Month: June 2009

In de boter gebakken zijn man Jan en ik, tijdens ons romantisch weekendje uit in Isselburg, net over de grens met Duitsland. Het idee ontstond toen we besloten ook dit jaar weer naar de Country Fair in Aalten te gaan. Gewéldig vinden we dat altijd. Lekker slenteren langs de kraampjes, in de wol- en de schapentent rondsnuffelen en lekkere hapjes proeven. Zalig relaxed.
Ik kocht bij Wol-Uniek door Bep gesponnen alpaca met zijde voor een Estlandse shawl. Jee, wat kan dat mens prachtig spinnen! Even bij de Spinners langs. En ik liep zelfs Astrid tegen het lijf. Heerlijk om haar even te zien. Helaas was Rosa van De Klosse er zaterdag niet, maar haar mooie Oh Lekker-kidmohair gelukkig wel. Het grappigste object dat ik kocht was een Tupperware banaan, vreselijk geel en best geschikt voor breispulletjes. We troffen het met het weer. Op een buitje na brak de hel pas los toen wij alweer richting Utrecht zoefden.

We felt so spoiled, husband Jan and I, during our romantic weekend trip to Isselburg, just over the border in Germany. The idea was born when we decided to go to the Country Fair in Aalten again. We lóve it there. A nice stroll along the stands, shopping in the wool- and the sheeptent and tasting al kind of country food. Very relaxing. I bought alpaca with silk from Wol-Uniek, handspun beautifully by Bep. It will probably end up in a Estonian shawl. Chatting with the Spinners. And I even saw Astrid. So nice to see her. Unfortunately Rosa from De Klosse wasn’t there on Saterday, but her soft Oh Lekker kidmohair was. The funiest object I bought was a Tupperware banana, awfully yellow and quite suitable for knitting stuff. We had nice weather, beside a short shower. But on the way back we had very bad weather.

Vrijdag brachten we een bezoek aan Bocholt, een rustig stadje met als grootste attractie een schattig industriëel textiel museum aan de rand van de stad. Enorme machines, arbeidershuisjes die je in kan lopen en een expositie over labelkult. De wolwinkel Die Neue Masche in het centrum was aardig, ook de dame achter de kassa, maar voor een yarnsnob als ik valt er weinig te halen. Het eiken wolmolentje op kogellagers waarop je je knotje af kan laten wikkelen tijdens het breien ging wel mee. In een konditorei vond ik de echte Duitse käsetorte, zálig.

On Friday we visited Bocholt, a quiet town with as the biggest attraction a cute industrial textile museum at the border of the town. Huge machines, homes of the labourers that you could enter and an exposition about textile labels. The wool shop Die Neue Maschein the center of town was nice, which was also true for the lady behind the counter, but for a yarnsnob like it didn’t contributed to my stash. I did buy something. The oak wool mill for you ball of wool that distributes your wool while knitting, is very handy. In the ‘konditorei’ (bakery that serves coffee, breadrolls and cakes) I found the real German cheesecake, gréat!

Maar het leukst van de trip was de overnachting op kasteel Anholt. Wat een belevenis!
Na een privé rondleiding door het oude gedeelte van het kasteel en een wandeling door de tuinen, startten we ons diner aan een tafeltje op het terras aan de slotgracht. Eendjes en enorme karpers genoten met ons mee. Maar een stortbui jaagde de gasten na verloop van tijd naar binnen waar de ondergelopen borden werden vervangen door nieuwe. De Prosecco smaakte binnen net zo goed en het grand dessert was een plaatje met een chocolade toren van kasteel Anholt in het midden. Heerlijk om daarna binnendoor naar boven naar onze kamer te gaan. De gangen en de ontvangsthal hangen vol met kunst en etsen en zelfs op de slaapkamers hangen prachtige schilderijen. Een grandioos lekker ontbijt. Fruitschaaltje, badjassen en slippers. Maar niets kon op tegen de tweepersoons douche met talloze massagestanden, stoomkabine en de LED-tv in de grote badkamerspiegel. En de lieve kasteelhond die het liefst op ons voeteneind de nacht had doorgebracht.

But the best part of the trip was the stay at castle Anholt. What a feast! After a private tour through the old part of the castle and a stroll through the gardens, we started our diner at a table on the terrace above the canal around the castle. Ducks and huge fishes enjoyed it too. But a shower ended the diner in open air, so we went inside and our plats which were full of water by then, were exchanged for new ones. The Prosecco tasted good inside the restaurant too and the grand dessert was a beautiful arrangement with the tower of castle Anholt in chocolate in the middle. It was very nice to be able to go to our room without having to travel. A big breakfast. Fruit on the room, badrobes and complimentary slippers. But nothing could beat the shower for two with lots of massage options, steam and a LED TV in the big mirrow. And a friendly castledog that wished he could have slept on our bed.

