Je moet er even naar zoeken, maar aan de rand van het centrum, in het stadsdeel Rotermanni, vind je dat Loovala. Dit kreatief centrum met inloopateliers, herbergt diverse ambachtslieden en kunstenaars. De directe omgeving is prachtig vormgegeven, de architectuur van oude en nieuwe gebouwen loopt vloeiend in elkaar over. Met de trottoirs is een geintje uitgehaald, feitelijk levensgevaarlijk en in Nederland vast verboden. Monika heeft er met veel liefde mooie plantenbakken voor getimmerd, die het geheel een lekker mediterraan sfeertje geven. Met goed weer dan.
You have to search for it, but at the border of the center of Tallinn, in the neighbourhood Rotermanni, you will find Loovala. This creative center with open studio, houses several crafters and artists. The surroundings are beautiful, old and new buildings are well balanced. They played tricks with the sidewalks, really very dangerous in fact and in the Netherlands this would probably be prohibited. Monika made nice flower pots for it, so the street looks a bit mediterranean. When the weather is nice.
Monika’s atelier in Loovala is vrijwel geheel garen- en breigericht. Haar gezellige hoekje bevindt zich tussen een zilversmid en een kunstenares die liever op hout dan op stof borduurt. Een bak met haar handgesponnen garens kan je bijna niet voorbij lopen. Ministers op doortocht door de ateliers tekenden haar schoolbordwand. Alles straalt kreativiteit uit en nodigt uit om mee te doen. Hier vonden we een plekje voor onze workshop Twijnend Breien en de workshop van Tiina Meeri. Het enige nadeel van Loovala is de lokatie, veel te dicht bij de chocoladewinkel Kalev……
Monika’s studio is focussed on knitting and yarn. Her cosy corner is located between a silver smith and an artist that likes it more to embroider on wood then textile. The case with handspun yarn can’t be ignored. Ministers that visited the center signed Monika’s black board. All radiates creativity and invites to join in. Here we found a place for your workshop Twined Knitting and the workshop of Tiina Meeri. The only disadvantage of Loovala is the location, much to close to the big chocolate shop Kalev……
Je zal maar een man hebben die al sinds 1972 gek is op Vicky Leandros. Dan kan je opeens bij een Schlagerfestival in het Zuiden van het land zitten. De meeste muziek vond ik afgrijselijk en hoewel ik Vicky wel een échte vakvrouw vind, kan ik haar muziek niet zo waarderen. Geef mij maar klassiek of mooie doorleefde lagere stemmen als die van Charles Aznavour, Adèle of Amy Winehouse. Maar toen ik Heintje terug zag als Hein, was er toch wel een beetje sentiment. Ik hoor mijn oma nog zeggen dat hij best een goeie echtgenoot voor me zou zijn……
When you have a husband that loves Vicky Leandros since 1972 you might some day end up on a Schlagerfestival in the South of the Netherlands. Most of the music I think was awful and although I have to admit that Vicky is a real good artist, I don’t like her music. I prefer classical or the more down to earth lower voices like the voice of Charles Aznavour, Adèle or Amy Winehouse. But when I saw Heintje as a full grown Hein, I got sentimental. I still can hear my grandmother say that he would make a great husband for me……
Aan echtgenoot Jan had ik de hele dag geen kind, hij ging volledig op in het hele gebeuren. Net als Linda, de handlezeres/paragnoste en Johan in zijn helderwitte blouse en chique blauwfluwelen colbertje, onze lieve vrienden met wie we al menig Vickyreisje hebben gemaakt. Ze genoten alle drie volop van het feit dat Vicky ze als enige fans backstage vroeg, waar ze hun cd’s lieten signeren en ik ze glunderend op de foto zette met hun idool.
My husband Jan had the day of his life and really enjoyed each and every momet. Like Linda, the handreader/paragnoste and Johan in his sparkling white shirt and posh blue velvet jacket, our much appreciated friends with whom we did so many Vicky-related activities. They all enjoyed that they were the only fans that Vicky asked them to come backstage after the show. She signed there cd’s and I made some lovely photos of them with there idol.
