Year: 2008

Het leven is mooi in Parijs, maar alles bestaat bij gratie van z’n tegenpool, dus bezoekjes aan begraafplaatsen drukken je nog eens extra met je neus op dit feit. Père-Lachaise, MontMartre en Passy lagen er weer mooi bij in het zonnetje. Dankzij de opleving van de funeraire belangstelling worden veel beroemde graven gerestaureerd.

Life is good in Paris, but everything exist thanks to it’s antipole, so a visit to one of het cemetaries makes that fact extra clear to you. Père-Lachaise, MontMartre and Passy bathed in sunlight. Thanks to a renewed interest in the death a lot of famous tombs are restaured.

Maar nu over op de wol. Helaas was Boisson in de Rue St Denis op vakantie, maar in Rue Cadet was Le Comptoir wel open. Een piepklein overvol winkeltje met ‘het gebruikelijke’ zonder echte klappers en best aan de prijs. Toch wel leuk. Ook heb ik man Jan weer en passant naar de beide Droguerieën weten mee te tronen. In de Bon Marché kocht ik twee bolletjes Yak van Bouton d’Or voor nog een paar Ugly Slippers.

But now more about wool. Unfortunately Boisson in Rue St Denis was closed for the holidays, but Le Comptoir in Rue Cadet was open. A small shop stuffed with ‘the usual’, without real special things and a bit expensive. But all together is was nice. Also I dragged along husband Jan to the both Droguerieën. In the Bon Marché I bought two balls of Yak from Bouton d’Or for another pair of Ugly Slippers.  

In Le Pain Quotidien werd ik donderdagavond hartelijk ontvangen door de Parijse breisters voor een gezellig breiavondje met een glaasje cider. Er waren een paar oude bekenden van L’Aiguille en Fête en er was veel belangstelling voor een workshop Twijnend Breien. Mét vertaalster!

In Le Pain Quotidien on Thursday night I was welcome to knit along with the Parisien knitters during a cozy knitting night with a glass of cider. There were some familiar faces from L’Aiguille en Fête and there was a lot of interest in a workshop Twijnend Breien. With a translator!

Verder is het breiwerk dat ik braaf iedere dag in de tas stopte er amper uitgeweest. Het was de vakantie van het zwerven door gezellige wijkjes en het ontdekken van leuke winkeltjes, passages en eethuisjes. Thuis gekomen had ik geen voeten meer over. Maar dat geeft niet, want de nieuwe Handwerken zonder Grenzen (nr 148) lag op de mat en binnenkort heb ik zelf ook weer een deadline, dus ik mag lekker een weekje targetbreien!  

Besides that evening the knitting I put in my bag every day hardly came out. It was the holiday of the strolling through cozy neighbourhoods, finding nice small shops, alleys and restaurants. When I got home I could hardly feel my feet. But that is no problem, the new Handwerken zonder Grenzen (no 148) was in the postbox and soon I have a deadline for an article too, so I can sit and target knit all week!

La Droguerie  heeft uitverkoop, hoorde ik. Iedere reden is goed genoeg voor een weekje Parijs. Au revoir! 

La Droguerie has sale, I heard. Reason enough for a week Paris. Au revoir!

Spinnen is leuk, maar het zijn beslist niet mijn favoriete dieren. Toch moést ik deze traditionele Shetland shawl maken. De vraag was dan ook niet óf ik ‘m zou maken, maar wanneer en van welk garen.

Spiders are not my favorite animals, but I really had to make this traditional Shetland shawl. The question was not to make it or not, but just when and from which yarn.

Het patroon komt uit Victorian Lace Today, waar de shawl A Curved Shawl with Diamond Edging heet. De ontwerper is Jane Sowerby. Ze komt ook naar de IKnit Day in London dus het dikke boek gaat mee voor signering. Ook Sarah Don heeft een ontwerp van een shawl met dit patroon in haar boek The Art of Shetland Lace opgenomen. Ietsje anders met ook een minder brede rand, maar met dezelfde uitstraling.

The pattern is from Victorian Lace Today, where the shawl is named A Curved Shawl with Diamond Edging. The designer is Jane Sowerby. She comes to the IKnit Day in London too, so the heavy book is going with me for being signed. Sarah Don also has a design in her book The Art of Shetland Lace. Slightly different with a bit smaller border, but with the same appearance.

Het materiaal nam ik verleden jaar mee op L’Aiguille en Fête in Parijs bij Mercredi & Cie uit de Collection Quintessence. Een prachtige samenstelling van 70 procent babykameel dat het de mooie kleur geeft en 30 procent zijde dat voor de glans zorgt. Twee knotjes was gelukkig meer dan genoeg voor de omslagdoek. De Addi kantbreinaalden van De Afstap waren geweldig voor deze klus. De scherpe punten in maat 3,25 mm waren fijn voor het samenbreien van drie strakke steken.

