waarde. It is spun in again other countries and for The Netherlands and neighbouring countries the yarn is often traded through Germany. The established order of large brands such as Lang, Onlineand Lana Grossa do not bring much change in their presentation. Coats, the buyers’ organisation that also deals with Rowan, gave a survey of the winter fashion according to Amy Butler and the Regia sock yarns. The new blended merino sock yarn is very soft and even suitable for a lace shawl.

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Juweeltjes van innovatie in de breiwereld worden vaak bedacht door Deense ontwerpers als Karen Noë, Christel Seyfarth en Marianne Isager. Opkomende merken als Lantarn Moon, Be Sweet, BC Garn, Yarn Undyed, Punta Yarns, SandnesGarn en The Rare Yarns Company hebben ook de weg naar Keulen gevonden. Grignasco uit Italië levert een prachtig kantgaren met zijde waarvan ik op het moment een antraciete Estlandse shawl brei. Zealana had heel bijzonder possumgaren. Rowan, met als altijd schitterende kleurenpaletten voor de veelal natuurlijke garens, gaat op de organische toer met de garens. KnitPro heeft het assortiment flink uitgebreid en verkoopt de producten nu ook onder de vlag van Lana Grossa en Prym.

In the knitting world jewels of innovation are often invented by Danish designers such as Karen Noë, Christel Seyfarth and Marianne Isager. Upcoming brands such as Lantarn Moon, Be Sweet, BC Garn, Yarn Undyed, Punta Yarns, SandnesGarn and The Rare Yarns Company have also found their way to Cologne. Grignasco from Italy has a beautiful lace yarn with silk, the yarn with which I’m knitting an anthracite coloured Estonian Lace shawl. Zealana had very special possum yarn. Rowan, with as ever beautiful colour palettes for the mainly natural yarns, is going organic with its yarns. KnitPro has extended its collection considerably and also sells its products under the names Lana Grossa and Prym.

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Ook dit jaar zette Jans, mijn ronde, blonde en o zo gezellige collega uit De Afstap, de wekker op vier uur om op tijd in Amersfoort te zijn om mee te gaan naar Keulen. Met al haar tassies, boterhammetjes zonder humus en vrolijk gebabbel installeerde ze zich achterin de auto. Gedreven door een grote liefde voor het wolwinkeltje in centrum Amsterdam onderwierp ze iedere bolletje, lapje en breinaaldje aan een grondig onderzoek en op geschiktheid voor de winkel. Maar veel van de spullen die trend zijn in de breiwinkel zijn in Keulen nog nooit opgedoken en die worden dan ook elders besteld. Want ja, het wordt steeds leuker in De Afstap.

This year too Jans, my round, blond and very merry colleague from De Afstap, had the alarm clock set for four o’clock to arrive on time in Amersfoort to join us to Cologne. With all her bags, sandwiches without hummus and cheerful chatter she settled herself in the backseat of the car. Driven by a great passion for the yarn shop in Amsterdam she thoroughly tested every ball of yarn, piece of cloth and knitting needle for suitability for the shop. But lots of the stuff that are trend in the shop have never been spotted in Cologne and are therefore ordered elsewhere. For yes, it gets nicer all the time in De Afstap.

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

We zijn weer helemaal op de hoogte. Veel kabels en entrelac, Russische invloeden, gelukkig veel zwart, antraciet, diverse rood- en paars tintjes, ecologische garens, naaldensets en goed doordachte breitassen. Vilt en wol speciaal voor het vervilten van breiwerk doet het ook goed. Bij de sokkengarens lopen de streepjes net even anders dan verleden jaar, maar wildzelfstrepend garen lijkt onuitroeibaar. Hoewel kantbreien hot is in de breiwereld, dringt het besef dat er behoefte is aan luxe kantgarens maar heel langzaam door in Keulen. Als vervanging van de echte kantgarens wordt vaak een zacht sokkengaren gebruikt, waarvoor wel veel belangstelling is. Misschien over een paar jaar……

