Hierbij wens ik mijn breivrienden/lezers van Life ‘n Knitting fijne kerstdagen en een goed begin van het nieuwe jaar! Maak er een geweldig brei-jaar van.
Dit schattige plaatje is afkomstig van een ansicht uit het begin van de vorige eeuw.
I wish my knitting friends/readers of Life ‘n Knititng a nice Christmas time and a good start of the next year! With lots of knitting.
This adorable image is a postcard from the start of the last century.
Je zal als Amsterdamse wolwinkeleigenares van De Afstap toch maar eens dubbelop oma worden van een tweeling! Reden genoeg om in de pennen te klimmen en het mooie oude patroontje van baby booties uit Piecework September-Oktober 2009 te breien voor oma Lonnie. Natuurlijk met een Dutch Knitter’s touch in de vorm van een rood-wit-blauw bandje. Prinses Diana startte ooit met flagdressing om de relaties met het gastland te benadrukken, maar wij vinden dat je ook als Dutch Baby in de VS daar niet vroeg genoeg mee kan beginnen.
Imagine, being the owner of De Afstap, the yarn shop in Amsterdam, and becoming granny twice, a twin! Reason enough to fetch our needles and knit gran Lonnie the lovely old baby booties pattern from Piecework Sept-Oct 2009. Of course with a Dutch Knitters’ touch by means of a red-white-blue ribbon. Princess Diana once started flag-dressing to emphasize the relationship with the guest country, but we believe that also as a Dutch Baby in the US you cannot start this too soon.
Het garen, de sokkenwol met zijde van Regia, is sterk maar ook mooi en zacht. Romig wit is het traditioneelst en kleurt leuk bij het vlaggenbandje. Het rare vormloze lapje dat op maar twee pennen wordt gebreid, vouw je uiteindelijk tot een keurig slofje dat met één naadje wordt gesloten. Leuk om een keer te doen en in een uurtje of 5, 6 hadden we ieder een paartje gebreid. Even target-breien dus, maar zo waren ze nét op tijd af om aan Lon mee te geven die met een koffer vol cadeautjes naar haar zoon en schoondochter ging en amper nog een zwart verschoninkje mee kon nemen.
The yarn, Regia’s sock yarn with silk, is strong but also beautiful and soft. Off-white is the most traditional colour and it matches the flag ribbon nicely. The strange, shapeless piece of knitwork that’s knitted on two needles, eventually folds in to a pretty bootie that’s closed with only one seam. A nice project and in an hour or 5 or 6 we both had knitted a pair. A case of target knitting, but this way thet were finished just in time to hand them to Lon who went to her son and daughter-in-law with a suitcase full of gifts and therefore could scarcely take with her an extra black outfit.
Holland…… koude winters, schaatsen op het kanaal, koek en zopie, wanten aan en das tot aan je neus en de Friese Elfstedentocht. Dat is mijn beeld van de winters in mijn jeugd. Maar de klimaatverandering zorgt voor opwarming dus helaas breien we nu onze wanten meer voor de sier dan voor de kou. In 1963, toen ik één jaar oud was, hadden we echter nog een vreselijk koude winter. De winter dat de barre Elfstedentocht werd gereden, waarbij zoveel schaatsers afhaakten. Van die tocht is een film gemaakt: De Hel van ’63. En wij, man Jan en ik, waren erbij…… als figurant.
Holland…… cold winters, iceskating on the canal, cookies and hot chocolat, mittens and your scarf up your nose and the Elfstedentocht in Friesland (iceskating contest over eleven cities). But the climat change makes the earth warmer, so unfortunately we now knit our mittens more to show them of as for warmth. In 1962, when I was one year old, we had a extremely cold winter. The winter of the Elfstedentocht from hell, when so many skaters didn’t make it to the finish. From this event a film was made: De Hel van ’63. En we, husband Jan and I, were there…… as extras.
Moeder Mart tipte me dat er iets in de krant stond over de film en over dat er ouderwets gebreide mutsen en truien nodig waren. Een belletje naar omroep Fryslân leverde me meteen een gezellig radio-interview op over breien in de jaren zestig en een uitnodiging om mee te doen als figurant bij de opname in Dokkum. Man Jan leek het ook wel wat, dus ik zocht ouderwetse outfits voor ons beiden op – met veel gebreid spul natuurlijk – en zo gingen we op pad.
Mother Mart attended me on an article in the paper about the film and the fact that they needed old fashioned hats and sweaters. I called the radiostation Fryslân and they interviewed me about knitting in the sixties and an invitation to join the making of the film in Dokkum as an extra. Husband Jan liked that too, so I collected outfits from for the both of us – with lots of knitted items of course – and we went to Friesland.
