Year: 2009

Het Betere Breiwerk, neem het gerust letterlijk, leert je beter breien. Verleden jaar startte The Dutch Knitters in Utrecht de pilot met twaalf enthousiaste cursisten en met ons als nog veel enthousiastere docenten die het geweldig vonden dat men dit avontuur met hen aan wilden gaan. Maar hoe hard we ook riepen dat dit de doodsaaiste cursus was die je maar kon bedenken, ze vonden het geweldig. Uitgaande van ‘de breisteek’ in al z’n eenvoud en bescheidenheid, bouwde we een breiwerk van technieken om dit simpele elementje heen. Want het is onze overtuiging dat als je goed wil leren breien je eerst maar eens terug moet naar de basis. Saai werd het overigens nooit, gezellig wel en dankzij veel gevatte opmerkingen van cursisten lagen we regelmatig onder de tafel van het lachen! De meeste cursisten wilden na deze cursus rechtstreeks door naar de Het Beste Breiwerk, maar daar wordt nog aan gewerkt. En daarna Het Allerbeste Breiwerk?

Wie aan Het Betere Breiwerk wil meedoen, kan een mail sturen aan The Dutch Knitters (info@thedutchknitters.nl) om zich op de wachtlijst te laten plaatsen van de cursus in Amsterdam of Utrecht. Zie de website voor meer informatie.

De foto’s zijn gemaakt tijdens de pilot in Utrecht en we houden onder ons wie de breinaald voor het maken van een bijzondere opzet in haar decolleté plantte.

Het Betere Breiwerk (Advanced Knitting), do take it literally, teaches you how to become a better knitter. Last year The Dutch Knitters started the pilot in Utrecht with twelve enthusiastic students and with two even more enthusiastic teachers who were thrilled that they wanted to set off on an adventure with them. But no matter how often we told them that it would be the dullest course you could imagine, they loved it.

With “the stitch” as a starting point in all its simplicity and modesty, we knitted a fabric of techniques around this simple element. For it is our conviction that when you want to become a good knitter you have to return to the basis. It never became dull however, on the contrary, we had loads of fun and thanks to many quick-witted remarks made by the students we were regularly roaring with laughter! Most of the students wanted to go straight through to Het Beste Breiwerk (More Advanced Knitting), but that’s something we are still working on. And then Het Allerbeste Breiwerk (Ultimate Knitting)?

If you want to participate in Het Betere Breiwerk, send an email to The Dutch Knitters (info@thedutchknitters.nl) to be placed on the waiting list for the course in Amsterdam or Utrecht. See the website for more information.

The photos were taken during the pilot course in Utrecht and we will keep it a secret who planted the knitting needle between her breasts in order to be able to make a very special cast-on.

Eindelijk is hij af. De lichtblauwe Estlandse alpaca shawl op naalden 2,25 mm. Een zucht van verlichting toen de laatste steek van de naald rolde en een kreetje van blijdschap toen ik zag dat hij precies zo is geworden als dat ik ‘m wilde. Het was even doorbreien, maar dan heb je ook wat.

Finally, it is done. The light blue Estonian alpaca shawl on needles 2,25 mm. A sight of relief when the last stitch fell from the needle and a scream of joy when I saw it turned out exactly as I hoped it to be. It was a big job knitting, but it was só worth it.

Het materiaal, Misti Alpace lace weight, is lekker zacht, maar ook erg sterk, waardoor het goed te blocken is. Het blockt niet crisp, maar draperend, zoals de Belgen dat zo leuk uitdrukken. Door de soepelheid van de vezel behoudt het zijn vermogen op te bewegen en dat maakt de dunne shawl extra mooi en elegant. Alpaca heeft nog een bijzondere eigenschap. In eerste instantie voelt het materiaal koel aan, maar na korte tijd voel je de isolerende werking en hoe goed het warmte vasthoudt. Misti Alpaca is te koop bij De Afstap in een scala aan schitterende kleuren.

The material, Misti Alpace lace weight, is nice and soft, but also very strong, so you can block it very well. It doesn’t block crisp, but drapy, like the Belgium people express it. The soupleness of the fibers garantees the ability to move and that is what makes a shawl extra beautiful and elegant. Alpaca has another special quality. At first the material cool, but after a while you feel how good it isolates warmth. Misti Alpaca you can buy at De Afstap in many beautiful colours.