We’re completely up-to-date again. Lots of cables and entrelac, Russian influences, fortunately lots of black, anthracite, several reds and purples, ecological yarns, needle kits and well-designed knitting bags. Felt and wool especially for felting your knitting are also a hit. In the sock yarns the stripes are slightly different than last year, but the wild-striping yarn seems indestructible. Although lace knitting is hot in the knitting world, the realisation that there’s a need for luxurious lace yarns is only slowly penetrating in Cologne. As a substitute for real lace yarns often soft sock yarns, which are more in demand, are used. Well, perhaps in a few years time …..

Cursisten doen soms wonderbaarlijke dingen met wat ze geleerd hebben. Paulien, blijkbaar zwaar onder de indruk van de oneindige mogelijkheden van het I-cord, verraste mij met een paaseivormig bolletje vol met chocolade paaseitjes. De eitjes kunnen door de nauwe opening naar buiten worden geperst. En zo kwam het lieve cadeautje aan z\’n naam…… PaasPoeper.

Fijne Paas!

Some students knit the most remarkeble stuff with the things you have taught them. Paulien, obviously very impressed with the immense amount of possibilities of knitting I-cord, surprised me with a ball filled with chocolate Easter eggs. The eggs can be pressed throught the narrow opening. And that is how this sweet present got it\’s name…… Easter Egg Pooper.

Happy Easter!

Begin februari waren we weer in België, in Eeklo, een stadje waarvan ik voorheen nog nooit had gehoord. Maar in de bibliotheek werd door Martine Vermeire Bezig Beestig georganiseerd en dat maakte de reis meer dan waard. In de veranda, een mooie lichte ruimte achter de bibiliotheek, waar normaal gesproken de oudere heren uit de stad de ochtendkrant lezen, richtten we samen met onze Belgische breivriendin Yarnlot (Marie-Paule) een gezellig Dutch Knitting Café in. De serieuze spinner, die ook zijn intrek nam in de veranda, trok zich niets aan van het gebrei en gebep en spon vlijtig door, zelfs toen rond het middaguur Janny met de harde kern uit de Koewachtse breiwereld binnen kwam. Janny dook in de door Christine van Stoffenidee meegebrachte Rowan-boeken, want binnenkort gaat ze haar wolwinkeltje in Koewacht verrijken met deze prachtige garens en patronenboeken.

At the beginning of February we were again in Belgium, in Eeklo, a small town I had never heard of before. But in the libraryBezig Beestig was organised by Martine Vermeire and that made the trip more than worthwhile. In the conservatory, a nice light space situated at the back of the library, where normally the elderly men from the town read their morning papers, we set up a nice Dutch Knitting Café together with our Belgian knitting friend Yarnlot (Marie-Paule) The serious spinner, who took his place in the conservatory as well, did not get distracted by all the knitting and chatting and spun diligently, even when Janny and the hard core of the Koewacht knitting scene came in. Janny huddled over the Rowan books brought by Christine of Stoffenidee for she will soon be enriching her yarn shop in Koewacht with these lovely yarns and pattern books.

De organisator van het hele spektakel, Martine Vermeire, heeft meer talenten dan alleen het perfect organiseren van leuke activiteiten. Blijkbaar kan ze ook goed koken. Ze schreef samen met een vriendin een boek over de Gentse keuken in al haar facetten. Niet alleen de traditioneel Belgische recepten staan erin, maar ook dat wat de immigranten in de loop der tijd meebrachten aan lekkers. De bezige Belgische dame deed ons ter afscheid nog een schattig schaapje cadeau. En na veel gezoek naar een geschikt wegrestautant sloten wij ons Belgische reisje af met een ouderwets bezoek aan de Mac Drive…..