De opnameplek in het nostalgische Dokkum was een plaatje. Jan en ik brachten de middag door in onze warme kleding en bespoten met nepsneeuw op een randje langs de haven waar de schaatsers op een soort van geïmproviseerd ijsbaantje aankwamen bij de controlepost. Aan de overkant was het zomer en zaten mensen in zomerse klediing op terrasjes het tafereel gade te slaan.
The place where they filmed the scene in nostalgic Dokkum was beautiful. Jan and I spent the afternoon in our warm clothes and with lots of sprayed on snow on a little wall of the harbour where the skaters arrived on an improvised frozen skating rink at the control station. At the other side of the canal people sat in summer wear on the terras watching the scenery.
Wij waren niet de enige figuranten die hun best hadden gedaan om er volgens de mode van 1963 uit zien. We zagen veel Grolse Wanten, prachtige oude Noorse truien en originele Friese schaatsmutsen. Maar met mijn plooirok, houtje-touwtje jas, Marken’s shawltje uit Ariadne, handschoenen, rode maillot en geitenwollen sokken in bontschoenen en de roomsoes van Elizabeth Zimmermann op mijn hoofd, kreeg ik menig complimentje. Of Jan en ik de camera hebben gehaald vanaf ons plekje op de kade weet ik niet. Maar de dag met de prachtige beelden van een vergane wereld, het grappige contrast tussen de zonnige kade en het winterse haventje en de overvloed aan inspirerende oude breisels maakte het de tocht naar het Noorden meer dan waard.
We weren’t not the only extras that tried to copy the fashion of 1963 the best they could. We saw a lot of Grolse Wanten (mittens from Groenlo), beautiful old Nordic sweaters and original sckating caps from Friesland. But with my pleaded skirt, Monty coat, shawl from Marken, gloves, red tights and goathair socks in fur lined shoes and the Snail Hat from Elizabeth Zimmermann on my head, I got lots of compliments. We don’t know if we are in the film or not. But the day with the wonderful images of a world of the past, the funny contrast between the sunny quay and the frozen harbour and the abundance of inspiring old knitwear, made the journey to the North worth it.
Het breiweekendje bij de Wolboerderij Blij Bezuiden in Koewacht is iedere keer weer een belevenis. Het enthousiasme van de cursisten werkt aanstekelijk, dus ik gooi er graag nog een steekje bovenop. De eerste dag heb ik allerlei methodes om te kabelen uitgeprobeerd, de cursisten ondertussen waarschuwend voor dag twee: Estlands Kant. De dames namen mijn advies serieus en verschenen zondagmorgen weer fris en fruitig op het strijdtoneel. Want makkelijk, nee dat is het zeker niet, maar alle cursisten wisten uiteindelijk een deel van de rand aan het middenpaneel te bevestigen op traditionele wijze en stonden versteld van zichzelf.
The knitting weekends at Wolboerderij Blij Bezuiden Koewacht are always quite an experience. The students’ enthusiasm is contagious, so I love to cast on an extra stitch. The first day I experimented with all kinds of methods for cabling, in the meantime warning the students for day two: Estonian Lace. The ladies took us seriously and entered the arena hale and hearty. For easy, no that’s not what it is, but in the end all students surprised themselves by managing to sew on part of the lace edge to the centre panel in the traditional way.
Het tweezijdige kabeltje was weer een groot succes. Eenvoud gecombineerd met een sensationeel effect doet het altijd goed. Maar ook het oefenen van diverse manieren om kabelachtige effecten te bereiken, vonden de cursisten erg interessant. Bavarian knitting, waarmee je Oostenrijkse motieven kan maken, kabelen zonder kabelnaald, betere opzetten en afkantingen voor kabelwerk, het ging erin als koek. Buuf was al bij oefening 2 om voor de nieuwe en makkelijker technieken en baalde ervan dat ze nét een shawltje voor haar kleinkind af had dat ze met heel wat minder moeite had kunnen vervaardigen.
The reversible cable was a big success again. Simplicity combined with a sensational effect is always a winner. But also practising several ways of achieving cable-like effects were a success. Bavarian knitting, with which you can make Austrian motifs, cabling without cable needle, the proper cast-ons and cast-offs for cable knitting, they all went down very well. Buuf had already started assignment 2 for better and easier techniques and was cross that she had just finished a shawl for her grandchild that she could have made with a lot less effort.
Thea, de gastvrouw in het schattige pastoriepensionnetje onder de kerk in Heikant was blij haar breimeisje weer onderdak te bieden. Sindy, de kleurrijke pensiongenote die zo goed is in sokkenbreien én stoppen, nam de kamer van de kleinkinderen. Het uitgebreide ontbijt in de serrekamer smaakte weer prima. Waar vind je tegenwoordig nog zo’n geweldige B&B?