The material I bought on L’Aiguille en Fête in Parijs bij Mercredi & Cie from the Collection Quintessence. A wonderful blend of 70 percent baby camelle for the subtile color and 30 percent silk for the shine. Two skeins was enough for the shawl. The Addi lace needles from De Afstap were so good for this job. With the sharp points in size 3,25 mm they were a great help for knitting three tight stitches together.

Ik ben benieuwd wat Jane er binnenkort van vindt…….

I looking forward to showing it to Jane…….

Mijn moeder was gek op Oostenrijk. Samen zwijmelden we keer op keek bij de The Sound of Music. Ze kleedde mij als klein meisje in Tiroler jurkjes en nam me mee naar Zell am See en St Johann in Tirol. Van zo’n opvoeding blijft toch wel wat plakken.

My mother loved Austria. Together we swooned watching The Sound of Music. She dressed me as a child in Tiroler dirndls and took me to Zell am See and St Johann in Tirol. Such an upbringing has influences on the rest of your life.

Een poosje geleden kwam ik tijdens mijn zoektochten op het internet naar de mooiste kanten shawls op het spoor van het kantbreiwerk van de Duitse Erich Engeln. Meestal ontwierp hij doilies (ronde kleedjes), net als landgenoot Herbert Niebling, maar hij maakte een uitstapje naar de traditionele Oostenrijkse breikunst. Dit resulteerde in twee prachtige Trachtentucher (Blatt 58), die losjes om de schouders gedragen kunnen worden. De vorm is langgerekt en iets rondlopend, dus geschikt om op de borst geknoopt te worden, iets wat me wel handig lijkt met de zeer laag uitgesneden dirndlbloesjes. Misschien is het iets voor Frau Antje?

Some time ago, strolling on the internet, I found two beautiful lace shawls designed by the german knitter named Erich Engeln. Most of the time he designed doilies, likeHerbert Niebling who is a German knitter too, but he also tried the traditional Austrian art of knitting. The resulted in two beautiful Trachtentucher (Blatt 58), that can be hung loosely over the shoulders. The form is stretched and a bit round, so the shawl is suitable to be knotted on the chest, which must have been very practical when you wear the low cut Austrian dirndl blouses which show a lot of clevage. Maybe a good garment for Frau Antje?

In het door Engeln geadviseerde garen, DMC haakkatoen dikte 20, wordt de shawl vrij klein, maar je kan natuurlijk ook een dikker garen kiezen voor een echte omslagdoek. Ik koos Jamieson’s of Shetland Merino-Shetland Ultra in een diepe donkerblauw (Navy) op Addi Lace-naalden 3 mm. De start van Trachtentuch A is simple, maar na toer 56 begint de pret. Het is wel even wennen aan de Duitse beschrijvingen en teltekeningen, maar de Cromulent Knitter geeft op haar site een uitgebreid overzicht van de steken. Bovendien gebruikt Engeln de eerste letters van de termen als tekentje, zodat er toch logica blijkt te zitten in de exotisch ogende teltekeningen.

The yarn advised by Engeln, DMC crochet cotton nr 20, produces a rather small shawl, but of course you can choose a thicker yarn for a bigger shoulder shawl. I choose Jamieson’s of Shetland Merino-Shetland Ultra in a deep dark blue (Navy) on Addi Lace neeldes 3 mm. The start of the Trachtentuch A is simple, but after row 56 the fun starts. It takes some time to get used to the German way the pattern is written and to the unfamiliar charts, but the Cromulent Knitter offers a extensive list of all the stitches. Engeln uses the first letters of the knitting terms as a sign, so some logic can be found in the charts.

Uit Oostenrijk komt, behalve veel narigheid over gegijzelde kinderen, nog meer moois. Van Yarnissima hoorde ik over een set van drie boekjes met kabelwerk dat gebaseerd is op het omdraaien van steken (Twisted Stitches). De techniek wordt gebruikt om traditionele Oostenrijkse kousen en jakjes te breien.  

From Austria comes, besides a lot of bad stuff about children being kept hostice for years, more nice stuff. Yarnissima told me about a set of three books with cableling based on twisting stitches. The technique is used for traditional Austrian jackets and stockings.

Oostenrijkse invloeden aanwenden als inspiratie voor pure camp, dat kan ook. Jan ter Heide en Evelien Verkerk jodelde een modeshow bij elkaar waar de kitch vanaf droop. Na het openen van hun tentoonstelling Knitted Landscape kreeg ik zelfs een flesje Alpenlucht mee.

You can also apply Austrian influences as inspiration for pure camp. Jan ter Heide en Evelien Verkerk yodeled a complete fashion show which was one big piece of camp. After opening their exposition Knitted Landscape they even gave me a bottle of fresh air from the Alps.

Hartstikke leuk, die workshops van The Dutch Knitters, toch? Maar je mist toch wat…… Een lekker Frans wijntje om de handjes wat los te maken misschien?

Nice, these workshops of The Dutch Knitters, isn’t it? But still something was missing……. Maybe a glas of French wine to loosen up the hands?