Het patroon van het middenpaneel komt uit Ratiküd door Linda Elgas (shawl januari 1981). Het was nog best lastig om de hoekpunten en zijden die niet in het patroon waren uitgeschreven, te breien. Ik heb gekozen voor een rand uit Haapsalu Sall voor de rand die Elgas gekozen had. De shawl is een moderne versie van de traditionele Haapsalu shawls. De rand is dan ook aangebreid in plaats van aangenaaid, waardoor je in de hoekpunten mooie waaiertjes krijgt. De nupps met zeven lussen waren niet makkelijk te breien in dit gladde garen, maar dankzij de Addi kantnaalden was het toch te doen. De punt van deze naalden is scherper waardoor je alle lusjes toch samen kan breien. Zolang je je nupps maar losjes, losjes, zeer losjes breit.

The pattern of the middle panel is in Ratiküd, written by Linda Elgas (shawl January 1981). It was not easy to knit the corners and sides that were not in the pattern. I choose a border from Haapsalu Sall instead of the border Elgas had choosen. The shawl is a modern version of the traditional Haapsalu shawls. The border is knitted on and not sewed on, so you can make fan out in the corners. The nupps with seven loops were not easy to knit in this slippery yarn, but thanks to the Addi lace needles is could be done. The point of these needles is sharper so all loops can be purled together. As long as your nupps are loose, loose, very loose.

Lievelingssokken, de was in en zodra ze eruit kwamen weer meteen aan je voeten. Jij hebt ook vast wel zo’n paartje zelfgebreide sokken in je kast. De juiste maat, model en materiaal. (Jitterbug van Colinette dus) in lekkere kleurtjes en puur merinowol. Een mooi vol draadje, dat helaas na zeer vele keren dragen en een iets te hete was ging vilten. Zo kwam ik er op een ochtend achter dat er in één keer vier gaten in vielen. Op iedere hiel en teen één.

Favorite socks, straigth from the landry directly to your feet again. You probably have them too in your closet. The right size, model and material (Jitterbug from Colinette in this case) in nice colours and pure merino wool. A good yarn, that after many times wearing them and a too hot washing felted. So one morning I saw four big holes in my socks. One on every toe and heel.

Sommige breisels brei je vanwege het leerproces of het plezier dat het breien van een bepaald patroon oplevert. Maar deze sokken brei ik voornamelijk voor het product. Dus in rap tempo heb ik deze zomer vier paar erbij gebreid, zodat ik straks goed voorbereid de winter in ga. Met iedere keer een iets andere techniek voor de hiel en teen. Toe-up en twee tegelijk op de Magic Loop maakten het makkelijk mee te nemen projecten. Het laatste paar staat nog op de naalden, vast wel af voor het winter wordt. 😉

Some knittings you knit because they are educational or because they are so much fun to knit. But these socks I knitted mainly for the products. So in a quick tempo I knitted four pairs this summer, so I’m well prepared for the next winter. With every time a slightly different technique for the heel and toe. Toe-up and two at a time on a Magic Loop they made great projects to take with you. The last pair is still on the needles, but I guess I will finish them before winter. 😉

Het volgende blogje komt eraan, even geduld……

The next blog comes soon, patience please……

In de boter gebakken zijn man Jan en ik, tijdens ons romantisch weekendje uit in Isselburg, net over de grens met Duitsland. Het idee ontstond toen we besloten ook dit jaar weer naar de Country Fair in Aalten te gaan. Gewéldig vinden we dat altijd. Lekker slenteren langs de kraampjes, in de wol- en de schapentent rondsnuffelen en lekkere hapjes proeven. Zalig relaxed.
Ik kocht bij Wol-Uniek door Bep gesponnen alpaca met zijde voor een Estlandse shawl. Jee, wat kan dat mens prachtig spinnen! Even bij de Spinners langs. En ik liep zelfs Astrid tegen het lijf. Heerlijk om haar even te zien. Helaas was Rosa van De Klosse er zaterdag niet, maar haar mooie Oh Lekker-kidmohair gelukkig wel. Het grappigste object dat ik kocht was een Tupperware banaan, vreselijk geel en best geschikt voor breispulletjes. We troffen het met het weer. Op een buitje na brak de hel pas los toen wij alweer richting Utrecht zoefden.