Het was een waar avontuur, het nabreien van de twee-in-één-sokken. In de Piecework van januari/februari 2009 staat de werkwijze beschreven van de techniek om twee sokken op één set sokkennaaldjes te breien. Het principe is simpel: brei een steek van de buitenste sok en brei een steek van de binnenste sok. Voor de minderingen bij de hiel en teen wordt een kabelnaaldjes ingezet. Uiteindelijk viel het me erg mee, zelfs het keren van de hiel en het vormen van de teen. En ik heb mezelf maar twee keer vastgebreid…….

It was a true adventure, knitting the two-in-one socks. In the Piecework from January/February the technique of knitting a pair of socks on one set of knitting needles is described. The principal is simpel: knit one stitch from the outer sock and one stitch of the inner sock. For the decreases at the heel and toe a cable needle is used. At the end it all was easier then expected, even turning the heel and knitting the toe. And I only exchanged the inner and outer yarn only twice……

Het was een leerzaam en interessant project met als beloning de triomf van het moment waarop de sokken worden gescheiden. Identiek als ‘n één-eiïge tweeling en bijna even groot en wijd rolden ze van mijn pennen. De buitenste sok die averecht wordt gebreid is ietsie groter. Onderweg bedacht ik nog wat perfectioneringen van het patroon, dus er wordt vast binnenkort weer een tweeling verwacht.

It was an educational and interesting project with as a reward the triumph at the moment that the socks are seperated. Identical as identical twins and with almost matching sizes they rolled from my needles. The outer sock, which is purled, is slightly bigger. While knitting them I made up some improvements on the pattern, so soon the next twin can be expected.

Het was een zálige, superrelaxte dag. Een genoeglijk dagje uit, zoals mijn schoonmoeder het zou noemen. Suzy, Anke en Marita (met zere niet-breibare vinger) en ik treinden om half 11 via Driebergen naar het Spoorwegmuseum voor de WWKIP-dag 2009 (World Wide Knitting in Public Day). Daar voegden zich in de loop van de dag meer breiers bij ons, in totaal wel tegen de twintig! Vreselijk gezellig hadden we het op het zonnige terras van het restaurant. Het gezelschap was behoorlijk internationaal; een ex-Deense, ex-Duitse, ex-Russische en twee breiers uit San Francisco die elkaar nog niet kenden, maar al snel de plaatselijke wolwinkels bespraken. Die in San Francisco dus.

It was a delightful super relaxed day. A ‘genoeglijk’ (a Dutch word to express a pleasant and happy feeling) day out, my mother in law would call it. Suzy, Anke and Marita (with a sore finger) and I took the train at 10.32 and travelled first to Driebergen-Zeist and then to the Spoorwegmuseum for the WWKIP-dag 2009 (World Wide Knitting in Public Day). During the day knitters came and knitted along. There were almost twenty knitters present! It was so very nice on the terrace of the restaurant. It was an real international meeting, with a ex-Danish, ex-German, ex-Russian and two knitters from San Francisco that didn’t know each other, but soon were involved in discussing the local yarn shops. Those in San Francisco of course.

Na nog een blik op de treinen (een korte maar, want samen breien is nóg leuker!), scheidden onze wegen. Terwijl ik in het zonnetje naar huis wandelde besefte ik eens te meer hoe blij ik ben met oude en nieuwe breivrienden. Dank jullie wel lieve breivrienden die dit dagje tot zo’n ontzettend lekker breidagje maakte! Natasha, bedankt voor je mooie foto’s. En Marita, bedankt voor het samen organiseren van KIP Day 2009! Hopelijk kan je snel weer breien met je zielige vingertje.

After a look at the trains (a quick look, as knitting together was even nicer!), our way seperated. While I walked home through sunny Utrecht I once more realized how lucky I feel with old and new knitting friends. Thank you all, dear knitting friends that made this day such a nice knitting day! Natasha, thanks for your nice photos. And Marita, thanks for organizing the KIP Day 2009 together! Hopefully it will not take long untill you can knit again with your pitiful finger.

