Month: October 2010

Debbie Stoller begon ermee, Stitch ‘n Bitch, oftewel Breien en Beppen. Ze zocht op internet vrienden om mee te breien in het café in New York. In Nederland zijn er nu al meer dan 100 groepen. Twee jaar geleden ontmoette ik haar weer in New York en breide ik daar een avondje met haar mee bij de eerste Stitch ‘n Bitch in de West village. Ze schreef ook een paar boeken over dit fenomeen, met basic breitheorie en patronen erin. Maar nu is het tijd voor het échte werk, vond ze, en ze schreef Superstar Knitting. In dit boek legt ze wat lastiger technieken uit aan de inmiddels gevorderde breiers. Dubbelbreien, mooiere meerderingen en minderingen, Fair Isle en steeks, verkorte naalden en Stitch Witchery, zoals zij het uitdrukt. En ondanks dat ze ook een hoofdstuk wijdt aan het ontwerpen van je eigen patronen, voegt ze er nog 41 aan toe van allerlei ontwerpers. Eén daarvan ben ik.

Debbie Stoller started it, Stitch ‘n Bitch, or Knitting and Chatting. She searched the internet to find friends to knit with in a café in New York. In the Netherlands there are now more than 100 groups. Two years ago  I met her again in New York and knitted together with her at the first Stitch ‘n Bitch the West village. She wrote a few books about the phenomenon, a bit of basic knitting knowledge and some patterns. But now it is time to get serious, so she wrote Superstar Knitting. In this book she explains the more complex techniques for the more experienced knitters. Double knitting, better increases and decreases, Fair Isle and steeks, short rows and Stich Witchery, as she named it. And even though she added a chapter explaining about designing your own stuff, she added 41 patterns from a variety of designers. One of them is me.

Arja doopte mijn van Noro Silk Garden gebreide rok ooit de Norok, maar Debbie koos voor de naam Dutch Touch. Het origineel is in paarsige tinten, maar de kleurtjes die ik uitzocht voor Debbie’s rok verbeelden de kleuren van Holland; blauwen van de lucht, groen van de weilanden. Deze winter ga ik mijn Norok weer wat meer dragen, want hij zit heerlijk. Laat de kou maar komen!

Arja named my skirt (Dutch: rok), knitted of Noro Silk Garden, the Norok, but Debbie choose the name Dutch Touch. The original is in purple colours, but the colours I selected for Debbie’s skirt resemble the colours of Holland; blue for the skies, green for the meadows. This winter I’m going to wear my skirt more often, it is so comfortable. Come on with the cold!

Tijdens de Handwerkbeurs in Rotterdam in 2009 viel een blond meisje met een schattig Delfts blauw baretje behoorlijk op. Haar moeder Jolijn had de baret gebreid. “Waarom schrijf je daar niet een boek over?”, was onze vraag dus dat deed ze toen maar. Een jaar later zit ze gezellig met dochter en man naast ons bij het Dutch Knitting Café. Goed hè, van Jolijn.

During the Handwerkbeurs in Rotterdam in 2009 a blond girl with a cute Delfts blue baret caught our eye. Her mother Jolijn had knitted it. “Why not write a book about this?”, was our question, so that was what she did. A year later we are sitting next to each other in The Dutch Knitting Café. Good for you Jolijn!

Het boekje is lekker praktisch. Er staan basispatronen in in twee maten, waar alle patronen naar verwijzen. Als je er één hebt gebreid, is de rest een eitje. Mijn favoriet is de baret met rode hartjes. Ik heb er al garen (Aslan Trends Sante Fe) voor gehaald in wolwit en rood. Nu nog snel breien voor het buiten kouder wordt.

The booklet is very practical. There are basic patterns in two sizes on which all patterns are based. When you knitted one baret, knitting other models is just easy. My favorite is the baret with the red hearts. The yarn I choose in wool white and red (Aslan Trends Sante Fe) is already there. Now let’s knit before it get’s colder.