The organizer of the entire spectacle, Martine Vermeire, has more talents than just perfectly organising nice activities. Apparently she’s also a good cook. Together with a friend she wrote a book about the Ghent kitchen in all its aspects. Not only the traditional Belgian recipes are in this book but also what delicacies the immigrants brought throughout the years. This busy Belgian lady gave us a cute little sheep as a farewell gift. And after an extensive search for a suitable wayside restaurant we concluded our trip to Belgium with an old-fashioned visit to the Mc Drive…….

We komen nog wel eens in België de laatste tijd. En dat is leuk want zodra je de grens passeert is het leven anders en voel je je een beetje op vakantie. Soms blijven we zelfs een nachtje slapen om te voorkomen dat we heen en weer blijven rijden. En genieten dan graag van de Belgische gastvrijheid en het Bourgondischer leven.

We have visited Belgium every now and then lately. And that’s fun because as soon as you cross the border life is different and you feel like being on holiday. Sometimes we even spend the night there to avoid driving to and fro all the time. And we really enjoy Belgium’s hospitality and exuberant lifestyle.

In het weekend van 30/31 januari deden de Belgische Boys Bart & Francis hun deur open, letterlijk. Zowel een groep Amsterdamse breiers, als wij waren nieuwsgierig naar hun bijzondere garens in hun gigantische mooie pand in Kortrijk. De boys zorgden voor veel koopjes, koffie en een dreupeltje voor in de koffie. We weten nu ook dat gebakken linnen echt naar aangebrande vezeltjes ruikt. Je kan het overdrijven met de brandproef. Ook met het verdelgen van de muizen in het grote oude pand.

In the weekend of 30/31 January the Belgian boys Bart & Francis opened their door, literally. A group of Amsterdam knitters as well as we were curious after their special yarns and even more their extraordinary building in Kortrijk. The boys provided us with many nice bargains, coffee and dreupeltje (a small drop of liquor) in the coffee. Now we know that baked linnen really smells like burnt fibres. You can overdo it with the burning test, as with exterminating mice in this large building.

In Antwerpen sliepen we in een hotel met een oneindige spiegel in de walkin closet in de Joodse wijk waar de traditioneel geklede Joodse mannen met pijpenkrullen en bontmutsen door de wijk lopen. We gaven les bij Lea in haar gezellige winkel Lana. Een leuke groep Belgische dames sloeg zich kranig door de theorie en praktijk van het breien en de constructie van traditionele Estlandse shawls heen. Lea zorgde voor een uitgebreide lunch in haar kortjes-bij-dichies-keuken. Wie trouwens nog mooi wollen kantgaren zoekt voor haar Estlandse shawl kan terecht bij De Afstap, waar sinds kort Mora Redgarn in wolwit en diverse kleuren te koop is.

In Antwerp we stayed in a hotel in the Jewish quarter with an enormous mirror in the walk-in closet in our room. The Jewish men walked in traditional costume with corkscrew curls and fur hats through this area. We gave a class at Lea’s in her cosy shop Lana. A cheerful group of Belgian ladies got through the theory and practice of knitting traditional Estonian lace shawls bravely. Lea provided us with an extensive lunch in her sit-close-together kitchen. By the way, anyone who is looking for a nice woollen lace yarn for her Estonian lace shawl can find this at De Afstap, were for some time now Mora Redgarn is in stock in off-white and several colours.

Het mooiste uitzicht op de bollenvelden heb je bij Ribbels in Leiden. Mits je als doorgewinterde breier liever een bollenveld van wol dan van tulpen ziet. Gevolg van zes uur lang naar de wand van kleur kijken is dat je niet met lege handen weggaat. Ook wij niet, want Noro Silk Garden sokkenwol vraagt erom tot een mooi Brioche-dasje te worden omgetoverd.

The most beautiful view of the bulb-fields is at Ribbels in Leiden. Provided that you’d rather see a bulb-field of yarn than of tulips, being an experienced knitter. The consequences of having a view of such a wall of colour is that you cannot leave empty-handed. We neither, because Noro Silk sock yarn yearns to be knitted up as a nice Brioche scarf.