We felt so spoiled, husband Jan and I, during our romantic weekend trip to Isselburg, just over the border in Germany. The idea was born when we decided to go to the Country Fair in Aalten again. We lóve it there. A nice stroll along the stands, shopping in the wool- and the sheeptent and tasting al kind of country food. Very relaxing. I bought alpaca with silk from Wol-Uniek, handspun beautifully by Bep. It will probably end up in a Estonian shawl. Chatting with the Spinners. And I even saw Astrid. So nice to see her. Unfortunately Rosa from De Klosse wasn’t there on Saterday, but her soft Oh Lekker kidmohair was. The funiest object I bought was a Tupperware banana, awfully yellow and quite suitable for knitting stuff. We had nice weather, beside a short shower. But on the way back we had very bad weather.

Vrijdag brachten we een bezoek aan Bocholt, een rustig stadje met als grootste attractie een schattig industriëel textiel museum aan de rand van de stad. Enorme machines, arbeidershuisjes die je in kan lopen en een expositie over labelkult. De wolwinkel Die Neue Masche in het centrum was aardig, ook de dame achter de kassa, maar voor een yarnsnob als ik valt er weinig te halen. Het eiken wolmolentje op kogellagers waarop je je knotje af kan laten wikkelen tijdens het breien ging wel mee. In een konditorei vond ik de echte Duitse käsetorte, zálig.

On Friday we visited Bocholt, a quiet town with as the biggest attraction a cute industrial textile museum at the border of the town. Huge machines, homes of the labourers that you could enter and an exposition about textile labels. The wool shop Die Neue Maschein the center of town was nice, which was also true for the lady behind the counter, but for a yarnsnob like it didn’t contributed to my stash. I did buy something. The oak wool mill for you ball of wool that distributes your wool while knitting, is very handy. In the ‘konditorei’ (bakery that serves coffee, breadrolls and cakes) I found the real German cheesecake, gréat!

Maar het leukst van de trip was de overnachting op kasteel Anholt. Wat een belevenis!
Na een privé rondleiding door het oude gedeelte van het kasteel en een wandeling door de tuinen, startten we ons diner aan een tafeltje op het terras aan de slotgracht. Eendjes en enorme karpers genoten met ons mee. Maar een stortbui jaagde de gasten na verloop van tijd naar binnen waar de ondergelopen borden werden vervangen door nieuwe. De Prosecco smaakte binnen net zo goed en het grand dessert was een plaatje met een chocolade toren van kasteel Anholt in het midden. Heerlijk om daarna binnendoor naar boven naar onze kamer te gaan. De gangen en de ontvangsthal hangen vol met kunst en etsen en zelfs op de slaapkamers hangen prachtige schilderijen. Een grandioos lekker ontbijt. Fruitschaaltje, badjassen en slippers. Maar niets kon op tegen de tweepersoons douche met talloze massagestanden, stoomkabine en de LED-tv in de grote badkamerspiegel. En de lieve kasteelhond die het liefst op ons voeteneind de nacht had doorgebracht.

But the best part of the trip was the stay at castle Anholt. What a feast! After a private tour through the old part of the castle and a stroll through the gardens, we started our diner at a table on the terrace above the canal around the castle. Ducks and huge fishes enjoyed it too. But a shower ended the diner in open air, so we went inside and our plats which were full of water by then, were exchanged for new ones. The Prosecco tasted good inside the restaurant too and the grand dessert was a beautiful arrangement with the tower of castle Anholt in chocolate in the middle. It was very nice to be able to go to our room without having to travel. A big breakfast. Fruit on the room, badrobes and complimentary slippers. But nothing could beat the shower for two with lots of massage options, steam and a LED TV in the big mirrow. And a friendly castledog that wished he could have slept on our bed.