Het voorjaarseizoen van 2009 was een goed seizoen voor The Dutch Knitters. Op 2 januari werd het breibedrijf The Dutch Knitters bij de Kamer van Koophandel opgericht. Al snel bleek dat ik beter kon breien dan boekhouden, maar zelfs dat is inmiddels onder controle. De mascotte Antje met haar decolletéetje zorgde dankzij en ondanks haar pittige, maar toch gezellige uitstraling voor extra klandizie en voor onttrutting van het breigebeuren. Van bloedserieuze aanvragen tot ‘n gezellige breimidag met Friese meiden en een aanvraag voor demonstraties breien tijdens een fair op een naturistenkamp. Antje blijkt opeens preutser dan verwacht, dus dat laatste verzoek werd afgeslagen want we doen niet aan bloot-breien.

The spring season of 2009 was a good season for The Dutch Knitters. On the 2nd of January the knitting company The Dutch Knitters was registered at the Chamber of Commerce. Soon it became clear that I am a better knitter than bookkeepers, but even that is under control now. Because of but also despite her sweet appearance our mascot Antje with her low-cut dress provided extra clientele and a good counterpart for the old-fashioned image knitting still has. From very serious requests to a fun knitting afternoon with Frisian girls and a request for a knitting demonstration at a fair at a nudist campsite. Antje seems to be more prudish than expected, so the last request was refused for we’re not into naked knitting.

We kwamen van Parijs en Leuven tot Leiden, Amsterdam, Nijkerk en Koewacht en nog veel meer plekken waar je anders niet snel komt. Zelfs het Textielmuseum neemt het breien serieus en nodigde ons uit een Dutch Knitting Café te organiseren. Geloof me, als je breit, kom je nog eens ergens. En lig je regelmatig onder de tafel van het lachen, want we hebben inmiddels wel bewezen dat je tijdens een workshop best veel kan leren en tóch een lekkere dag kan hebben. Maar verwacht nooit met meer dan onooglijke frummels thuis te komen, want het scoren van leerpuntjes vinden we veel belangrijker dan het breien van perfecte breisels tijdens de workshops. Dat doe je thuis maar!

We came from Paris and Leuven to Leiden, Amsterdam, Nijkerk and Koewacht and many more places you otherwise wouldn’t be likely to visit. Even the Textielmuseum takes knitting seriously now and invited us to organise a Dutch Knitting Café. So believe me, when you knit, you get to see places. And often you’re rolling with laughter, because by now we have proven that during a workshop you can learn a lot but can also have a very good time. But never expect to return home with more then awful looking knitttings. We think it to be more important to learn a lot then to knit perfect knittings during the workshop. You can do that at home!

Tijdens de ontwikkeling en de pilot van Het Betere Breiwerk, leerden we veel aan en van onze cursisten. En hoewel we beloofden dat het saai zou worden, bleek het tegendeel het geval en werd de degelijke saaie breicursus een groot succes. Bijna alle cursisten vonden een al even degelijke vervolgcursus een goed idee. Na zoveel dringende vragen om meer saaiheid zullen we dat zeker overwegen. Mijn baantje als winkelmeisje bij De Afstap is minstens zo leerzaam als het gaat om de praktische kant van het breien. Ik hoef eindelijk niet meer te vragen hoeveel bollen je nodig hebt voor een trui, want men vraagt het nu aan mij.

During the development and the pilot of Het Betere Breiwerk (Advanced Knitting), we learned our students a lot, but we also learned from them. And although we warned them it would be a very dull course, the opposite was true and the dull but thorough knitting course became a big success. Almost all participants thought an equally thorough follow-up course to be a good plan. After so many pleas for more dullness we will indeed consider this. My job as shop girl at De Afstap is at least as instructive for the working knowledge of knitting. Finally I don’t have to ask how many skeins you need to knit a sweater, people ask me now.

Estlands breien was een hit, dus de eendaagse workshop werd opgesplitst in één dag Estlands kantbreiwerk en één dag randjes en bandjes, waarin je leert om de bijzondere opzetten en steken uit het gesloten Estlandse breiwerk te breien. Ons motto ‘alle cursisten tevreden maar murw de deur uit’ werd vrijwel altijd realiteit. We hebben alweer een lijst gemaakt met ideeën voor volgend jaar die we deze zomer uit gaan werken. Maar nu laten we eerst even de proeflapjes, voorbeelden en experimenten voor wat het is en brei ik lekker recreatief een toertje voor mezelf.

Lieve breivrienden, ik wens jullie een fijne zomer!

Estonian knitting was a big hit, so we divided the one-day workshop into two days: one day Estonian lace knitting and a day knitting cuffs and edges, in which participants learn to knit very special cast-ons and Estonian knitting patterns. Our motto “all student sent out of the house satisfied but completely worn out” was almost always a fact. We already made a list with ideas for next season that we will develop this summer. But for now I will let the samples and experiments rest and will be knitting a few recreational rows.

Dear knitting friends, I wish you a very nice summer!