Alle cursisten genoten van een lekker dagje breien, nieuwe dingen leren en smullen van de lekkernijen en broodjes van Christa. Het venijn zit ‘m bij Estlands Kant Traditioneel in de staart en en dan bedoelen we niet die van Floortje, het schattige Spanieltje van Annelies. Floortje vond het namelijk allemaal wel best, want ze was allang blij dat ze mee mocht met haar vrouwtje bij wie ze rustig op schoot zat, zachtjes schuddelend door de ritmische beweging van haar naalden. Annelies breide haar hele minishawltje om haar heen. Het was Floortjes taak ons te beschermen tegen de vele nieuwsgierigen die terwijl ze door het zonovergoten steegje liepen een noodstop maakten om het breitafereel gade te slaan door het raam van de winkel.

All students enjoyed a nice day of knitting, learning new things and tasting Christa’s treats and sandwiches. The sting of the Estonian Traditional Lace class is in the tail and with that we do not refer to Floortje’s tail, the lovely Spaniel Annelies brought along. For Floortje couldn’t care less, as long as she could come along and sit on her owner’s lap quietly, rocking gently on the rhythmic movement of the knitting needles. Annelies just knitted the mini shawl around her. It was Floortje’s duty to protect us from the many nosy people who walked through the alley and made a full stop to watch the knitting scene through the shop window.

Hoewel het breien en afwerken van een traditionele Estlandse shawl best lastig is, werkten alle cursisten zich zonder al te veel problemen door het minishawltje heen. Adrie verraste ons met opmerkingen doorspekt met droge humor en Manuela en Jit lagen in een deuk toen ze onderling hun shawltjes vergeleken en zagen hoe verschillend van grootte ze waren. “Maar ik ben veel groter dan jij hoor”, zei Jit en ze rolde onder de tafel van het lachen.

Although knitting and finishing a traditional Estonian Lace shawl is tricky, all students managed to finish the mini shawl without too many problems. Adrie surprised us with her remarks peppered with dry humour and Manuela and Jit were roaring with laughter when they compared their little shawls and saw the difference in size. “But I am much bigger than you are”, Jit said and then she doubled over with laughter.

Een tijdje geleden kreeg ik bericht dat 30 breiers van de Knottingham Trent Knit Society uit Nottingham in maart vier dagen zouden doorbrengen in Amsterdam en of ik wat leuke breigerelateerde activiteiten voor ze wist. Helaas, op dit moment zijn er geen leuke tentoonstellingen of zo, maar de Afstap zet graag de deur open. Maar ze wilden ook zo graag breien met de Amsterdammers….. Stephen, op dat moment in het buitenland, reageerde binnen vijf minuten op mijn mailtje en organiseerde vanuit zijn vakantielokatie een gezellige breiavond in het ABC Treehouse in hartje Amsterdam. Stephen, Nancy, Cassandra en alle anderen die drop, suikerhartjes en ander lekkers meenamen, dit was een geweldige actie!

A short while ago I received an email that 30 knitters of the Knottingham Trent Knit Society from Nottingham would spent four days in Amsterdam and they asked me if I knew of some nice knitting related activities. Unfortunately there are no nice exhibitions or anything like that at the moment but De Afstap gladly opens its door for them. However, they also wanted to knit along with the Amsterdam knitters….. Stephen who was abroad at that moment, answered my mail within five minutes and from his holiday location organised a knitting evening in the ABC Treehouse right in the centre of Amsterdam. Stephen, Nancy, Cassandra and all others who brought liquorice, sugar hearts and other nice snacks, this was fantastic!