Het was een waar avontuur, het nabreien van de twee-in-één-sokken. In de Piecework van januari/februari 2009 staat de werkwijze beschreven van de techniek om twee sokken op één set sokkennaaldjes te breien. Het principe is simpel: brei een steek van de buitenste sok en brei een steek van de binnenste sok. Voor de minderingen bij de hiel en teen wordt een kabelnaaldjes ingezet. Uiteindelijk viel het me erg mee, zelfs het keren van de hiel en het vormen van de teen. En ik heb mezelf maar twee keer vastgebreid…….

It was a true adventure, knitting the two-in-one socks. In the Piecework from January/February the technique of knitting a pair of socks on one set of knitting needles is described. The principal is simpel: knit one stitch from the outer sock and one stitch of the inner sock. For the decreases at the heel and toe a cable needle is used. At the end it all was easier then expected, even turning the heel and knitting the toe. And I only exchanged the inner and outer yarn only twice……

Het was een leerzaam en interessant project met als beloning de triomf van het moment waarop de sokken worden gescheiden. Identiek als ‘n één-eiïge tweeling en bijna even groot en wijd rolden ze van mijn pennen. De buitenste sok die averecht wordt gebreid is ietsie groter. Onderweg bedacht ik nog wat perfectioneringen van het patroon, dus er wordt vast binnenkort weer een tweeling verwacht.

It was an educational and interesting project with as a reward the triumph at the moment that the socks are seperated. Identical as identical twins and with almost matching sizes they rolled from my needles. The outer sock, which is purled, is slightly bigger. While knitting them I made up some improvements on the pattern, so soon the next twin can be expected.

Het was een zálige, superrelaxte dag. Een genoeglijk dagje uit, zoals mijn schoonmoeder het zou noemen. Suzy, Anke en Marita (met zere niet-breibare vinger) en ik treinden om half 11 via Driebergen naar het Spoorwegmuseum voor de WWKIP-dag 2009 (World Wide Knitting in Public Day). Daar voegden zich in de loop van de dag meer breiers bij ons, in totaal wel tegen de twintig! Vreselijk gezellig hadden we het op het zonnige terras van het restaurant. Het gezelschap was behoorlijk internationaal; een ex-Deense, ex-Duitse, ex-Russische en twee breiers uit San Francisco die elkaar nog niet kenden, maar al snel de plaatselijke wolwinkels bespraken. Die in San Francisco dus.

It was a delightful super relaxed day. A ‘genoeglijk’ (a Dutch word to express a pleasant and happy feeling) day out, my mother in law would call it. Suzy, Anke and Marita (with a sore finger) and I took the train at 10.32 and travelled first to Driebergen-Zeist and then to the Spoorwegmuseum for the WWKIP-dag 2009 (World Wide Knitting in Public Day). During the day knitters came and knitted along. There were almost twenty knitters present! It was so very nice on the terrace of the restaurant. It was an real international meeting, with a ex-Danish, ex-German, ex-Russian and two knitters from San Francisco that didn’t know each other, but soon were involved in discussing the local yarn shops. Those in San Francisco of course.

Na nog een blik op de treinen (een korte maar, want samen breien is nóg leuker!), scheidden onze wegen. Terwijl ik in het zonnetje naar huis wandelde besefte ik eens te meer hoe blij ik ben met oude en nieuwe breivrienden. Dank jullie wel lieve breivrienden die dit dagje tot zo’n ontzettend lekker breidagje maakte! Natasha, bedankt voor je mooie foto’s. En Marita, bedankt voor het samen organiseren van KIP Day 2009! Hopelijk kan je snel weer breien met je zielige vingertje.

After a look at the trains (a quick look, as knitting together was even nicer!), our way seperated. While I walked home through sunny Utrecht I once more realized how lucky I feel with old and new knitting friends. Thank you all, dear knitting friends that made this day such a nice knitting day! Natasha, thanks for your nice photos. And Marita, thanks for organizing the KIP Day 2009 together! Hopefully it will not take long untill you can knit again with your pitiful finger.