Daar gaan we dit najaar iets aan doen. In samenwerking met Vrije Vogel-reizen organiseren The Dutch Knitters van 20 tm 27 september een gezellige en leerzame Dutch Knitting Holiday in de prachtige Creuse (Limousin, de streek boven de Dordogne) in Frankrijk. SnB’er Catharine Jumelet nam het initiatief en samen bedachten we hoe we de week zo interessant mogelijk kunnen maken voor breiers. Gedurende de week zijn er uitstapjes naar dorpjes en bezienswaardigheden in de streek. De Creuse staat bekend als textielstreek, dus vaak hebben de excursies iets met textiel te maken. Maar het bezoeken van een lokaal marktje is natuurlijk altijd leuk om de authentieke Franse sfeer te proeven.

This we are going to solve this autumn. In cooperation with Vrije Vogel-reizen The Dutch Knitters organize from 20 till 27 September an enjoyable and educational Dutch Knitting Holiday in the beautiful Creuse (Limousin, the region North of the Dordogne) in France. SnB member Catharine Jumelet took the initiative and together we gathered ideas to make the week as interesting as possible to knitters. During the week there will be excursions to villages and touristic attractions in the region. The Creuse is well known as a region with a lot of points of interest to textile lovers, so a lot of the excursions will be textile related. But visiting a local market is always nice too to sniff up some of the real French atmosphere.

Je logeert in een Maison Courbarien, een mooi landhuis in Saint Georges la Pouge, een landelijk dorpje met nog geen 400 inwoners. Er wordt lekker gekookt met hoofdzakelijk producten uit de streek, waarbij we natuurlijk zoveel mogelijk rekening houden met vegetariërs en andere dieetwensen.

You will stay in Maison Courbarien, a beautiful manor in Saint Georges la Pouge, a rural village with almost 400 inhabitants. There will be home cooked food with mostly products from the Creuse. And of course it will all be adjusted to vegetarian of other diets.

Zoals je van The Dutch Knitters gewend bent, zullen de workshops gericht zijn op beter leren breien en bijzondere technieken. Corrie Huisman komt mij helpen door extra begeleiding te geven tijdens de workshops, zodat iedereen voldoende aandacht krijgt. Het definitieve programma zal bekend worden gemaakt in augustus, zodat we de inhoud van de workshops kunnen aanpassen aan het niveau en de wensen van de cursisten.

As The Dutch Knitters are known for workshops that are focussed on learning to knit perfectly and on knitting techniques, this is what can be expected from the workshops. Corrie Huisman will be there to help me by giving extra attention to those that need it so you can be sure that you get enough attention. The programme will be announced in August, so we have some time to adjust the content to the wishes and the level of the students.

Vanaf vandaag kan je inschrijven voor de reis. Voulez-vous tricoter avec moi?

Today you can subscribe for the journey. Voulez-vous tricoter avec moi?

Meer informatie over de reis en de prijs.

More information on the trip and the price.

New York stikt van de leuke winkeltjes. Vooral de wijken als SoHo en Chinatown zijn volgepropt met leuke winkeltjes en boektiekjes. Een inventieve breier beperkt zich dus niet tot de wolwinkels maar shopt tot ze dropt. Vooral met al die voordelige dollars op zak. Jan kocht een IPod die omgedoopt werd tot VickyPod, insiders weten waarom.

New York is stufffed with nice shops. Especially in neighbourhoods like SoHo and Chinatown you find loads of cute shops and boutiques. So an inventive knitters should not restrict herself to the wool shops until she drops. Not with al these cheap dollars in her purse. Jan bought an IPod that he named VickyPod, insiders know why.

De boekhandels in New York zijn gewéldig. Meters breiboeken in iedere winkel. Alles wat je altijd al even in had willen zien, ligt er voor standaard prijzen. Wat heb ik me ingehouden met ‘maar’ vier of vijf boeken! Vooral Barnes & Noble had veel, zálig! En niemand achter de kassa die lacht als je om de afdeling Knitting Books vraagt.

The bookstores in New York are awesome. Meters of knitting books in every store. All you ever wanted to browse through, mostly for standard prices. I only bought four of five of them! Especially Barnes & Noble had a good choice, a delight to shop there! And if you ask someone for the department ‘Knitting Books’, they don’t even smile.

Books Off is de Japanse witte boekenhal. Alles kost er tussen de twee en vijf dollar, dus dat was leuk winkelen. Er ging dus een flinke stapel mee, met als klapper twee boekjes over de truien van James Dean. Collector’s items, zeker weten.

Books Off is the Japanese bookstore outlet. Everything is between two and five dollar, so that is a nice way to do some book shopping. I bought a pile of them, with as the big winner two books about the sweaters of James Dean. Collector’s items, I’m sure.

Bij Kinokuniya, de officiële Japanse boekenwinkel tegenover het Bryant park, vond ik ook planken vol Japanse breiboeken, maar dan van recenter datum. En Gothic Lolita’s, een winkel vol.

At Kinokuniya, the official Japanses bookstore opposite Bryant Park, I found shelves full of Japanese knitting books, mostly of more recent dates. And Gothic Lolita’s, lots of them.