Zouden ze komen? Waren alle mailtjes wel goed doorgekomen? Ja hoor, maar ze waren wel veel jonger dan we hadden verwacht. Elf échte studenten van hooguit 20 jaar oud, ieder met een breiwerk in de tas. Wie nu nog beweert dat breien alleen voor oudere dames is, mag zijn mond gaan spoelen met zeep. De meesten waren absolute beginners, maar vol enthousiasme en breiplannen voor de toekomst. Nancy nam de kans te baat om haar overvolle zolder wat te destashen en verblijde zelfs een breier met haar boek Knitting Brioche. Cassandra en ik vielen ook in de prijzen, maar denkend aan mijn eigen zolder met lifetime exceeding stash besloten we beiden om onze prijzen weer mee te laten doen met de verloting, waarna ze een nog gelukkiger winnaar vonden onder de studentjes.

Would they come? Had all mails been received? Ah yes, they came but they were far younger than we had expected. There were eleven, merely 20-year old genuine students, all of them with some knitting in their bags. Anyone who claims that knitting is only for elderly ladies, may wash his mouth with soap. Most of them were absolute beginners, but full of enthusiasm and knitting plans for the future. Nancy took her chance to clear out some of the stash from her attic and even made one of the knitters happy with her book Knitting Brioche. Cassandra and I also won prices, but thinking of my own attic with a lifetime exceeding stash, we decided to enter both prices into the lottery again, after which an even happier winner was found among the students.

Na tig groepsfoto’s met automatische onspanning, de afwas waar geen eind aan kwam en een overlopende gootsteen miste Hil haar trein, maar de huislapjespoes vond het allemaal best en tukte vrolijk door op Andy’s stoel. We wensen de Knottingham (Knittingham?) Trent Knit Society studenten Happy Knitting een goed verblijf in Amsterdam dat voor hen nog veel meer te bieden heeft dan alleen het laten tikken van de naalden.

After many group photos with the automatic exposure lever, washing up that never seemed to end and an overflowing sink, Hil missed her train, but the house tortoiseshell cat thought it was all fine and happily continued her nap on Andy’s chair. We wish all Knottingham (Knittingham?) Trent Knit Society students Happy Knitting and a very pleasant stay in Amsterdam, the city that has much more to offer than only the clicking of needles.

Bijna tienduizend handwerkers bezochten afgelopen weekend de Handwerkbeurs in Zwolle. Een hal vol kraampjes, workshoptafels, de tentoonstelling van Connie’s Grevers kralenbeursjes en het Dutch Knitting Café. Dagenlang drommen breiers en geïnteresseerden bij ons café om mee te breien, te beppen, trots hun nieuwe spullen of breiwerk te tonen, te vragen naar onze workshops of gewoon om even gedag te zeggen. Marnel bracht een Limburgse vlaai mee, de Noorse Vibeke breide het mooiste sjuupje ooit voor een Kika-beer en Nelleke deed de sokkentafel. Arja en Brent leerden mensen Cork People maken van mijn 62 kurken. Je zou je haast af gaan vragen hoe ik ze zo snel bij elkaar heb gekregen hè. Titia, allang bekend van dit blog, wist ook weer ergens een flesje drank vandaan te toveren.

Nearly ten thousand crafters visited the Handwerkbeurs in Zwolle last weekend. A hall filled with exhibitors, workshop tables, Connie Grevers’ exposition of bead purses and the Dutch Knitting Café. Three days long many interested visitors gathered at our Café to knit along, to chat, proudly showing their new materials or knitting, informing after one of our classes or just to say hello. Marnel brought us real Limburgse vlaai, Norwegian Vibeke knitted the most beautiful little dress ever for a Kika bear and Nelleke manned the sock table. Arja and Brent taught visitors how to make Cork People from my 62 corks. You might wonder how I managed to get such an amount together in such a short time, wouldn’t you? Titia, already famous on this blog, managed to get her hands on a small bottle of wine again.