We hadden dankzij een uurtje wachten voor de ingang (ik al breiend natuurlijk en Linda en John gegeneerd de bolletjes vasthoudend) geweldig mooie plaatsen pontificaal vooraan in de zaal. Dat leverde de nodige aandacht van de media op, die vooral op Linda’s fotogenieke uiterlijk afkwamen. Het feit dat we onder de 70 en niet gehandicapt zijn, hielp vast ook. Ik mocht wat vertellen over mijn aanwezigheid op het Schlagerfestival. “Nein, Ich bin kein fan!”, maar de journalist was haast vertederd toen ik vertelde dat ik graag met echtgenoot Jan en onze Vicky-vrienden meega om de foto’s te nemen. Toch kwam ik nog aan mijn trekken toen de Tiroolse Antonia op kwam in een zelfontworpen Opal-jurkje. Ik zag het meteen!
Thanks to the hour waiting to get in (I spent the time knitting of course and Linda and John holding my balls of wool, both a bit embarrased) we got the best places in front of the stage. That also was noticed by the media that mainly focussed on Linda’s fotogenetic appearance. The fact that we are under 70 and not disabled must have helped too. I told about my presence on the Schlagerfestival. “Nein, Ich bin kein fan!” (“No, I’m not a fan!”), but the journalist was touched by the fact that I always accompany my husband Jan and our Vicky-friends to take the photos. But at the end I also saw something I liked, when Antonia from the Austrian alps appeared on stage in a Opal dress she designed herself. I noticed it the moment I saw her!
Estlandse randjes, bandjes, opzetten en afkantingen maken de kleurrijke traditioneel Estlandse wanten nog mooier. Hilly en ik hadden er al veel gevonden en uitgeprobeerd, maar Tiina Meeri, een autoriteit in de breiwereld en auteur van diverse handwerkboeken waaronder vijf breiboeken, wist er nog veel meer. Nupps maakt ze anders dan Nancy Bush, ronder, groter en opvallender. Ze gaf ons de workshop in rap tempo. De ene na de andere bijzonderheid werd uitgelegd. Geheel gekleed in een zelfgemaakt kostuum van de streek waaruit ze afkomstig is, gaf ze op voor sommigen onnavolgbare wijze instructies. De meesten genóten ervan, maar een paar zagen al snel bleek om de neus en verdwenen tussen de coulissen.
Estonian edges, braids, cast-ons and cast-offs make the colourful traditional Estonian mittens even prettier. Hilly and I had found and tried many of them already but Tiina Meeri, an authority in the knitting world and author of several handicraft books among which five knitting books, knew many more. She makes the nupps in a different way, rounder, bigger and more striking than Nancy Bush does. She gave us a workshop at high speed. One special technique was explained after the other. Dressed entirely in a handmade costume from the area she comes from, she gave instructions in an unparalleled manner that not everyone could follow. Most of us enjoyed it thoroughly but soon a few grew green about the gills and stepped back into the wings.
De door haar meegesjouwde grote berg breisels herbergde een schat aan bijzondere breitechnieken. Maar het fotoalbum verborg een verrassing. Tiina’s roots liggen deels in Nederland. Haar familienaam was Rijnsdam en ze staat met een interpretatie van het Volendams kostuum op de foto. Dat verklaart haar liefde voor Hollandse tulpen? Het Zweedse Twijnend Breien vond ze trouwens ook erg boeiend.
The huge pile of knitted garments she brought with her contained a wealth of special knitting techniques. But her photo album hid a surprise. Tiina’s roots are partly Dutch. Her family name was Rijnsdam and she is in a picture with an interpretation of a Volendam costume. This explains her love of Dutch tulips? By the way she was also interested in Swedish Twined Knitting.
Een beetje nerveus, dat was ze wel, zei ze al direct, want ze had al 20 jaar geen workshop gegeven. Maar toen ze ontdekte hoe geïnteresseerd wij waren, ging ze er helemaal voor en vloog als een kwetterend vogeltje van de een naar de ander. Betaling voor haar diensten wilde ze niet, dus hebben we haar overstelpt met cadeautjes. Tiina gaf Monika als dank voor het uitlenen van haar atelier de sokken die ze speciaal voor de workshop had gebreid, een relikwi van één van de belangrijkste breikunstenaars van het land, dat Monika zeker zal koesteren. Wij vertrokken met een geweldige herinnering aan een bijzondere vrouw die we hopelijk nog wel eens terug zien.
A little nervous she was, she said immediately, for she had not given a workshop for twenty years. But when she discovered how interested we were, she went for it all the way and flew like a twittering little bird from one to the other. She did not want to get paid for her services so we loaded her with gifts. Tiina gave Monika the socks she made especially for this workshop as thanks for lending her the studio. The socks are a treasure from one of the most important knitting artists in the country and Monika will undoubtedly treasure them. We left treasuring a fantastic memory of a very special lady whom we hope to meet again.