Muji is geen boekenwinkel, maar wél leuk. Het is een winkel vol prachtige stijlvolle Japanse spullen. Ook praktische, enigszins doorzichtige, toilettasjes in twee maten, waar je precies één project in kan stoppen.

Muji is not bookstore, but it is a lot of fun. It is a shop that sells stylish Japanese things. Also practical, a bit transparant, bags for cosmetics and so, in which you can put exactly one knitting project.

Bij Banana Republic, een waanzinnig leuke kledingzaak met een opmerklijk inkoopbeleid en redelijke prijzen, vond ik in de herenopruimingshoek voor weinig nog iets bijzonders. Een zijden truitje met een kwart aan roestvrij staal. Hoef ik dat tenministe niet meer van het dunne Habu-garen met metaal te breien.

At Banana Republic, a awesome fashion shop with a remarkeble view on fashion and reasonable prices, I found in the men’s clearance corner for only a small price something nice. A sweater made of silk with about 25% of stainless steel. Now I don’t have to knit one myself of the very thin Habu yarn.

Met 19 kilo heen en met 32 kilo terug. Waarom wil een breier waarvan het huis al uitpuilt van spullen, breiboeken en stash naar New York om daar zegge en schrijve 13 kilo aan toe te voegen? Maar levensgeluk zit ‘m soms in een klein bolletje, dus als je daar happy van wordt, nou, dan gaat dat bolletje gewoon lekker met je mee naar huis.

With 19 kilos I went to New York and with 32 kilos I returned home. Why does a knitter whose house is stuffed with goods, knitting books and stash want to add another 13 kilos? But happiness sometimes is disguised as a little ball of wool, so if that does the trick to make you happy, never hesitate to take it home.

Wat voor zoveel zaken geldt, geldt ook hier. In Amerika hebben ze altijd van alles meer en in grotere porties. Ook van wol. Veel luxe en bijzondere garens. Maar ook veel bekende bolletjes van bv Rowan en Colinette. Veel echt vernieuwende breisels kwam ik niet tegen, behalve bij Habu. De workshops die in sommige breiwinkels gegeven worden, behandelen meest beginnerstechnieken en voor de hand liggende onderwerpen. Eigenlijk doen we het op breigebied in Nederland nog lang zo gek nog niet!

What’s true for lots of things, is also true here. In America they always have more of everything and bigger portions. This goes for wool too. Lots of luxurious and special yarn. Also a lot of familiar Rowan and Colinette. I didn’t see a lot of very innovative knitting, expect for Habu. The workshops that are given in some shops focus on beginners or discuss the normal topics. I think that on the subject of knitting the Dutch knitters are doing a good job.

Schoolproducts, de oudste wolwinkel van New York, is een zalig ouderwetse en enigszins rommelige winkel verstopt op de tweede etage van een hoog gebouw. De eigenares Berta Karapetyan is de oprichtster van Karabella Yarns. Er is duidelijk een inkoopbeleid met oog voor kwaliteit in combinatie met een redelijke prijs, dus veel cashmere op coons, strengen zijde in diverse kwaliteiten (ik kocht een pond dunne glanzende zijde voor 30 dollar!) en wat duistere maar wel mooie bolletjes gemengd. Ook Koigu sokkenwol in veel tinten, waar ik wat van meenam. Meer voor de heb en omdat je Koigu hier niet ziet, want in deze kwaliteit in handgeverfd garen vind je hier ook bij Colinette en zo. Zimmermann’s Knitting Around bleek een prachtboek te zijn……

Schoolproducts, the oldest yarn shop in New York, is a nice old fashioned and a bit messy shop hidden on the second floor of a apartment building. The owner Berta Karapetyan is the founder of Karabella Yarns. There is obviously eye for quality in combination with reasonable prices, so lots of cashmere on coons, skeins of silk in several qualities (I bought 500 grams of shiny thin silk for 30 dollar!) and some mysterious but lovely balls of blended content. Also Koigu sock yarn in lots of shades, of which I took some home. More just to have it as you don’t see it often here in the Netherlands, but this quality of hand dyed yarn you can also find from Colinette and more brands. Zimmermann’s Knitting Around proofed to be a wonderful book……

Bij String vond ik prachtige luxe garens. Wel aan de prijs, maar mooi geëtaleerd in hun nieuwe winkel in de deftige buurt Upper East vol met Mr Sheffield-huizen. Terwijl Jan op het trappetje buiten zat, leefde ik me uit tussen de ongeprijsde bolletjes. Dat doen ze expres, want de prijzen veranderden te vaak, vertelden ze. Maar ik denk dat het was om de klanten niet te laten schrikken. Vaak lagen de prijzen ook nét iets boven wat ik elders had gezien. Ik heb het allemaal in mijn handen gehad. Eindelijk knuffelde ik echte Qiviut en Koigu. Maar ik ging hier met lege handen weg.