Thea, the host in the lovely rectory guesthouse next to the church in Heikant was happy to accommodate her knitting girl again. Sindy, the colourful co-guest, who is a star at sock knitting and mending, took the grandchildren’s room. The sumptuous breakfast in the room with conservatory was delicious as ever. Where can such a wonderful B&B be found these days?
De koffiekoeken van Jannie waren een traktatie, maar de plattelandse verhalen over vlees en hoe een lammetje een hammetje wordt, viel slecht bij mij. Ik hield het bij een plakje kaas een een tomaatje en ‘s avonds tijdens het gezellige etentje met Sindy, Jannie en Jean-Paul zat alleen Jean-Paul nog een aan een niet-vega gerecht.
Jannie’s coffee cakes were a treat, but all the country-life stories about meat and how a lamb becomes a ham, went down badly with me. I stuck to a slice of cheese and a tomato and at night during our cosy dinner with Sindy, Jannie and Jean-Paul only Jean-Paul had a non-veggie dish.
Buuf moest bijna het weekend missen toen ze zich buitensloot doordat ze de deurknop in haar hand hield, maar was verder weer op haar best en al mopperend schreef ze zich, samen met Sindy, alvast in voor het volgende breiweekend. Volgend jaar kom ik er natuurlijk weer en dan hoop ik maar op één ding……. iedere stamgast een traditionele Estlandse Haapsalu shawl om de schouders!
Buuf almost locked herself out, holding the door knob in her hands, but besides that small incident she was at her best again and although grumbling she signed up, together with Sindy, for the next knitting weekend. Of course I will be back next year and there’s one thing I sincerely hope … that every regular has a traditional Haapsalu shawl around her shoulders!
Soms het je opeens zin om met iets anders dan de wol van het vertrouwde schaap te breien. En dat kan nu. Garens worden niet alleen van schapenwol, katoen, zijde of linnen, ook van soja, melk, bamboe, alpaca, vicuña of muskusos gemaakt. Met qiviut oftewel de donzige buikwol van de muskusos, heb ik een baret gebreid. Het is een mengsel van 50% qiviut en 50% zijde en breit als een zonnetje. Het garen is met twee draadjes getwijnd en 175 meter per 50 gram dus je komt er een heel eind mee. Bij De Afstap kan je het kopen (2 of 3ply) voor maar 10,50 euro. Je kan daar ook Arctic Lace kopen, een boek vol met patronen speciaal voor het breien met qiviut.
Sometimes you suddenly have the urge to knit with something else as the usual sheep wool. And that is possible nowadays. Yarn can be made not only from sheep wool, cotton, silk or linnen, but also from soy, milk, bamboo, alpaca, vicuña or muskox. With qiviut, the down of the belly of the muskox, I have knitted a tam. It is a mix of 50% qiviut and 50% silk and it knits heavenly. The yarn is a 2ply and there is 175 meters on a 50 gram coon, so you can knit a lot from a little amount. At De Afstap you can buy it (2 or 3ply) for only 10,50 euros. You can also buy Arctic Lace there, a book stuffed with patterns especially designed to show of the qualities of the qiviut.
Het patroon van de baret, Qiviuk uit de Holiday Gifts van Interweave Knits 2007, bestaat uit kleine spinnetjes en een spinnenweb. Was het toeval of de invloed van de herfst dat ik eerder deze week de Spider van Barbara Walker breide? En dat voor iemand die als de dood is voor die griezels……
The pattern of the tam, Qiviuk from Holiday Gifts van Interweave Knits 2007, exist of little spiders and a spiderweb. Was it coincidence or the influence of autumn that earlier this week I have knitted the Spider from Barbara Walker? Not a usual choice for someone afraid of these scary insects……
Estland, een tijdje geleden wist ik nog niet eens waar het precies is, nu ben ik er bijna dagelijks mee bezig. Want ze hebben er een schatkist vol met grandioos mooi breiwerk. De wanten met de bijzondere opzetten en randjes, de inbreipatronen voor kousen, maar vooral het kantwerk zijn van enorm hoge kwaliteit en bevatten voor westerse breiers veel nieuwe elementen.
Estonia, a while ago I didn’t even know exactly where it is situated, now it’s on my mind almost every day. For the Estonians have a treasure chest full of gorgeous knitting. The mittens with the very special cast-ons and edges, the colour patterns for stockings, but especially the lace is of a very high quality and contains many new elements for the Western knitters.