Hebben jullie het gezien? Twee dagen al geen Life ‘n Knitting meer…… de provider in de VS liet een steekje vallen en het blog ladderde de digitale diepte in. Gelukkig was er een recente backup en na een dag hard werken – gelukkig wel met airco – is er in ieder geval weer een blog met de laatste twee maanden posts. Helaas, het is me nog niet gelukt om ook jullie commentaren te voorschijn te toveren, daar wordt nog aan gewerkt!
Have you noticed it? No Life ‘n Knitting for two days now… The provider in the US dropped a stitch and the blog dropped into the digital depths. Fortunately I had a recent backup and after a hard day’s work – luckily with airco – at least there’s a blog again with the posts of the last two months. Unfortunately, I didn’t succeed yet in retrieving your comments, but I’m working on it!
Het boek Haapsalu Shawl is doorspekt met foto’s, beelden uit heden en verleden. We hadden dus al een voorstelling van het dorpje, maar de schoonheid van de dorpskern, het kasteel en met name de Proomenadi overtrof onze verwachtingen. Wie de rondleiding van Aime Edasi en Siiri Reimann krijgt, is helemaal een gelukkige breier. Na een heerlijke lunch in de plaatselijke lunchroom, liepen we met z’n allen door naar de dorpskern.
The book Haapsalu Shawl is filled with photos, images from the present and bygone days. So we already had an impression of this village, but the beauty of the town centre, the castle and mainly the Proomenadi exceeded all our expectations. Anyone receiving a guided tour by Aime Edasi and Siiri Reimann is an even happier knitter. After a delicious lunch in the local lunchroom we walked to the town centre together.
Allereerst lieten ze ons het museum zien waar de prachtige kanten shawls, proefjes, boeken enz liggen uitgestald. We stortten ons eerst op de koopwaar, alles handgebreid, officiële Haapsalu-shawls, maar ook prachtige driehoekige shawls, wanten en sokken. Met tassen vol kwamen we aan in de museumruimte. Ongehoord, wat we daar gezien hebben. Je mag bij de meeste breisels heel dichtbij komen. Het boek van Linda Elgas mag je zelfs doorbladeren. En ondertussen breide de survaillante door aan haar shawl.
First of all they showed us the museum where the beautiful lace shawls, samples, books etc. are exhibited. We first of all dived into the merchandise, all of it hand-knitted, official Haapsalu shawls, but also beautiful triangular shawls, mittens and socks. With our bags loaded we arrived in the museum. What we saw there was really fabulous. You can get very close to most pieces of knitting and you can even leaf through Linda Elgas’ book. And in the meantime the curator continued knitting her shawl.
Dit was het moment dat Jans en Juul gezamenlijk de kuierlatten namen en later door Monika teruggevonden werden in het kasteel. Siiri wees ons daar op het raam waar de Witte Dame wel eens verschijnt. Nu verscheen ze even niet, maar ik kon me wel voorstellen dat de sprookjesachtige omgeving op de fantasie werkt en zag haar in gedachten al zweven, met een Haapsalu shawl om haar schouders…..
This was the moment Jans and Juul took their heels and were found later on at the castle by Monika. Siiri showed us a window at which every now and then the White Lady appears. She did not this time but I could image that these fairy-like surroundings make you fantasize and in my imagination I saw her floating around the castle wearing a Haapsalu shawl around her shoulders….
De Promenaadi, waar in de vorige eeuw de breisters hun waren breide en verkochten, wordt op dit moment opgeknapt. Maar zelfs in deze staat straalt de boulevard stijlvolle chique uit. In gedachten zie je de rijke Amerikaanse toeristen er rondlopen en de breikoopwaar bekijken. Het water, het oude hotel, de pilaren langs de waterkant, alles in Haapsalu is zoals ik hoopte dat het er nog zou zijn.
The Proomenaadi where in the previous century the knitters knitted their merchandise and sold it, is currently being renovated. But even in the current state the boulevard radiates a stylish chic. In your mind you can see the American tourists walking the boulevard and considering the knitted garments. The water, the old hotel, the pillars at the waterfront, everything in Haapsalu is as I hoped it would still be.
Na een gezellig etentje met uitzicht over de zee en in gezelschap van Rob, de man van Nelleke die zo lief op zijn vrouw wachtte toen ze de workshop deed, liepen we door het rustige dorpje in de richting het oude stationnetje, waar we aan het eind van de dag de bus naar Tallinn namen. We herkenden het station van de foto’s in het boek, een prachtige oase van rust en stijl. Vergane glorie, maar levend gehouden door de breisteken van breiers van toen en nu.