At String I found beautiful luxury yarns. Pricy, but nicely laid out in there new shop in a fancy neighbourhood in Upper East, stuffed with Mr Sheffield houses. While Jan waiting on the stairs in front of the shop, I had a good time between balls without prices on them. They did this on purpose, they told me. But I think it is to prevent that the customers get frightened. Often the prices were just a bit above prices I saw elsewhere. I cuddled all balls I liked. Even Qiviut  and Koigu. But left without buying anything.

Heerlijk om bij Habu te zijn. Een grote ruimte om klanten te ontvangen, een miniscuul winkeltje annex opslagruimte en een werkruimte waar diverse Japanse vrouwen kwetterend hun werk deden. Leuk om de eigenares terug te zien. Nadat we elkaar twee keer op L’Aiguille en Fête in Paris hadden ontmoet, vond ze het zo bijzonder mij opeens te zien, dat ik een dikke zoen van haar kreeg! Ik nam er twee klossen sterk, dus goed te blocken, zwart garen mee mét korting. Want breien met zwart was ik al van plan, ik ben opeens weer gek op zwart.

Wonderful to visit Habu. A big space to receive customers, a very small shop with the storage space in all and a working space where several Japanese women worked and chatted. Nice to see the owner of the shop. After meeting her on L’Aiguille en Fête in Paris, she was so surprised that I got a big hug! I took two coons with black wool that is strong enough to block with discount. As I planned to knit something black for some time.

Tegenover de Morgan Library, een museum waar je prachtige illustraties kan bewonderen, ontwaarde ik spontaan The Yarn Connection. Gezellig wolwinkeltje met een vriendelijke eigenares die erg geïnteresseerd was in het breien in Nederland. Ze had mooie handgeverfde sokkenwol liggen. Ik zocht al wat uit, maar legde het snel weer terug toen ik in het mandje tegenover de kassa prachtige strengen bijzondere garens ontdekte. De diepzwarte 100% cashmere in een superkwaliteit voor een spotprijsje ging mee.

In front of Morgan Library, a museum where you can find the most beautiful illustrations, I suddenly discovered The Yarn Connection. A cosy yarn shop with a friendly owner that was very interested in knitting in the Netherlands. She had some very nice hand dyed sock wool, of which I laid some aside to buy. But when I found the basket with really gorgeous skeins near the counter, I quickly placed them back in on the shelves. The deep black 100% cashmere in a superb quality was a real bargain.

Knitting 321 is gehuisvest in het souterain van een deftig herenhuis. Valerie Kardos, de eigenares, een ex-ontwerpster, zou de week erna ze naar Amsterdam reizen, dus ze zag mijn komst als een geschenk uit de hemel. Nu weet ze tenminste dat ze naar De Afstap moet. Ze vertelde ook dat ze meegewerkt had aan een artikel in Handwerken zonder Grenzen en viel van haar stoel van verbazing toen ik vertelde dat ik voor dit blad schrijf. Ze showde uitgebreid haar ontwerpen. De muts met brede oprolbare rand ga ik zeker ook eens proberen.

Knitting 321 can be found in the basement of a pompous building. Valerie Kardos, the owner, a former designer, was to be going to Amsterdam the next week, so she very surprised to have a Dutch knitter in her shop that day. Now at least she know that she has to go to De Afstap. She told me she had recently gave information for Handwerken zonder Grenzen and fell of her chair with surprise when I told her that I write for that magazine. She showed me her designs. The hat with the broad border I will certainly try knitting myself.

Purl SoHo wordt geleid door Joelle Hoverson die echter meer geïnteresseerd is in haar eigen breiwerkje dan in de klanten in de winkel. Jammer hoor, want er lagen wel veel mooie natuurlijke garens in prachtige kleuren. En ze breien er nog proeflapjes zodat klanten de kwaliteit van het gebreide weefsel kunnen zien en voelen.

Purl SoHo is lead by Joelle Hoverson, who seemed to be mostly occupied with her own knitting that with the customers in her shop. Such a shame, as there was a lot of nice natural stuff in gorgeous colours. And there was a big pile of swatches so you can feel the quality of the knitted fabric and see how it knits up.

The Point is gewéldig. Eet, brei en wees gelukkig! Een wolwinkel/breicafé pur sang. Gezellig vol met babbelende breiers. Er is een bar waar je van alles kunt bestellen, ook heerlijke koeken en taartjes. Jan voelde zich er wat verloren aan zijn tafeltje met een zwijgende breister, maar ik vermaakte me er kostelijk. Ik vond er geinige doorzichtige breitassen met het logo van The Point en een streng van 1200 yard alpaca in rozenrood. En twee HiyaHiya sokken rondbreinaaldjes van bamboo in 23 cm. Waarom hebben we die hier nog niet?

The Point is gréat! Eat, knit and be happy! A combination of a yarn shop and a knitting cafe. Stuffed with chatting knitters. There is a bar where you can order drinks and homemade cakes. Jan feel a bit misplaced on his table with a silent knitter, but I had a wonderful time. I found some transparent knitting cases and a bag with the logo of The Point and a skein of 1200 yard alpaca in roses red. And two HiyaHiya sock circulars made of bamboo and only 23 cm long. Why don’t we have that in the Netherlands?