Hoe het allemaal begon? Met een reprint van een ouderwets Estlands patronenboek. Een jaar of drie geleden bestelde ik voor circa 20 euro de nieuwste versie van Pitsilised Koekirjad en nam het mee naar Stitch ‘n Bitch Utrecht. Ze zagen me aankomen…… één blik op de gruwelijk gedateerde foto’s was voor de meesten genoeg, ze bladerden het boek vol afgrijzen door en legden het met een vies gezicht terug. En ik zat daar, enigszins gedesillusioneerd maar nog steeds overtuigd van de kwaliteiten van mijn boek, en maakte plannen om de patronen uit te proberen, wat de anderen er ook van vonden. Nu is Pitsilised Koekirjad vrijwel niet meer te vinden en gaat het op Ebay voor rond de 100 dollar van hand tot hand.
How did it all start? With a reprint of an old-fashioned Estonian pattern book. Some three years ago I ordered the latest version of Pitsilised Koekirjad for approx. 20 euros and brought it with me to Stitch ‘n Bitch Utrecht. They saw me coming…. one look at the awfully dated photos was enough for most of them, horrified they leafed through the book and put it back on the table with a disgusted look on their face. So there I was, somewhat disillusioned but still convinced of this book’s quality, and I made plans to try some patterns whatever the others thought of it. Now Pitsilised Koekirjad is very hard to find and is offered at E-bay for prices around 100 dollars.
Na dit boek volgden er veel. Dankzij mijn lieve Estlandse breivriendinnen ligt er nu een flinke stapel oude en nieuwe Estlandse boeken, waaronder het beeldschone Haapsalu Sall. Daaruit breide ik mijn eerste echt traditionele shawl met aangenaaide rand, helemaal zoals de Estlandse meesterbreiers het voorschrijven. En van het oorspronkelijk Estlandse garen. Makkelijk is het niet, maar dan maak je het wel volgens de traditie en dat vind ik belangrijk. Het middenpaneel is het stekenpatroon Karukellakirjad (anemoon Haapsalu Sall pag 77) en de rand een eenvoudige zigzag (Haapsalu Sall pag 181 onderaan).
After this book many more followed. Thanks to my dear Estonian knitting friends I now have quite a pile of old and new Estonian books, among which the beautiful Haapsalu Sall. From this book I knitted my first genuine traditional shawl with sewed-on edge, exactly the way the Estonian master knitters dictate it. And with the original Estonian yarn. It isn’t easy, but this is the way to do it traditionally and that’s important to me. The centre panel is stitch pattern Karukellakirjad (anemone Haapsalu Sall page 77) and the edge a simple zigzag (Haapsalu Sall page 181 at the bottom).
De workshops Estlands Kant zijn een groot succes. Afgelopen zaterdag leerden we Belgische cursisten in Leuven in ‘t Wolwinkeltje een minishawl breien. Zondag deden we dat nog eens in De Afstap in Amsterdam. Beide leverden voor iedere cursist met bloed, zweet en tranen (van het lachen overigens) een minishawl op, zodat ze nu hun eigen shawl kunnen breien. De reacties waren geweldig en hoe moe ze ook waren, alle cursisten gingen trots en enthousiast naar huis. We hebben ze maar snel ons Excel-spreadsheet gestuurd waarmee ze hun shawls makkelijk kunnen doorrekenen, zodat ze snel ze aan de slag kunnen.
The workshops Estonian Lace are a big success. Last Saturday we taught the Belgian students in ‘t Wolwinkeltje in Leuven how to knit a mini shawl. The next day we repeated this workshop in De Afstap in Amsterdam. With blood, sweat and tears (from laughing by the way), the students managed to produce a mini shawl in both workshops. So now they are able to knit their own lace shawl. The responses were very positive and despite the fact that they were very tired, all of them went home proud and enthusiastic. We quickly sent them our Excel-spreadsheet that enables them to calculate their shawls very easily so that they can start one immediately.
Workshops kunnen op diverse lokaties worden gevolgd, zie de agenda van The Dutch Knitters. Wie te laat is om in te tekenen, kan contact opnemen met de lokatie en mogelijk op een wachtlijst worden geplaatst voor voorjar 2010. Het Excel-spreadsheet krijgen cursisten op verzoek toegestuurd na de workshop.
These workshops are given at several places, see The Dutch Knitters‘ Agenda. When you’re too late to enter, contact the location and perhaps they can place you on a waiting list for the beginning of 2010. The Excel-spreadsheet is sent to the students on request after they have participated in the workshop.
“Breien is écht geen vies woord meer”, zei iemand verleden week tegen me terwijl we gezellig samen naar ons wekelijks Stitch ‘n Bitch-avondje liepen. Het gaat góed met het breien. Het mag al jaren weer, maar blijkbaar krijgt het sinds het aanbreken van de herfst ook echt status.
“Knitting isn’t a dirty word anymore”, someone told me last week when we walked together to our weekly Stitch ‘n Bitch night. Knitting is getting more and more popular. It is ‘allowed’ to knit for some years, but obviously it even is cool to knit since the beginning of autumn.