After a pleasant dinner in a restaurant with sea views and in the company of Rob, Nelleke’s husband who kindly waited for his wife to finish the workshop, we walked through the quiet village in the direction of the old railway station where we took the bus back to Tallinn at the end of the day. We recognized the station from the photos in the book, a beautiful oasis of tranquillity and style. Faded glory, but kept alive by the knitted stitches of the knitters of then and now.
Op de foto van plattegrond van Haapsalu wordt een deel van de boulevard omringd door Estlands kantbreisel in het Greta Garbo-motief. Dat geeft aan dat er waarde wordt gehecht aan het feit dat de mooiste Estlandse kanten shawls uit dit stadje komen. Het was hier dat Linda Elgas Aime Edasi leerde hoe de shawls op traditionele wijze worden gebreid. Samen met Siiri Reimann schreef Aime Haapsalu Sall (Engelse uitgave The Haapsalu Shawl), een boek vol informatie, foto’s en stekenpatronen. Een workshop krijgen van deze twee meesterbreiers is dan ook het mooiste wat je als serieus kantbreier kan overkomen.
On the front picture of the map of Haapsalupart of the boulevard is surrounded by Estonian lace knitting in the Greta Garbo pattern. This indicates that it is really valued that the most beautiful Estonian lace shawls come from this little town. It was here that Linda Elgas taught Aime Edasi how to knit these shawls in the traditional way. Together with Siiri Reimann Aime wrote Haapsalu Sall (English version Haapsalu Shawl), a book filled with information, photos and charts. Being taught by these two master knitters in a workshop is the most fantastic thing that can happen to a serious lace knitter.
Nelleke, onze breivriendin die met manlief rondreisde door Noord-Europa, verlegde haar programma om de workshop bij te wonen. En wij gingen samen met Monika en Liivi met de bus naar Haapsalu. Daar werden we aan de ingang van het gymnasium begroet door Aime, Siiri en Irma de tolk. Het handwerklokaal, het mooiste lokaal van de hele school, was ingericht met allerlei kreatieve spullen aan de wand, waaronder twee enorme gequilte wandkleden met stukjes kantbreisel. Gewéldig!
Nelleke, our knitting friend who travelled through Northern Europe, adjusted her programme to be able to attend the workshop. And we went to Haapsalu together with Monika and Liivi by bus. In Haapsalu we were welcomed at the entrance of the gymnasium by Aime, Siiri and Irma the interpreter. The crafts classroom, the nicest classroom of the entire school was decorated with all kinds of creative items on the wall, among which two enormous quilted tapestries with small pieces of lace knitting. Fantastic!
Tot de pauze werd de historie van de shawls verteld en voorbeelden getoond. Met het originele garen zetten we daarna steken op voor een minishawltje. Voor sommigen van ons een eitje, maar de beginnende kantbreiers hadden het knap moeilijk. Maar iedereen werkte zich moedig door de opdrachten heen. Zelfs Jans. Aime en Siiri vonden Hil en mij saaie cursisten omdat we weinig begeleiding nodig hadden, maar toen we na de pauze stevig doorvroegen op de kleinste details, snapten ze dat we de kans grepen om onze eigen workshops volkomen perfect te maken. En omdat ze zelf perfectionisten zijn, vonden ze dat alleen maar leuk. Gelukkig bleken er weinig aanpassingen nodig zodat onze cursisten van de workshop Estlands Kant gerust kunnen zijn.
Till the break they told us about thehistory of the shawls and examples were shown. Then we started casting on a mini-shawl with the original yarn. For some of us a piece of cake, but the beginning lace knitters had a rough time. But everyone got through the assignments in the end. Even Jans. Aime and Siiri thought Hil and I were dull students because we needed little guidance, but when, after the brake, we started to ask questions very thoroughly about the tiniest details they understood that we grabbed the chance to perfect our own workshops. And because they are perfectionists themselves they didn’t mind at all but just liked it. Fortunately almost no adjustments are necessary so our students of the Estonian Lace workshop can rest assured.
Als extra bedankje voor het feit dat de docenten bij uitzondering ons deze workshop hebben gegeven, hebben we ze overstelpt met cadeautjes. Ook aan Irma de tolk werd gedacht. Iedereen had iets meegenomen, souvenirs uit Nederland, zelfgemaakte cadeautjes, breispullen. Er kwam geen einde aan de rij breiers met pakjes in hun handen. We waren ze ook zó dankbaar voor deze hele bijzondere dag. Aime pinkte een traantje weg en met z’n drietjes zwaaiden ze ons uit.