Overweldigend, bruisend en groots. The Big Apple, the city that never sleeps, de hoofdstad van de wereld, is voor mij gewoon het Mekka van het breien. Midden in het prachtige oude Central Station en naast een straatkraampje in SoHo werd er zelfs geKIPt. Natuurlijk mocht een ontmoeting met de New Yorkse breiers niet ontbreken. Vooraf legde ik dus al contact met Stitch ‘n Bitch New York City, waarna diverse leden replies posten en mij enthousiast mailden. Dat beloofde gezellig te worden!

Op dinsdagavond hoefde ik mijn Stitch ‘n Bitch-avond dus niet te missen. Na een licht dineetje van Sushi en zeewier bij de plaatselijke Sushi-boer gingen we naar café daBhang in de 8th street tussen 5th en 6th avenue in de West Village. Tot onze verrassing wachtte Debbie Stoller die al wist dat ik in New York zou zijn, ons buiten al op. Heerlijk om haar terug te zien! Haar Nederlandse afkomst verloochende zich niet; een rokje met rood-wit-blauwe motiefjes en dieprode klompjes. En een enorme zilveren tas waar de halve wereld in zat, maar geen aansteker. Zelfs ik zag er New Yorkser uit dan zij…… 😉

Het was een zalige avond. Binnen waren zo’n tien breiers al lekker op gang. En terwijl Jan zich met Debbie in het post-feminisme verdiepte, hoorde ik van de breiers allerlei New Yorks breinieuws. Eén van hen breide de over-the-knees socks die ik in het paars gemaakt heb. Zij was zo snugger om elastiek mee te breien in de boord. Natuurlijk kreeg ik tips voor de leukste breiwinkels en net als in Nederland, gingen breiboeken en wol van hand tot hand. Stitch ‘n Bitch is eigenlijk overal hetzelfde en zoals het in mijn ogen moet zijn. Inspirerend en veel onderlinge hulp, maar vooral heel gezellig.

Debbie had de Bust, het tijdschrift waar ze hoofdredactrice is, voor me meegenomen. Ze vertelde dat zij zich bij de oprichting van dit tijdschrift heeft laten inspireren door ons feministische tijdschrift Opzij. Bust ziet er echter vele malen sappiger en toegankelijker uit dan het bloedje serieuze Opzij. Leuk om als oh zo feministisch opgevoede vrouw met haar over dit onderwerp te kletsen. Over werkende vrouwen en moeders getrouwd met goed verdienende mannen die nanny’s in dienst nemen om hun kinderen te verzorgen zodat zij zich kunnen ontpoppen als ‘stay-at-home bloggers’. En over de nieuwe Sex and the City-film, helemaal hot in New York. Ons diepgedecolleteerde Vrouw Antje van The Dutch Knitters vindt Debbie trouwens ‘hartstikke leuk’!

Debbie heeft jarenlang in de West Village (red: East Village ;-))gewoond. Ze nam ons mee voor een spannende wandeling door de bijzonderste straten van de wijk terwijl ze ons wees op de meest opmerkelijke huizen (ook haar eigen oude woning) en vertelde over de geschiedenis van de wijk. Het was een van de geweldigste ervaringen van de vakantie. Dit voelde, hoorde en rook authentiek en totaal niet toeristisch. Dit was het échte New York. Debbie, die inmiddels al jaren in het rustiger Brooklyn woont, was blij dat die twee Hollanders niet te beroerd waren om deze wandeling door memory lane met haar te maken. Ze wist ook een superknus binnenplaatsje bij eethuis Jaffa, waar we – dankbaar dat Sushi en zeewier niet zo voedzaam is – een zalig second diner verorberden. Tegen middernacht werd het gesprek (deels Nederlands, deels Engels) tussen ons als bijna-leeftijdsgenoten langzamerhand diepgaander wat de ontmoeting tot een bijzonder en heel waardevol samenzijn maakte.

Debbie zette ons nog even met de neus de goede kant op in de metro. Want ze snapte wel dat wij als Nederlanders in het bezit van een metroweekkaart geen dure taxi terug zouden nemen. Vanaf het perron waar wij stonden, zagen we haar aan de overkant staan. Een kleurig figuurtje met goudblonde lokken op het grijs en grauwe perron dat haar opgeslokt leek te hebben toen haar metro met veel geraas richting Brooklyn zoefde.