Gelukkig had ik al snel een exemplaar bemachtigd, want Jolijn verkocht zo goed dat al na de eerste dag manlief naar uitgever Forte kon rijden om nog een paar dozen op te halen. Zondagmiddag waren ook die al weer op. Wie  op de beurs geen boekje meer kon bemachtigen, kan je het boekje kopen of bestellen bij de Afstap voor maar 9,95 euro. Mijn boekje werd natuurlijk gesigneerd door de trotse auteur. Complimenten voor Jolijn en veel succes met Baretten Breien!

Luckily I got my copy right away, as Jolijn sold so well that after the first day her dear husband could drive to the publishing house Forte  to get a few more boxes. Sunday afternoon those were sold too. Those that couldn’t buy a copy at the fair, you can buy the booklet at de Afstap for only 9,95 euros. My booklet was signed by the auther of course. Compliments for Jolijn and success with Baretten Breien!

De mensen, maar ook de hondjes, in Boedapest hadden het fris. Jan en ik waren een lang weekend in deze sprookjesachtig mooie stad, even een romantische uitje omdat we toch allebei vijf dagen geen verplichtingen hadden. Het oorspronkelijk plan Parijs werd geannuleerd en Boedapest geboekt, want wie flexibel is, kan zomaar opeens in Hongarije zitten.

The people, but also the dogs, in Budapest were a bit chilly. Jan and I were there for a long weekend in this city that could come straight from a fairytale book. We didn’t have any commitments for five days, so, why not do a romantisch trip. The original idea was to go to Paris and Budapest was booked. Those that are flexible can suddenly be in Hungary. 

Nauwgesloten, net op de taille vallend, lekker tuttig en goed wasbaar. Dat waren een paar van de eisen die werden gesteld aan de truien, spencers en vesten die er moesten komen om de acteurs voor de musical Soldaat van Oranje te kleden. Catherine, één van de kleedsters vroeg mij mee te denken over hoe we dat het best konden aanpakken. Ik kwam met ideeën, patronen en praktische tips. Na een ochtend overleg tussen de rekken kleding in hun gigantische kledingmagazijn resulteerde dat in een stapel opdrachten voor de breiers van De Afstap in Amsterdam.

Close fitted, exactly on the waistline, frumpy and very washable. Those were a few of the requirements for the jumpers, vests and cardigans that had to be made to dress the actors of the musical Soldaat van Oranje. Catherine, one of the dressers asked me to think along with her about how to tackle this. I suggested ideas, patterns and practical tips. After a morning of discussion among the racks of clothing in their gigantic clothing depot this resulted in a stack of commissions for the knitters of De Afstap in Amsterdam.

Zondagavond zagen man Jan en ik het resultaat in levende lijve. In de hangaar van vliegveld Valkenburg bij Katwijk woonden we als genodigden een prachtige musical met vrolijke en droevige momenten bij, maar vooral met ontzettend mooie kleding. Natuurlijk kregen de truien mijn meeste aandacht. Jee, wat hebben onze Afstap-breiers het goed gedaan! Met sokkengaren op dunne breinaaldjes breiden ze ruim binnen de deadline een stapel van bijna tien stuks bij elkaar, plus een paar sokken. Petje af dames, goed gedaan!

Sunday evening husband Jan and I saw the result in person. In the hangar of Valkenburg Airport near Katwijk we were invited to see this beautiful musical with all its cheerful and sad moments, but especially with its fabulous clothing. Of course my attention was directed foremost at the jumpers. Wow, what a fantastic job our Afstap knitters did! With sock yarn on small needles they knitted a stack of almost ten pieces well within the deadline, plus a pair of socks. Our compliments ladies, well done!

Geen foto’s, dat was streng verboden tijdens de try-out, maar wel wat beelden van de boeken die dienden als inspiratie en de patronen die werden gebruikt voor de modellen. Sommige modellen komen uit Engelse boekjes en uit een decennia voor de jaren veertig, maar de mode veranderde toen minder snel en was stabieler dan nu. Zeker gedurende de schrale oorlogsjaren. Sokkenwol bleek perfect voor de meeste modellen, de juiste dikte, kleuren en goed wasbaar. Dat mag ook wel, want de sets veranderen doorlopend, men valt in het water en sjeest op motoren rond het toneel dat uit verschillende delen bestaat. Het moet tegen een stootje kunnen en dat kan Regia sokkenwol als de beste.