Ik fotografeerde eind oktober in Parijs al wat mooie etalages met breisels, maar de Utrechtse middenstand kan er ook wat van. Grote winkelketens als Sissy Boy, Mexx en Vera Moda nemen breien serieus. De etalages puilen uit van de breigerelateerde items en er worden gebreide etalagematerialen en bollen wol gebruikt om de wintermode aantrekkelijk te maken voor een groot publiek, vaak in combi met kreten die op de ramen geschilderd waren waar het woord ‘knit’ in voorkwam. Voor wie het nog niet door had……
At the end of October I already made some photos of beautiful window displays with knitwear in Paris, but the merchants in Utrecht also fill up their shops with it. Big chains like Sissy Boy, Mexx and Vera Moda take knitting serieusly. The windows displays are stuffed with knitting related items and there are even knitted props and balls of wool used to make the winter collection more appealing to the public, often in combination with text on the windows containing the word ‘knit’. Just in case anybody didn’t notice it that knitting is cool again……
Jan en ik waren vijf dagen in ons geliefde Parijs om onze vijftiende trouwdag te vieren. We bezochten Versailles, gezellige wijkjes, tentoonstellingen en genoten van de Franse keuken, de wijn en alles wat het leven de moeite waard maakt. Vooral de tentoonstelling in het prachtige musée d’Orsay de Art Nouveau Revival in de vorige eeuw, sprak ons aan. Ik vond in de gewone collectie nog wat schilderijen met breiende vrouwen en een beeld van een spinster. Van Jan kreeg ik er een overzichtsboek met foto’s van Parijs gemaakt door Doisneau waar ik zo gek op ben. En ja hoor, wat een gelukkie, er stonden maar liefst twee foto’s van breisters in.
Jan and I were five days in our favorite city Paris to celebrate our fiveteenth wedding anniversary. We visited Versailles, cosy neighbourhoods and enjoyed the French cuisine, the wine and all that makes life worth living. We liked especially the exhibition in the beautiful Musée d’Orsay about the revival of Art Nouveau in the nineteenth century. I found some paintings with knitting women and a statue of a spinning woman. Jan gave me a big book with photos of Paris made by Doisneau which I love so much. And yés, such luck, I found two photos of knitting women in it.
Hoewel we niet op zoek waren naar brei-gerelateerde zaken, werden we op iedere hoek van de straat geconfronteerd met het fenomeen breien. Etalages puilden uit van de breisels en vaak had ook het etalagemateriaal met breien te maken. Op het hoofd van menige française prijkte een gebreide baret. In Arts et Metiers zagen we twee lieve poedeltjes, een moedertje van 23 jaar oud (!) en haar dochter. Ze hielden hun ruggetjes warm terwijl ze uitgelaten werden door hun vrouwtje, de moederpoedel met een rood gebreid dekje. En ik zat op menig terras (ja, het weer werkte de meeste tijd goed mee) en andere bijzondere plekjes lekker een toertje te breien aan mijn sokken.
We were not looking for knitting, but on every corner of the street we were confronted with the phenomonon of knitting. Shop windows were stuffed with knitwear and often the requisites used were knitting related too. On many French heads there were knitted bonnets. And in Arts et Metiers we saw two lovely poodles, a mother (23 years old!) and her daughter. They kept their backs warm with dog coats, the mother was wearing a red knitting coats. And on many terraces (yes, most of the time we had good weather) I knitted a few rows on my socks.
Dankzij Yvonnep’s enthousiame voor ballet kwamen we op het idee om naar de première van Joyaux van Balanchine te gaan in de Opéra Garnier. Op de dag zelf konden we alleen nog de laatste spotgoedkope kaarten voor de engelenbak krijgen, maar tot onze verbazing bleek dat een aardedonker tweepersoonskamertje in de nok van de zaal met twee schattige stoeltjes en redelijk zicht op het toneel. We brachten daar de avond door, gezellig samen hangend over de balustrade, genietend van de muziek en een geweldige voorstelling. Het is op zich al leuk om het overdadig gedecoreerde gebouw van binnen te zien, maar ook de voorstelling was boven verwachting, vooral ook door de prachtige kostuums ontworpen door Christian Lacroix.
Thanks to Yvonnep’s enthusiasm for ballet we thought it was a good idea to go to the opening night of Joyaux of Balanchine in the Opéra Garnier. On the day we went we could only get the last and very cheap tickets for the highest loges, but to our surprise that appeared to be a little room for two almost on the roof of the building with two nice chairs and a reasonable good view of the stage. We had such a good time, hanging over the balony together, enjoying the music and a great show. It was an experience to see the highly decorated building itself, but the show was beyond our expectations, as Christian Lacroix designed all the stage costumes.