De woensdagavond brachten we door bij de Upper West Side Knitters in de Starbucks in Upper West. Ook hier een grote groep enthousiaste breiers. Mij vielen vooral de verschillen tussen de breiers op. Bori, een ex-danseres van maar liefst 91, heette ons welkom, helemaal verbaasd dat we de moeite hadden genomen om naar hun avondje te komen. Ik was diep onder de indruk van deze bijzondere dame die er zo goed uitzag en zo kien was. Gewéldig! Michelle en Jennifer, de buurtjes aan mijn rechterkant, haakten liever van gigantische kluwen acryl babydekentjes voor het goede doel. Goed gebekt waren ze, met een stevig New Yorks accent. ‘They don’t mess with me…..!’, vertrouwde Jennifer me toe, wiebelend met haar grappige transparante pumps. Een andere breister legde de laatste hand aan haar bruidsshawl. Ik vroeg wanneer ze zou gaan trouwen. Dat is inmiddels gebeurd, namelijk dié zaterdag erop. Maar ze was er heel relaxed onder, want ze was immers al aan de afwerking begonnen…… Een ervaren breister die de French Market Bag al af had, hielp Bori met het inbreien van een streep in haar FMB. Een schrijfster van romans aan de overkant van de tafel breide nog niet zo lang, maar had wel Habu al ontdekt. Dat moest ik vooral eens gaan bekijken. Had ik al gedaan….. maar daarover meer in het volgende blog over de New Yorkse breiwinkels.

Debbie accompanied us to the subway and pointed out which subway to take. She understood that we, being Dutch and in the possession of a subway card for the whole week, wouldn’t take an expensive taxi to the hotel. From the platform where we waited we saw her colourful figure with golden blond hair standing on the gray and dirty platform that seemed to gulp her down when her train exited with lots of noise in the direction of Brooklyn.

Debbie lived in the West Villgage (East Village ;-)) for years. She took us on an exciting walk through the most peculiar streets while pointing out the most remarkeble buildings (also her own old apartment) and told us about the history of the neighbourhood. It was one of the best experiences of your holidays. This felt, sounded and smelled authentic and absolutely not touristic at all. This was the réal New York. Debbie, who lives in the more quiet Brooklyn now, was glad that these two Dutch tourists were not to faint of heart to do this through memory lane walk with her. She also knew a very cozy restaurant Jaffa, where we – grateful that the Sushi and seaweed meal was so light – feasted on a delicious second diner. Round midnight the conversation (partly Dutch, partly English) between three almost just as old persons slowly became more intimate which made the meeting a special and highly valued being-together.

Debbie brought me the Bust, the magazine for which she is head editor. She told me that she was inspired by our feminist magazine Opzij when she founded it. Bust however looks so much more alive and easier to read that our oh so serious Opzij. I was raised by a feminist mother, so it was nice to chat with Debbie about this topic. About working women and mothers married with rich men that hire nanny’s to raise their children so they can become ‘stay-at-home bloggers’. And about the film Sex and the City, helemaal hot in New York. Debbie thinks our Vrouw Antje of The Dutch Knitters with her naughty clevage is so nice: ‘hartstikke leuk’!

It was a wonderful night. Inside the cafe there were about ten knitters knitting along already. And while Jan talked with Debbie about post feminism, I heard the latest New York knitting news. One of the knitters knitted the over-the-knees socks that I have made in purple. She was so clever to knit in some elastic in the borders. Of course they gave me tips for the nicest yarn shops. And, like in the Netherlands, knitting books and wool were shown to each other. Stitch ‘n Bitch is the same everywhere and like it should be in my humble opinion. Inspiring and with lots of help to each other, but also very cozy and sociable.  

On Tuesday night I didn’t have to miss my weekly Stitch ‘n Bitch night. After a light diner of Sushi and seaweed at a local Japanese restaurant we went to cafe daBhang in 8th street between 5th and 6th avenue in West Village. To our big surprise Debbie Stoller who already knew we would be in New York, waited for us outside. So nice to see her again! Her partly Dutch ancenstry showed; a skirt with red-white-blue motifs and deep red wooden shoes. And a giant silver bag in which she carried a big load of stuff except for the lighter she needed badly. Even I looked more like a New York broad as she did…… 😉

Overwhelming, bubbling and just great. The Big Apple, the city that nevers sleeps, the capitol of the world, is for me the Mekka of knitting. In the hall of the beautiful old Central Station and next to a street stand in SoHo there was even some KIP-ping to be found. Of course a meeting with the New York knitters would be part of our holiday program. Before the start of our journey I contacted Stitch ‘n Bitch New York City. Some members posted replies and mailed me enthusiasticly. That was a promise for some nice knitting nights.

Wednesday night we went to the Upper West Side Knitters in the Starbucks in Upper West. There was a big group of enthousiastic knitters. I saw a group of people with big differences between them. Bori, an ex danser aged 91 years, made us feel very welcome. She was surprised that we came all the way to the Upper West to meet the knitters. I was so much impressed by this very special lady that looked so good and was so smart. Great! Michelle and Jennifer, the neighbours on my right, liked crochet more than knitting and made baby blankets for charity of huge skeins of acrylic yarn. They had a nice and strong New York accent. ‘They don’t mess with me…..!’, Jennifer told me, wiggling with her funny transparant pumps. Another knitter finished a bridal shawl. I asked when she was getting married. That has now already happened, it was last Saturday. But she was quite relaxed, as the shawl was almost ready…… A more experienced knitter that just finished the French Market Bag, helped Bori with knitting a stripe in hers. A writer of novels at the other side of the table that knitted for just a year now, had discovered Habu already. You should check that yarn store out, she told me. I already did that, but about that experience I will tell you in my blog about the New York yarn shops.

