Month: January 2011

Soms tref je het. Dan bedenkt een journalist uit zich zelf dat het best leuk zou kunnen zijn om iets met breien te doen. Karin Sitalsing van de Elsevier is zo’n enthousiaste beginnende breier, dus het resultaat van haar initiatief is een vlot geschreven artikel dat allerlei aspecten van het breien op een positieve manier belicht. Via mij belandde ze bij Stitch ‘n Bitch Leeuwarden, waar een gezellige groep breiers regelmatig bijeen komt in het café voor een glaasje en een toertje. Wij hadden telefonisch erg leuke gesprekken over breien en hoe het komt dat dit in Nederland zo populair tijdverdrijf is. Diverse van mijn opmerkingen worden in het artikel aangehaald. En zo staat breien, jarenlang voor suf en truttig versleten, op pagina 28 en 29 van de het goed gelezen blad Elsevier. Dát hebben we toch maar mooi voor elkaar!

Sometimes you’re lucky. Then a journalist decides for themselves that it could be fun to do something with knitting. Karin Sitalsing from Elsevier is one such enthusiastic beginning knitter, so the result of her initiative is a smoothly written article that sheds light on all sorts of aspects of knitting in a positive way. Through me, she ended up at Stitch ‘n Bitch Leeuwarden, where a friendly group of knitters regularly meets in the café for a drink and a spin. We had some really nice conversations on the phone about knitting and why it’s such a popular pastime in the Netherlands. Several of my comments are quoted in the article. And so knitting, for years considered dull and dowdy, is on pages 28 and 29 of the well-read magazine Elsevier. We’ve really managed to do that!

Van Marnel kreeg ik na de reis naar Estland in juni verleden jaar een prachtig cadeautje. In het schilderijtje zijn souvenirtjes uit Estland verwerkt. De inlijster van de Afstap zorgde voor een mooi lijstje. Nu hangt het naast de iconen van man Jan en herinnert me er elke dag aan dat we nodig weer eens richting Estland, het breiparadijs, moeten gaan.

Marnel gave me a beautiful present last year in June, after our trip to Estonia. In the image you can see souvenirs of Estonia. The framer of the Afstap made a lovely frame for it. Now it is hanging next to the icons made by husband Jan and it reminds me daily that we really should go back to knitting paradise Estonia.

Dick Bruna, de kunstenaar die Nijntje bedacht en tekende, is een bekende figuur in Utrecht. Ik zie ‘m wel eens fietsen of in een winkel als ik een boodschap doe. Een vriendelijk, rustige man. Het verkeerslicht op het Vredenburg is als je goed kijkt ook een konijn. Wie in Utrecht is, mag vooral het Dick Bruna-huis bij het Centraal Museum niet missen.

Dick Bruna, the artist that invented and made drawings of Nijntje (Miffy) is a wellknown person in Utrecht. Ik often see him on his bike or in a shop when I do my shopping. A friendly and quiet man. The traffic lights on the Vredenburg appear to be rabbits too when you have a close look. And when you visit Utrecht, don’t forget to go to the Dick Bruna House near the Central Museum.

Maar blijkbaar speelt in het leven van Dick Bruna het breien ook een rol. Hij wordt gefotografeerd als drie maanden oude baby met konijn en handgemaakt (?) jasje aan, zijn moeder breide en hij geeft ook Nijntje breinaalden in haar pootjes.

But probably knitting played a part in the life of Dick Bruna too. He was photographed as a three months old baby with a rabbit and a handmade (?) jacket, his mother knitted and eventually he gave Nijntje some knitting needles in her paws.

Meer over het leven en werk van Dick Bruna vind je in het gelijknamige boekje van uitgever Waanders en Mercis Publishing uit 2006.

More about the life and work of Dick Bruna you can find in the book with the same name from publisher Waanders and Mercis (2006).

Nijntje breipatronen gratis download.

Nijntje knitting patterns free download.

Gisteren was ik een dagje in Amsterdam. Heerlijk, ondanks alle regen. Eerst naar het Tassenmuseum Hendrikje, lunchen bij B&B in de Leidsestraat en daarna nog even shoppen en stadten. En dan zie je opeens in de etalage van een souvenirshop aan de bloemetjesmarkt twee gebreide antieke hangertjes (uitdrukking van mijn Jordanese oma). Geen kip die zich eraan stoort. Dat kan alleen in Amsterdam.

Yesterday I was in Amsterdam. A great day, even though it rains all day long. First to the bag bag museum Hendrikje, lunch at B&B in the Leidsestraat and than some shopping and a nice walk through downtown. And then suddenly you see in a dead normal souvenir shop on the flowermarkt two knitted penisses. Nobody even cares. That can only happen in Amsterdam.