Het voorjaarseizoen van 2009 was een goed seizoen voor The Dutch Knitters. Op 2 januari werd het breibedrijf The Dutch Knitters bij de Kamer van Koophandel opgericht. Al snel bleek dat ik beter kon breien dan boekhouden, maar zelfs dat is inmiddels onder controle. De mascotte Antje met haar decolletéetje zorgde dankzij en ondanks haar pittige, maar toch gezellige uitstraling voor extra klandizie en voor onttrutting van het breigebeuren. Van bloedserieuze aanvragen tot ‘n gezellige breimidag met Friese meiden en een aanvraag voor demonstraties breien tijdens een fair op een naturistenkamp. Antje blijkt opeens preutser dan verwacht, dus dat laatste verzoek werd afgeslagen want we doen niet aan bloot-breien.

The spring season of 2009 was a good season for The Dutch Knitters. On the 2nd of January the knitting company The Dutch Knitters was registered at the Chamber of Commerce. Soon it became clear that I am a better knitter than bookkeepers, but even that is under control now. Because of but also despite her sweet appearance our mascot Antje with her low-cut dress provided extra clientele and a good counterpart for the old-fashioned image knitting still has. From very serious requests to a fun knitting afternoon with Frisian girls and a request for a knitting demonstration at a fair at a nudist campsite. Antje seems to be more prudish than expected, so the last request was refused for we’re not into naked knitting.

We kwamen van Parijs en Leuven tot Leiden, Amsterdam, Nijkerk en Koewacht en nog veel meer plekken waar je anders niet snel komt. Zelfs het Textielmuseum neemt het breien serieus en nodigde ons uit een Dutch Knitting Café te organiseren. Geloof me, als je breit, kom je nog eens ergens. En lig je regelmatig onder de tafel van het lachen, want we hebben inmiddels wel bewezen dat je tijdens een workshop best veel kan leren en tóch een lekkere dag kan hebben. Maar verwacht nooit met meer dan onooglijke frummels thuis te komen, want het scoren van leerpuntjes vinden we veel belangrijker dan het breien van perfecte breisels tijdens de workshops. Dat doe je thuis maar!

We came from Paris and Leuven to Leiden, Amsterdam, Nijkerk and Koewacht and many more places you otherwise wouldn’t be likely to visit. Even the Textielmuseum takes knitting seriously now and invited us to organise a Dutch Knitting Café. So believe me, when you knit, you get to see places. And often you’re rolling with laughter, because by now we have proven that during a workshop you can learn a lot but can also have a very good time. But never expect to return home with more then awful looking knitttings. We think it to be more important to learn a lot then to knit perfect knittings during the workshop. You can do that at home!

Tijdens de ontwikkeling en de pilot van Het Betere Breiwerk, leerden we veel aan en van onze cursisten. En hoewel we beloofden dat het saai zou worden, bleek het tegendeel het geval en werd de degelijke saaie breicursus een groot succes. Bijna alle cursisten vonden een al even degelijke vervolgcursus een goed idee. Na zoveel dringende vragen om meer saaiheid zullen we dat zeker overwegen. Mijn baantje als winkelmeisje bij De Afstap is minstens zo leerzaam als het gaat om de praktische kant van het breien. Ik hoef eindelijk niet meer te vragen hoeveel bollen je nodig hebt voor een trui, want men vraagt het nu aan mij.

During the development and the pilot of Het Betere Breiwerk (Advanced Knitting), we learned our students a lot, but we also learned from them. And although we warned them it would be a very dull course, the opposite was true and the dull but thorough knitting course became a big success. Almost all participants thought an equally thorough follow-up course to be a good plan. After so many pleas for more dullness we will indeed consider this. My job as shop girl at De Afstap is at least as instructive for the working knowledge of knitting. Finally I don’t have to ask how many skeins you need to knit a sweater, people ask me now.

Estlands breien was een hit, dus de eendaagse workshop werd opgesplitst in één dag Estlands kantbreiwerk en één dag randjes en bandjes, waarin je leert om de bijzondere opzetten en steken uit het gesloten Estlandse breiwerk te breien. Ons motto ‘alle cursisten tevreden maar murw de deur uit’ werd vrijwel altijd realiteit. We hebben alweer een lijst gemaakt met ideeën voor volgend jaar die we deze zomer uit gaan werken. Maar nu laten we eerst even de proeflapjes, voorbeelden en experimenten voor wat het is en brei ik lekker recreatief een toertje voor mezelf.