Het toeristisch deel van Montmartre slaan we graag over, maar het ‘echte’ Montmartre is heerlijk om doorheen te slenteren. Dit keer met een doel, namelijk aan de hand van de Amélie-route de plaatsen opzoeken waar scènes uit de film zijn gemaakt. Er staat geen mandje hazelnootjes meer voor de Epicérie van Ali, maar bij Deux Moulins is er weinig veranderd behalve dan dat de Crème Brulée nu Amélie heet. Het was zalig op het kleinste terrasje van de hele stad, waar Jan en ik proostten op de volgende vijftien jaar!
We don’t care much about the touristic part of Montmartre, but the ‘real’ Montmartre is a wonderful place to have a stroll through. This time we had an aim, namely finding the places where scenes of the film Amélie were filmed. There isn’t a basket with hazelnuts anymore at the grocery shop of Ali, but at the Deux Moulins nothing much changed except for the fact that the crème brulée now is called Amélie. It was so nice on the smallest terrace in town, where Jan and I toasted our wine glasses on the next fiveteen years!
Japans is blijkbaar hot in Parijs, want bij Uniqlo, een nieuwe trendy Japanse kledingzaak, was het superdruk. Vooral de HeatTech shirts zijn in, dus ik kocht er ook maar eentje, een felgroene voor onder mijn wikkelvestjes. Bij Junkudo, de Japanse boekhandel, kocht ik een prachtig sokkenboekje met duidelijk teltekeningen van hielen en tenen. Helaas is Brentano, de boekhandel met breiboeken en een Stitch ‘n Bitch op zaterdagmorgen, failliet. Daar is men definitief uitgebreid…..
Japan is obviously hot in Paris, as at Uniqlo, a new trendy Japanese shop, was crowded. Especially the HeatTech shirt are trend, so I bought one too, a bright green one. At Junkudo, the Japanese bookstore, I bought a nice sock book with clear charts of how to knit the heels and toes. Unfortunately Brentano, the bookstore that sold so many knitting books and hosted a Stitch ‘n Bitch on Saterday morning, is broke. No more knitting there……
Drie zalige dagen Handwerkbeurs in Ahoy Rotterdam, we hebben genóten!
De lokatie Ahoy bleek zich prima te lenen voor ontvangst van de handwerkers die in grote getale op het spektakel af kwamen. Ruim, licht en goed bereikbaar. Ons Dutch Knitting Café, tevens Ravelry Meeting Point, had een ruime en niet te missen plek en werd omringd door de beste breikraampjes. De nieuwe spandoekjes met Antje maakten geen twijfel mogelijk, wie van breien houdt is hier op z’n plek. Dat merkten we zeker, want velen streken korte of langere tijd neer op de stoeltjes om een toertje met ons te breien onder het genot van een stroopwafeltje. Jo An kwam het nieuwe sokkenboekje van haar en Marlies bij ons signeren en menig standhouder kwam even bij ons uitpuffen. We kregen veel vragen over materialen, breiproblemen en workshops. En mijn traditionele Estlandse shawl die ik net voor de beurs af hadden gemaakt, trokken veel aandacht, maar ook de shawl met Point Mousse, de nobrainer from hell, trok veel aandacht. De wachtlijst voor de workshop Estland’s Kant in januari 2010 is alweer een stukje langer. Wie zich nog op wil geven, stuurt een mailtje naar info@thedutchknitters.nl. Ook voor Het Beter Breiwerk.
Three wonderful days at the Handwerkbeurs (Crafts Fair) in Ahoy Rotterdam, we had a marvellous time!
The location Ahoy appeared to be perfect for receiving the needle workers who came to the fair in large amounts. It was spacious, light and easy to reach. The Dutch Knitting Café, also Ravelry Meeting Point, had a spacious and not to be overlooked stand and was surrounded by the best yarn stands. The new banners with Antje made it perfectly clear, anyone who loves knitting has come to the right place. That was made clear by the fact that many a knitter settled down on one of the chairs to knit a row or two with us while enjoying a stroopwafel. Jo Ann came to sit with us to sign the new sock book she and Marlies wrote and many a stand holder came to catch his breath at our Café. We got many questions about materials, knitting problems and workshops. And the traditional Estonian shawl that I had finished just before the start of the fair got lots of attention, but also the shawl made with Point Mousse, the no-brainer from hell, was admired. The waiting list for the workshop Estonian Lace in January 2010 has grown a bit longer again. Who wants to join, send a mail to info@thedutchknitters.nl. This also holds good for Het Beter Breiwerk.