Midden in de Kalverstraat belde een journalist van  NTR, Radio 5 voor een interview over breien en Stitch ‘n Bitch voor het programma Familie Nederland. Een gezellig radioprogramma over nostalgische onderwerpen, dus daar wilde ik wel aan meewerken. Diezelfde avond  life via mijn mobieltje in de uitzending.

In the Kalverstraat, the most popular shopping street in the center of town someone called me on my mobiel. It was a journalist of the NTR, Radio 5, to ask me for an interview on knitting and Stitch ‘n Bitch for the radio programm Familie Nederland. As that is a  nice program about nostalgic topics, I promised to cooperate. The same evening I was life in the program when they called me again on my mobile.

Even later bij mijn breivrienden van Stitch ‘n Bitch Utrecht in de Winkel van Sinkel laat ik de foto van de gebreide  penissen zien op mijn Canon camera. Hilarisch. Vooral als iemand vraagt wat het typenummer is. Ze bedoelde gelukkig het typenummer van mijn camera……

Lateron  I joined my knitting friends from Stitch ‘n Bitch Utrecht in the Winkel van Sinkel. I showed them the photo of the knitted penisses on the display of my Canon camara. Hilarical. Especially when someone asks what the type nummer is. Fortunately she meant the type of camera……

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Vroeger breide men veelal om economische redenen. Het was dan ook helemaal niet gek om een keer een trui uit te halen om van het materiaal iets nieuws te creeëren. Dat doe ik nooit, mijn breiuren zijn me te kostbaar om het te spenderen aan garen dat al iets gesleten is door het breien, dragen, wassen en uithalen.

In earlier days people knitted for economical reasons. It was a common thing to rip a sweater to have material to reknit it and create a whole new design. I never do that. My knitting hours are to precious to spend it on yarn that might have wore out by the knitting, wearing, washing and ripping the garment.

Het mooie van uithalen is dat je kan zien hoe het garen het weefsel heeft gevormd. Tijdens het proces van het verlengen van de duim en de top van Estse wanten die ik jaren terug had gebreid, kon ik dat goed zien. Het alpaca-garen dat er jaren over gedaan had de vorm van de steken aan te nemen, liet prachtig zien hoe het garen door het weefsel had gelopen.

The nice thing of ripping is that you can see how the yarn formed the fabric. During the process of the lenghtening the thumb and top of Estonian mittens I knitted years ago, I coudl see that very well. It took the alpaca yarn years to take the form of stitches. It shows clearly how the yarn runs through the fabric.

Na verlenging viel het nog niet mee om de moetjes uit het weefsel te drukken. Blocken hielp, maar nog steeds zie je vaag de lijn waar de steken zijn opgenomen om verder te breien. Eigenwijze steekjes!

After lengthening it is was hard to make the fabric smooth again. Blocking helped, but you can still vaguely see the line where the stitches have been picked up to knit. Stubborn stitches!

Elizabeth Zimmermann, de bekende breidame wiens dochter Meg Swanson de breistokjes overnam, dacht verder dan recht en averecht en kwam zo op fantastische nieuwe breivormen uit. Wie kent niet haar Surprise Jacket en Dairy Queen (Snail Hat)? Deze muts breide ik een paar jaar geleden al van roomwit, zodat het écht een roomsoes leek, maar verleden week ook in superdikke alpaca-wol in het dieprood. De witte versie heeft vijf banen, de rode slechts drie. Toch is het effect duidelijk zichtbaar, een mooie roden toef.

Elizabeth Zimmermann, the wellknown knitting lady whos daughter Meg Swanson took over the knitting sticks, went beyond the simpel basics of knit and purl and made up fantastic new forms in kniting. Who doesn’t know her Surprise Jacket and Dairy Queen (Snail Hat)? This hat I knitted in wool white, so it really resembled a cream puff. Last week I knitted it in deep red super bulky alpaca-wool. The white version has five stripes, the red only three. But even then the effect is clearly visible, a nice round puff.

De knitty-gritty: Gedifra Highland van De Afstap, gebreid op naalden 7 en 8mm. Breitijd: ongeveer 4 uur. Eigenlijk is de wol iets te dik, maar door ‘m lekker vast te breien blijft de vorm er beter in en geloof me…… hier krijg je echt geen koude oren meer in. 😉

The knitty gritty: Gedifra Highland from De Afstap, knitted on needles 7 and 8mm. Knitting time approx. 4 hours. Actually the wool is a bit too thick, but by knitting it tight the hat keeps it form better and believe me…… you will not have cold ears any more. 😉