Nancy Marchant arriveerde zaterdag met haar grote zwarte koffer vol breiwerk en signeerde trots haar boek Knitting Brioche terwijl ik ondertussen met mijn Geveldakshawl het basisprincipe van de patentsteek uitlegde. De das die zichzelf lijkt te breien omdat je zo vrolijk wordt van de kleurtjes, groeide lekker tijdens de beurs en is in drie dagen tijd al voor de helft af. Naald en Draad verkocht hun hele stapel Knitting Brioche en kan meteen weer opnieuw bestellen. Op verzoek van Nancy zullen wij in het najaar een workshop gaan geven over de vele kleurrijke mogelijkheden van de Brioche stitch. Yep, daar zijn we beretrots op!

Nancy Marchant arrived on Saturday with her big black suitcase filled with knitting and proudly signed her book Knitting Brioche while I explained the basic principle of the brioche stitch with my Geveldak scarf. The scarf, that seems to knit itself because the colours give you such a happy feeling, grew steadily during the fair and in three days I’m half way. Naald en Draad sold their entire stock of Knitting Brioche and has to order new copies immediately. On Nancy’s request we will be giving classes on the many colourful possibilities of the brioche stitch next fall. Yep, we’re very honoured!

Corry had weer haar Kika-beren en dit jaar ook zalige potjes handgemaakte jam mee voor Steppen tegen Kanker. De ingezamelde glazen potjes waren volgens Hil wel aan een gezellig jasje toe en dus gingen we op zoek naar roodbonte katoen. De medewerkster van Jansus & Jansus draagt het doel een goed hart toe, zoals bleek aan het armbandje dat ze liet zien. Ze doneerde een flinke lap voor het goeie doel. Dank je wel Jansus & Jansus! Corry haalde met beren, jam, berenkleding en donaties maar liefst 239 euro op! Goed gedaan lieve meid!

Corry brought along her Kika bears again and this year also jars of delicious jams for Steppen tegen Kanker. According to Hil the recycled jam jars could do with a cosy coat so we went in search of a nice red-and-white checked fabric. The owner of Jansus & Jansus has this good cause at heart, as became clear when she showed us her bracelet. She donated a nice piece of fabric for this charity. Thank you Jansus & Jansus! Corry collected no less than 239 with the bears, jam jars, bear’s clothing and donations! Well done dear!

De rondbreinaald is nog steeds een wonderlijk ding voor vele oudere breisters. Ik vergeleek het principe van de rondbreinaald met een pan maar werd moe van de lange uitleg en kwam uiteindelijk niet verder meer dan ‘een rondbreinaald is als een pan’, waar ze ook niet veel wijzer van werden. Brent bedacht een wat visuelere methode en met heel wat minder woorden demonstreerde hij van toen af het plat- en rondbreien. Menige dame raakte geïnspireerd, meldde dat ze er ook al één had en dat ze ‘m zeker zou gaan gebruiken. We doen als vrijwillige breipromotors toch maar goed werk op zo’n beurs, vind je niet? 😉

The circular needle is still a strange object for many elderly knitters. I compared the principle of the circular needle with a pan, but became tired of the extensive explanation and finally could utter no more than ‘a circular needle is like a pan’ which they of course did not understand. Brent came up with a more visual method and with much less words he demonstrated flat and circular knitting. Many a lady got inspired so we voluntary knitting promoters do a good job at these fairs, don’t you think?

De rond het breicafé gegroepeerde breikramen profiteerden dankbaar van de vraagbaakfunctie van het Dutch Knitting Café en gaven ons nieuwe materialen om uit te testen. Een aantal nieuwelingen was alweer een stukje groter gegroeid en zijn met hun frisse kijk op het breien een geweldige aanvulling op de gerenommeerde zaken. Wolhalla, het Ryahuis, Storm op Zolder, Mur, Zeven Katten, Trikoo, Blossom Fibers, Wolmarkt, Wereldwol, De Spinners, Hoooked, Wolhemel, Van Moosdijk, Breiwinkel, Naald en Draad en Astrid’s Dutch Obsessions, en ik vergeet er vast nog een paar, ze waren allemaal paraat om ons te voorzien van begerenswaardig garen, boeken en breitools! Bart en Francis, aka De Belgische Boys, waren er weer met hun bijzondere garens en geweldige koopjes. En hun Chiquita-zakken, die volgens Francis zo handig zijn omdat ze ook op groente- en erotische beurzen mee kunnen….. ik neem de altijd vrolijke boys niet helemaal, maar hun prachtige materialen met zachte prijsjes wél serieus.