Brent, die op vrijdag en zaterdag de dagelijkse leiding op zich nam (BEDANKT BRENT!) werd de vragen over de Magic Loop we een beetje beu en moffelde uiteindelijk mijn twee sokken op een rondbreinaald weg onder tafel. Vlak naast het werkje met bamboe breinaalden die door een voorbijganger Conimex-naalden werden gedoopt. Corry de B en ik breiden gezusterlijk aan onze sokken van toevallig hetzelfde garen en Nelleke had ‘mijn’ Hanne Falkenberg aan. Marianne hing haar gebreide broekje weer op, de Australische Fiona deed net alsof ze nooit ergens anders gewoond had, Brie vond garen met metaal erin voor een interessant experiment en Corrie’s Wibi stikte bijna in zijn botje, maar vermaakte zich verder prima met alle aandacht van bezoekers. Onze lieve vriendin van de IKnit-beurs, Eirwen de Knitwitch, kwam over uit Cardif Wales om twee gezellige dagen met ons door te brengen. Heerlijk dat je er was Eirwen!
Brent, who leaded the Café on Friday and Saturday (THANKS BRENT!) got a bit tired of all the questions about the Magic Loop and finally stashed my two socks on one circular needle away under the table. Right next to the project with bamboo needles that were renamed Conimex-needles by a passer-by. Corry de B and I knitted along shoulder to shoulder on socks in, coincidentally, the same yarn and Nelleke wore ‘my’ Hanne Falkenberg. Marianne hung her knitted underpants on the washing line again, Australian Fiona pretended never to have lived anywhere else, Brie found herself some yarn with metal for an interesting experiment and Corrie’s Wibi almost choked in a bone, but otherwise had a very nice time at the fair with all the attention from the visitors. Our dear friend from the IKnit fair, Eirwen the Knitwitch, came over from Cardiff, Wales, to join us at the fair for two very cheerful days. It was lovely to have you here Eirwen!
Yvonnep sloot zich met haar sokkentafel onder de onmogelijke titel Dutch Knitters Sock Knitting Café met grasgroene kleedjes gezellig aan bij het breicafé. De schattige babyslofjes uit Piecework, die ze ter plekke onder luid gesteun en gekreun eindelijk in elkaar naaide (breiers zijn geen naaiers), waren eyecatchers, práchtig! Charlotte Hensen, met haar bijzondere gebreide theemutsen had veel belangstelling. Renske Versluis gaf bezoekers een beeld van breien zoals zij dat ziet en produceerde ondertussen met haar enorme punnikgeval een stapeltje grappige sjaaltjes. Anke, Connie en mevrouw Grevers verkochten hun boekje Gelderse Mutsen en gaven workshops. Mede dankzij hun inzet blijft de kennis over dit oud-Hollandse handwerk bestaan.
Yvonnep joined us at our knitting café with her sock table with the impossible title Dutch Knitters Sock Knitting Café bringing her green tablecloths. The cute baby socks from Piecework, that she finally sewed together there, groaning and moaning, (knitters are no seamstresses) were real eye catchers, beautiful! Charlotte Hensen, with her remarkable knitted tea cosies had lots of visitors. Renske Versluis gave visitors an image of knitting the way she sees it and in the meantime produced a pile of sweet shawls on her enormous spool knitter. Anke, Connie and Mrs Grevers sold their book Gelderse Mutsen and gave workshops.
Corry de H. verkocht vrijdag en zaterdag Kika-beren, die met veel moeite in de auto waren gepropt. Op zondag namen wij haar taak over, met ondersteuning van vier gezellige Astense breisters die zich een slag in de rondte breiden om de beren in de kleren te steken. Een aardige dame bracht nog een hele doos met kleertjes, waaronder een truitje waar zelfs ik voor zwichtte. Dus ondanks mijn amigurumi-allergie staat er nu zelfs bij mij thuis een Kika-beer.
De opbrengst was ondanks creditcrisis en omvallende banken weer groot: 558,35 euro voor de beren en 81,90 euro voor de kleertjes en extra giften. Dank aan iedereen die z’n steekje bijdroeg!
On Friday and Saturday Corry de H. sold the Kika bears that were stuffed into our car with difficulty on the way to the fair. On Sunday we took over from her, with the help of the four nice knitters from Asten, who knitted like crazy to get the bears some clothes. A very nice lady even brought a whole box full of bear’s clothes, among which a sweater that even I could not resist. So despite my amigurumi allergy even my home houses a Kika bear now. The proceeds were very good, despite the economic crisis and banks going bankrupt: 558,35 euros for the bears and 81,90 euros for the clothes and extra donations. Thanks to everyone who put in a stitch!