No photos, that was strictly forbidden during the try-out, but I do have some images of books that were used as inspiration and the patterns that were used for the designs. Some designs come from English books and one from an earlier decade than the forties, but in those days fashion did not change as fast and was more stable than nowadays. This was especially the case in the poor war years. Sock yarn appeared to be perfect for most designs, the right gauge, colours and it is very washable. And that was an important condition, for the sets change all the time, people fall into the water and drive around on motorbikes on the stage that is made up of different parts. It must be strong and that is what Regia sock yarn is.

Het toneel bestaat uit een hoofdtoneel met diverse zijtonelen. De gasten in de zaal draaien tijdens een prachtige multimediashow rond zodat er steeds een perfecte blik op het toneel is. In één van de laatste scenes draait de zaal 180 graden om z’n as, de deuren van de hangaar schuiven open, koude avondlucht stroomt binnen. Voor de ingang wordt een Dakota voorgereden, Wilhelmina in haar enorme sjuup stapt uit en jij als toeschouwer waant je in de wereld van 5 mei 1945. Maar ik keek het meest naar de leuke groene gebreide baret van één van de vrouwen. Wat leuk om hieraan een kleine bijdrage te hebben mogen leveren, dank je wel Catherine!

The stage consists of a main stage with several side stages. The audience is seated in a hall that turns during the fantastic multi-media show in order to give them a perfect view of the stage. In one of the last scenes the audience rotates 180 degrees on its axis, the doors of the hangar open and the cold night air streams in. A Dakota is driven up to the entrance, Wilhelmina gets out in her gigantic dress and the audience imagines itself in the world of 5 May 1945. But I was mainly interested in the green beret worn by one of the women. It was fun to have had the chance to make a small contribution to this musical, thank you Catherine!

De Handwerkbeurs is voor álle handwerkers en op zich al een goed voorbeeld van hobby fushion, maar het kan altijd erger……

Radiouitzending met The Dutch Knitters op Radio Rijnmond!

The Handwerkbeurs is for áll crafters and so it forms a good example of hobby fushion, but it can always get worse.

Radio program with The Dutch Knitters on Radio Rijnmond!

Later meer over de Handwerkbeurs Lateron more on the Handwerkbeurs

Je verstand staat erbij stil. Een commerciëel bedrijf dat je belt met de vraag of je patronen wilt ontwerpen voor ze. “Wat schuift het?”, is dan een voor de hand liggende vraag, toch? Maar men denkt blijkbaar dat breiers hun garens zelf niet kunnen betalen en de enige vergoeding blijkt de piepacryl voor de te ontwerpen mutsen te zijn. Nee, gaan we dus niet doen……

Okay, of we dan wat patronen uit bestaande breiboeken voor ze kunnen scannen, dan kunnen ze die op hun site zetten. Copyright? Daar hebben ze bij dit bedrijf blijkbaar nog nooit van gehoord.

This is beyond me. A commercial company phones you with the request to design some patterns for them. “What does it shell out?” is the obvious question, isn’t it? But apparently they think that knitters cannot afford their own yarns and the only fee appears to be the squeaky acrylic for the hats that will have to be designed. No thanks, we’re not going to do that……

Okay, so can’t we just scan some pattern from the knitting books we have, so they can put them on their website. Copyright? Apparently this company has never heard of this before.

Voor hun brei-eventje hebben ze een jong en flitsend publiek voor ogen. De gastvrouwen voor het event, die via een uitzendbureau worden geworven, mogen niet ouder zijn dan 55 jaar. Gaandeweg wordt deze grens nog eens pittig verlaagd naar 45 en vervolgens zelfs naar 40 jaar. Op Ravelry en binnen de breigroepen gonst het van de verontwaardiging. Breien is voor iedereen en alle leeftijden.

En ik? Ik ben alleen maar benieuwd hoe ze dit  initiatief tot het succes gaan maken dat ze voor hun piepjonge oogjes hebben.

For their little knitting event they aim at a young and trendy public. The hosts for the event, who are recruited through a temp agency, are to be not older than 55. Along the way the age limit is lowered to 45 and then even to 40. On Ravelry and within the knitting groups there’s general indignation. Knitting is for everyone and for all ages.

And I? I’m just curious how they will make this initiative that they have their very young eyes on a success.