The exhibitors that were grouped around the knitting café gratefully made use of the knowledge of the Dutch Knitting Café knitters and gave us new materials to test. Some of the newcomers had already expanded and are a wonderful addition to the reputable exhibitors. Wolhalla, het Ryahuis, Storm op Zolder, Mur, Zeven Katten, Trikoo, Blossom Fibers, Wolmarkt, Wereldwol, De Spinners, Hoooked, Wolhemel, Van Moosdijk, Breiwinkel, Naald en Draad en Astrid’s Dutch Obsessions, and I undoubtedly forgot to mention one or two, they were all more than willing to serve us with desirable yarns, books and knitting tools! Bart en Francis, aka The Belgian Boys, were present again with their special yarns and fantastic bargains. And the Chiquita bags were well chosen according to Francis because they could also use them on vegetable fairs as well as erotic fairs….. I do not take the cheerful boys completely serious, but their beautiful yarns for very low prices all the more.

The Day After zit ik thuis tussen alle rommel na te genieten van de drie geweldig leuke maar ook vermoeiende dagen. De stroopwafels komen mijn neus uit en ik heb een schorre keel en moeie voeten. Veel standhouders, die verkocht hebben als nooit te voren, zullen ook wel lekker aan het bijkomen zijn. Maar het was geweldig! Twee keer per jaar Handwerkbeurs is niet alleen een commercieel gebeuren, maar ook een ontmoetingsplek voor oude en nieuwe vrienden, het opdoen van inspiratie en één of meer dagen er lekker tussenuit.

The Day After I’m back home again, sitting between all the junk, relishing the memory of three very nice but also very tiring days. I’m fed up with stroopwafels, have a sore throat and tired feet. Many exhibitors, who will have sold more than ever, will be recovering as well. But it was fantastic! Twice a year Handwerkbeurs is not only a commercial happening but also a meeting place for old and new friends, a place to get inspired and having a nice break for one or more days.

Janet Vermist van Second Events, dank je voor het geweldige handwerkfeest dat je voor ons hebt georganiseerd. Lieve breivrienden die meehielpen in het Dutch Knitting Café (tafeloudste Brent, Noorse Vibeke en Australische Saskia – die meedoen de ultieme inburgering vonden – Corry de B, Corry de H, Arja, Nelleke, Marianne, Jantine, Jonna, Brie, Titia en alle aanwaaiers) geduldig uitleggend, het gezellig makend, demonstrerend, vragen beantwoordend, sjouwend en in – en uitruimend, bedankt en tot in het voorjaar in Rotterdam!

Second Events’ Janet Vermist, thank you for the fantastic crafts party you organised for us. Dear knitting friends that helped us in the Dutch Knitting Café (Brent, Norwegian Vibeke and Australian Saskia – considered being hostess in the Dutch Knitting Café as the ultimate way to integrate – Corry de B, Corry de H, Arja, Nelleke , Marianne, Jantine, Jonna, Brie, TTitia and all that join in), patiently explaining things, making the café a cosy place to be, demonstrating, answering questions, dragging stuff, decorating and clearing out the café, thank you and see you again in Rotterdam next fall!

Artikel Stentor over de Handwerkbeurs (en Brent!)
Blog over de Handwerkbeurs

Article Stentor about the Handwerkbeurs (and Brent!) Blog about the Handwerkbeurs