Heerlijk, mijn uitspraak in de Stentor brengt discussie op gang.
In de media is alles zwart-wit. Ik zei tegen de journalist dat in mijn omgeving de mééste mannen die breien ook van het Songfestival houden, maar helaas is dat verworden tot ‘álle’ mannen die breien houden van het Songfestival. Lees: alle mannelijke breiers zijn homo. Zo gaat dat nu eenmaal. Subtiliteit is (wederom ‘meestal’ want ik wil vooral niet generaliseren) niet de sterkste kant van de gemiddelde journalist. Kort door de bocht en gevormd door de beperkte ruimte worden uitvoerige verhandelingen gereduceerd tot oneliners. En zo vond ik mijn verhaal, gestript van iedere nuancering en begeleidende tekst en toch eigenlijk ook wel weer lekker vlot en grappig geschreven, zwart op wit terug in de krant. Toch het is waar als wat, persoonlijk ken ik , behalve nu RobertZ, geen heteroman die breit. Wel eentje die van het Songfestival houdt, dat is dus mijn eigen man, maar die breit weer niet en ik ben al bijna 20 jaar tot volle tevredenheid met deze niet-breiende man getrouwd…. 😉
Splendid, my remarks in the Stentor were the start of a discussion. In the media there’s only black and white. I told the journalist that in my daily environment most men who knit also love the Songfestival, but unfortunately this became ‘all’ men who knit love the Songfestival. Read: all male knitters are gay. It’s all in the game. Subtlety (again most of the time, because I would no want to generalize) is not the average journalist’s strongest point. Bluntly, and often because of restricted space, detailed treatises are being reduced to one-liners. And this is what happened to my story in the newspaper, it was stripped of all nuances and there was no accompanying text but still it was written very smoothly and funny. And yes, it is absolutely true, apart from RobertZ, I do not know a single hetero man who knits. I do know one who loves the Songfestival, my own husband, who by the way does not knit and I have been married very satisfactorily to this man-who-does-not-knit for nearly twenty years….;-)
De discussie leidt mij naar een van mijn stokpaardjes, de discriminatie op leeftijd en geslacht. Hierbij denk ik echter eerder aan de vrouwen vanaf pakweg 40 à 50 jaar oud, die ondanks hun hoge aantal toch meer de ondergeschoven kindjes zijn in de breiwereld – én in de maatschappij – dan mannen. Ik breek een lans voor deze groep, hoewel ik amper besef dat ik er zelf ook deel van uit maak. Na heel wat contacten met de media in de afgelopen jaren, wordt ik zo langzamerhand gek van de geijkte vraag van journalisten: ‘Zijn er ook jonge meiden die breien (want dan is breien opeens trend en hip)’ en dan de hamvraag….. ‘zijn er ook breiende mannen?’. Als ik dan enthousiast vertel over al die geweldig leuke, ervaren, interessante en fanatiek breiende dames, haken ze vaak volledig af. Het gaat wel degelijk om allerlei aspecten die niets met het breien op zich te maken hebben, maar wel om hoe gekker, jonger en afwijkender. Gek genoeg schijnt een stukje onttrutting van het breien per se via die enkele breiende man te moeten verlopen. De status en het aanzien van de hobby van zovelen wordt bepaald door de niet ter zake doende bijzonderheid van de zeldzame enkeling.
This discussion brings me to one of my favourite subjects, discrimination on the basis of age and gender. However, my attention goes to women, in the age of approximately 40-50, who despite their vast number play second fiddle in the knitting world – and in society – more than to men. I stand up for this group, although it hardly occurs to me that I’m part of it myself. After so many media contacts the past couple of years it drives me crazy that journalists keep asking the same question over and over again: “Are there any young girls who knit (for then knitting must be trendy and hip)’ and of course the key question……. ‘ are there any men who knit?’ When I tell them about all these marvelous, experienced, interesting and very enthusiastic women who knit, they are often completely put off. So the key points are clearly all the aspects that have nothing to do with knitting but everything with crazy, young and out of the ordinary. Strangely enough knitting has to be made more fashionable by the exceptional man who knits. The status and respect for a hobby of so very many is clearly determined by the irrelevant uniqueness of one person.