Trouwe lezers van Life ‘n Knitting kwamen even informeren naar Titia. We weten inmiddels ook dat Corrie H is geboren aan de goeie kant van het spoor en waar ze gedoopt is. Altijd leuk om te weten, maar alleen interessant voor de insiders die op vrijdag na een filerit van 2,5 uur Rotterdam-Utrecht met buikpijn van het lachen de auto uit rolden…… ik had het niet willen missen! 😉
De Handwerkbeurs 2009 in Ahoy was een groot succes. Janet Vermist van Second Events, je hebt er weer een waar brei- en handwerkfeest van gemaakt, dank je wel! In Zwolle op van 26 tm 28 februari 2010 zijn we er zeker weer bij.
Loyal readers of Life ‘n Knitting came inquiring after Titia. We learned that also Corrie H. was born on the right side of the track and where she was baptized. Always nice to know, but only of interest for the insiders who were rolling out of the car with laughter on Friday after a 2,5 hour drive full of traffic congestions from Rotterdam to Utrecht … I wouldn’t have wanted to miss it for the world!
The Handwerkbeurs 2009 in Ahoy was a tremendous success. Janet Vermist of Second Events you organised a real knitting and crafts party, thanks! We will be there for sure in Zwolle on 26 till 28 February 2010.
Verwende nesten, dat zijn Hil en ik zo langzamerhand wel. Want we komen op veel plaatsen waar ze de mooiste wol verkopen en overal nemen we dan wel wat mee. De stashkasten puilen uit en waarschijnlijk komen we nooit meer door de Life-Time-Expectancy-Exceeding-Stash heen, maar happy maakt het ons wel en dat is ook belangrijk!
Spoilt brats, that’s what Hil and I are by now. For we visit many places where they sell the most exquisite yarns and we bring something with us from all these places. The stash closets are bulging and we will probably never be able to knit away this Life-Time-Exceeding Stash, but it makes us happy and that is also very important!
In London kocht ik zeegroene zijde met een prachtige glans. Breien ermee zal wel niet meevallen, maar goed, dan heb je ook wat! Bij Loop kocht ik sokkengaren met Alpaca en van die handige in elkaarzet knijpertjes. Verder kon ik op de beurs de verleiding niet weerstaan om vier strengen lavendelblauwe Cashmere van hoge kwaliteit mee te nemen. En voor een prikkie zachte alpaca bij John Arbon, die ons aan het eind van de beurs verwende met een onderling te verdelen vuilniszak vol Shetland-wol.
In London I bought sea-green silk with a fantastic sheen. It won’t be easy to knit with, but well, it is very special! At Loop I bought sock yarn with Alpaca and those handy making-up pegs. Neither could I resist the temptation to buy four skeins of lavender blue high quality cashmere at the fair. And for next to nothing some soft alpaca at John Arbon, who treated us at the end of the fair with a binbag full of Shetland yarn to be divided amongst us.
Maar wie had kunnen denken dat ik op de beurs ook nog prachtige antieke breiaccessoires tegen zou komen? Voorwerpjes met hoog schattigheidsgehalte als deze gaan zeker altijd mee. Het toeren- en stekentellertje is volledig in tact en beeldschooon.
But who could have thought I’d run into some beautiful antique knitting accessories at the fair? I’m always tempted to buy objects with a high content of cuteness. The row- and stitch counter is perfectly intact and absolutely beautiful.
Onze buurtjes op de beurs gingen voor het goeie doel uit de kleren om zich te laten vereeuwigen voor de Naked Knitting-kalender. Die prijkt nu in onze woonkamer en menige gast bekijkt ‘m met gemengde gevoelens. Het A Stitch in Time-boek is alleen al lekker om door te bladeren. Het God Save the Queen-doosjes is afkomstig uit Clarence House en erg geschikt voor stitchmarkers ed.
Our neighbours at the fair took their clothes of for charity to be immortalized for the Naked-Knitting calendar. This calendar adorns our living room now and many a guest watches it with mixed feelings. Just leafing through the A Stitch in Time book is nice in itself. The God-Save-The Queen box comes from Clarence House and is very suitable for keeping stitch markers etc.
En met al die nieuwe aankopen, de spullen voor het Dutch Knitting Café en alles wat we nodig hadden voor de workshops en de ontwrichte pink van Jan hadden we een probleem met het thuisbrengen van alle moois. Daarom heel veel dank aan Hil die extra spullen in haar koffer stopte en aan onze lieve breivrienden Titia, Bri, Leny, Brent en Jantine die allemaal iets van ons meenamen!
And with all these new purchases, the stuff for the Dutch Knitting Café and everything we needed for the workshops and Jan’s dislocated little finger we had a problem taking all these nice things home with us. Therefore many thanks to Hil who put extra stuff in her suitcase and to our dear knitting friends Titia, Bri, Leny, Brent and Jantine who all took something from us with them!