Lieve breivrienden, ik wens jullie een fijne zomer!

Estonian knitting was a big hit, so we divided the one-day workshop into two days: one day Estonian lace knitting and a day knitting cuffs and edges, in which participants learn to knit very special cast-ons and Estonian knitting patterns. Our motto “all student sent out of the house satisfied but completely worn out” was almost always a fact. We already made a list with ideas for next season that we will develop this summer. But for now I will let the samples and experiments rest and will be knitting a few recreational rows.

Dear knitting friends, I wish you a very nice summer!

Breivriendin Corry, bekend als meneer Corry, heeft een groot hart. Ze was al regelmatig te vinden met Kika-beren op de Handwerkbeurzen waar ze breiers dasjes ed liet breien voor het goeie doel. En nu heeft ze het in haar hoofd gehaald om de Alpe d’Huez (Frankrijk) op te steppen. Steppen tegen kanker! Wilt u haar en haar o zo goeie doel sponseren? Geef dan een bijdrage. Zet ‘m op Corry! En dan bedoel ik deze keer niet je breiwerk! 🙂

Knitting friend Corry, nicknamed sir Corry, has a big heart. Several times she sold Kika-bears on the Handwerkbeurzen where she stimulated knitters to knit scarfs etc for charity. And now she took the initiative to mount the Alpe d’Huez (France) on her step. Stepping against cancer! Do you want to sponsor this charity? Contribute some money. Success Corry!

Het begon zo vrolijk…… man Jan en ik hadden bedacht dat het leuk was om Koninginnedag 2009 door te brengen in Apeldoorn. Het was een prachtige zonnige dag en alles zat mee. We hadden een supergoed plekje gevonden langs de route waar de koninklijke familie en de historische stoet trokken. Het uurtje wachten vulde ik met sokken breien, tot groot vermaak van velen en tot ongenoegen van mijn buurvrouw die het schandelijk vond dat ik ‘breide in de menigte’. Ik maakte een hele serie mooie foto’s van de familie en de stoet. Even later werd het stil. Tot iemand het vreselijke nieuws kreeg. Er was een aanslag op de koninklijke familie en er waren doden en gewonden. Slechts enkele honderden meters van ons vandaan veranderde een zalige dag in een zwarte dag.

It started so cheerful…… husband Jan and I thought it to be a good idea to go to Apeldoorn to celebrate Queen’s Day 2009. It was ee sunny day and everything looked to be going so well. We found a great spot along the road where the royal family and the historical procession could be seen. The hour of waiting for it all to start I spend knitting socks. Something that a lot of people thought to be very amusing. One woman thought it was outrageous that I knitted in a crowd. Then the cheerful noises around us stopped. Until someone got the horrible news. There was an attack on the royal family and there were people wounded and dead. Only a few hundert meters away from us the beautiful day changed into a black day.

Nadat we eindelijk het thuisfront dat wist dat we in Apeldoorn waren, bereikt hadden, zijn we rustig blijven wachten tot we zonder gedrang en gedoe naar de auto konden gaan. Langzaamaan kwam er wat nieuws door, onder andere via de televisieschermen die bij het theater waren opgesteld. De dader woonde in Huissen, vlakbij een café waar we een week geleden nog een leuk feest hadden van één van onze vrienden. In het Oranjepark werd ondertussen door veel mensen gewoon doorgefeest en gedanst, iets wat ons enorm tegen de borst stuitte. Hoe kan je dat nou, als er zoveel ellende is? Vanavond is de herdenkingsbijeenkomst voor de familie en vrienden van de slachtoffers. Ik wens ze heel veel sterkte bij het verwerken van het verdriet.

After finally being able to call our family that knew we were in Apeldoorn, that we were okay, we quietly waited until we could easily reach our car. Slowly the news came through, as there were some big television screens placed at square in front of the theater. The offender lived in Huissen, very close to the café where about a week ago we had such a nice party given by one of our friends. In the Oranjepark people just went along with partying and dancing. How is that possible, when so much grief just happened so closeby? Tonight there is a gathering to commemorate the victims for family and friends. I wish them the strenght to recover from the grief.