En dan die opmerkingen op de Handwerkbeurs. Zit je daar met een groep breiers (man, vrouw, jong, oud en van alles wat die de bijzonderste en prachtigste dingen breien), komt er een vrouw van rond de vijftig die volledig in katzwijm valt voor één van onze breimannen…… “Oh, wat móói hè, een breiende man, die kan vast veel beter breien dan jullie allemaal bij elkaar……”, overigens zonder het breiwerk van de man in kwestie een blik waardig te gunnen.
Die focus op het geslacht in plaats van op het breiwerk moet ook voor de mannen zelf niet echt leuk zijn, want zonder de breier op haar of zijn werk te waarderen, verandert een breier (man of vrouw of wat dan ook), al snel in een breiende aap.
And what about the remarks on the Crafts Fair? We are sitting there with a group of knitters (men, women, young, old and everyone who knits the most extraordinary and beautiful objects) and a women of about 50 years old comes in and completely and utterly falls for one of our men who knit….. “Oh, this is marvelous, a man who knits, he can undoubtedly knit far better than all you women together…..”, ,without even noticing the mentioned man’s knitting. This focus on the person instead of his knitting cannot be pleasant for this man either because without appreciation for his or her work a knitter (man, woman or whatever) soon becomes a knitting monkey.
Zelf kom ik uit een mannenbolwerk, de ICT van de jaren negentig/begin 2000. Jarenlang docent netwerk- en internettechnologie geweest, daarnaast ook veel websites gebouwd. Als een van de zéér weinige vrouwen. Ik heb peperdure bedrijfscursussen gegeven in de gouden ICT-tijd. Ik gaf les aan groepen die vrijwel altijd uit alleen maar mannen bestonden. Net als mijn mannelijke collega’s haalde ik ze op uit de ontvangstruimte….. “Heren, gaat u mee?”. In het lokaal wachtten ze dan braaf op hun docent, want ik, tja, ik was vanzelfsprekend de secretaresse die hen naar de mannelijke docent zou brengen. Het was knokken voor je plaats als vrouw in deze wereld; respect moest je verdienen, meestal door beter te zijn dan de mannelijke collega, maar ook minstens zoveel verdienen als de mannelijke collega’s was niet vanzelfsprekend. Dat lukte me wel, maar makkelijk, dat was het beslist niet. Ik zou mijn positie destijds met liefde hebben verruild voor het positie van mannen in de handwerkwereld nu. Want mannen zijn volgens mij van harte welkom om een toertje mee te breien. Songfestivalliefhebber of niet.
I myself come from a man’s world, the ICT of the nineties/beginning of 2000. I was a network and internet technology’s teacher for many years and built many websites as one of very few women. I gave extremely expensive business courses in the golden years of the ICT. I taught groups nearly always consisting of just men. As my male colleagues did, I met them in the reception area…. “Gentlemen, will you follow me?”. In the classroom they then waited obediently for their teacher, because I, of course was obviously merely the secretary who took them to the male teacher. As a woman you had to fight hard for your place in this man’s world; you had to earn your respect, often by being better than your male colleagues, but also earning the same salary as your male colleagues was not a matter of course. I succeeded anyhow, but it certainly was not easy. I would gladly have swapped places in those days with the men in the world of crafts now. For I’m convinced men are more than welcome to join us to knit a few rows, whether they are Songfestival fans or not.
Wie geïnteresseerd is in mijn visie op de relatie tussen de digitale en de breiwereld, leest mijn blog over een ander zwart-wit fenomeen.
For those interested in my views on the relation between the digital and the knitting world, do read my blog about another black-white phenomenon.