As an extra thanks for the fact that as an exception the teachers offered us this workshop we loaded them with presents. Also Irma the interpreter wasn’t forgotten. Everyone brought something, souvenirs from The Netherlands, handmade gifts, knitting gadgets. The row of knitters with presents to give was endless. But we were really thankful for this very special day. Aime wiped away a tear and the three of them waved us goodbye.
Deze workshop, zowel de inhoud, als het feit dat hij werd gegeven door de vriendelijke meesterbreiers in Haapsalu, was het hoogtepunt van de reis voor mij. Ik koester de herinnering aan het beeld dat Aime en Siiri met onze eerste echte Haapsalu shawls over de schouders staan voor het quilt met breiproeven. Over de prachtige rondleiding die ze ons na de lunch gaven, vertel ik jullie later meer.
This workshop, the contents as well as the fact that it was taught by the friendly master knitters of Haapsalu, was the highlight of this trip for me. I cherish the memory of Aime and Siiri wearing our first real Haapsalu shawls around their shoulders standing in front of the quilt with knitting samples. Later on I’ll tell you more about the wonderful tour they gave us after lunch.
Met dank aan Rob en Nelleke voor het gebruik van drie foto’s én voor de plattegrond van Haapsalu! Thanks to Rob and Nelleke letting me use three of their photos and the map of Haapsalu!
Hoera, er komt binnenkort weer een nieuw Estlands handwerkboek uit. Monika is al enthousiast en de berichten op het blog van Signe zijn meer dan goed. Het wordt een boek, genaamd Meite Muhu Mustrid, op het formaat van Haapsalu Sall, maar dan dikker, en gaat over diverse handwerken uit de streek Muhu. De auteurs zijn Ana Kabur, Anu Pink, Mai Meriste en Edu Maripuu en de uitgever is Saara.
Ik kan niet wachten…..
Jippy, there will be a new Estonian craftsbook published soon. Monika is enthousiastic about this book and the information on the blog of Signe sounds very promising. The book, namen Meite Muhu Mustrid, will have the same dimensions als Haapsalu Sall, but it will be thicker. The subjects are crafts techniques from the region Muhu. The auteurs are Ana Kabur, Anu Pink, Mai Meriste en Edu Maripuu and it will be published by Saara.
I just can’t wait…..
Nee, ik ben nog niet uitgeblogd over de fantastische Estland-reis, het beste komt nog!
Don’t worry , there will be more blog about our fantastic journey to Estonia, the best is yet to come!
Nelleke die er al geweest was, zei het al, Karnaluks is gigantisch. Al onze Nederlandse wolwinkeltjes passen er met gemak in. De garens liggen in gestapelde dozen tot het plafond en als er ooit een naar beneden komt, zal het een zachte dood betekenen voor de breier die er toevallig onder staat. En dan de prijzen, typisch Ests, zullen we maar zeggen.
Nelleke was there before us and she already told us, Karnaluks is gigantic. All our Dutch yarn shops fit easely in this huge space. The yarn is piled up in boxes up to the ceiling and if at any time one of the boxes falls down it might give a knitter who happens to be on the spot at that moment a easy death. And the prices are, let’s say, typical Estonian.
De winkel is officieel een groothandel. De BTW komt er nog eens bij, maar wie meer dan tien bollen van hetzelfde koopt, krijgt extra korting. De grote ruimte is verstopt in een gewone straat in een buitenwijk in een appartementengebouw. Na twee trapjes leidt een onbeduidend bordje naar het wolparadijs. We kochten er Haapsalu-garen, sokkengaren, Estlands garen zonder labeltje, knopen, stoffen en Estlands band. Alle items worden vlot afgerekend door verkopers waar ik bewondering voor heb, snel en efficient worden de prijzen meest uiteenlopende artikelen razendsnel opgezocht. Moet je mij zien bij de Afstap…… 😉
The shop is officially a wholesale dealer. The tax is added afterwards, but who buys more then ten bolls of the same yarn, gets an extra discount. The big space is hidden in a normal street in a suburb in an appartment building. Two staires lead to a small sign to the wool paradise. We bought Haapsalu yarn, sock yarn, Estonian yarn without a label, buttons, fabric and Estonian ribbon. We paid your items at the counter, where sales personal with skills I admire, look up the prices in no time. So much quicker as I do my work as a salesgirl at the Afstap……. 😉