As zaterdag, 21 juni, organiseert Quilting Together (van de prachtige Clover breinaalden en accessoires) een gezellige dag met cream tea en demonstraties. Ik zal er er als The Dutch Knitters ook bij zijjn om Twined Knitting te demonstreren. Kom je ook?

Saturday, 21 June, Quilting Together (famous for the wonderful Clover knitting needeles and accessories) organises a day with cream tea and demonstrations. I will be there as The Dutch Knitters to demonstrate Twined Knitting. Are you coming too?

Een minibreivakantie van één dag. Dat was onze zalige World Wide Knitting in Public Day in Amsterdam. Onder een stralend blauwe hemel met hooguit wat schapewolkjes, zonder een druppel regen en met een geweldig leuke club breiers.

A mini holiday lasting only one day. That was what our delightful World Wide Knitting in Public Day in Amsterdam was. Under a bright blue sky with only a few small clouds, without a drop of rain and with a great bunch of knitters.

Tegen 13.00 uur verzamelden zich tussen de toeristen op de kade van Holland International Cruises tegenover het Centraal Station meer dan 20 breiers uit het hele land. Swalmen, Utrecht, Volendam, Deventer, een gat in de Achterhoek waar ik nu al weer de naam van ben vergeten en natuurlijk Amsterdam en nog wat plaatsen. De rondbreivaart was een groot succes. Al kwetterend achter in de boot aan de gereserveerde tafels werd er fanatiek gebreid en vergaten we om ons heen te kijken. De reisleider werd gepaaid door Miriam met een in de trein naar Amsterdam door haar gesnelbreide oranje polswarmer, zodat ze niet klaagde over het geluidsniveau dat we produceerden. De rest van de gasten accepteerden het gelaten en zullen vanaf nu breien met veel decibellen associëren…….

At about 13.00 h a group of more than 20 knitters gathered with some tourists on the quay of Holland International Cruises in front of the Central Station. Swalmen, Utrecht, Volendam, Deventer, a tiny village in the Achterhoek of which I can’t even remember the name anymore and of course Amsterdam and some other places. The rondbreivaart was a huge success. Chatting al the time in the back of the boat on our reserved tables there was more knitting going and we forgot to look around. The tour guide was pampered by Miriam with a orange wrist warmer she speedknitted in the train to Amsterdam, so she didn’t complain about the noise we produced. The rest of the guests had to accept it too and will probably in future associate knitting with a lot of decibels.

Na de boottocht gingen de meesten richting De Afstap waar Juup in haar uppie de klanten hielp. De goed gevulde boekenkast was de grootste trekker, vooral voor degenen die van verder weg kwamen en het heerlijk vonden om de boeken voor aanschaf in te zien. Geweldig leuk dat De Afstap ter ere van de WW KIP Day 10% korting gaf! Zelden waren er in het knusse zeventiende eeuwse pand zoveel breiers bij elkaar, want we zijn allemaal gek op wol, ondanks de grote hoeveelheden stash die we allemaal thuis opgestapeld hebben.

After the boat trip we went to De Afstap where Juup all alone handled all business. The bookcase stuffed with knitting books was highly appreciated, especially by those coming from far. They loved to browse through the books before buying them. Great that De Afstap celebrated WW KIP Day giving their customers a discount of 10%! Seldom there were more customers in the cozy seventeenth century building, as we all love to buy yarn, despite our huge piles of stash at home.

Vanaf het Centraal Station namen we met een groep van circa 15 breiers het veer naar de werf. Hoewel we ons eerst even afvroegen waar we inshemelsnaam naartoe geleid werden door de breiers van Stitch ‘n Btich Amstedam Noord, bleek er zich op dit onherbergzame industrieterrein een oase van rust, drank en lekker voedsel te bevinden. In de zonnige serre van Noorderlicht was het warm en goed toeven op de luie banken. We vergeven het ze maar dat ze Knitting in Public afgekort hebben als NIP. De cheesecake en sticky toffee taart smaakten geweldig. Jan profiteerde van de aanwezigheid van Yarnissima en breide onder haar leiding een complete shortrow teen. Na een lekker etentje vertrokken we met de boot van rond 21.00 uur lekker rosig en totaal relaxed huiswaarts. Het was een zálige dag! We hebben genóten! Of zoals Marjan verzuchtte: “Wie had kunnen denken dat ik als Achterhoekse in zo’n hippe tent terecht zou komen……”.

At the back of the Central Station a group of circa 15 knitters took the ferry to the docks. Although we were a bit worried where the knitters of Stitch ‘n Bitch Amstedam Noord lead us on this inhospitable docks, we soon found an oasis of tranquillity, drinks and nice food. In the sunny closed veranda of Noorderlicht it was warm and nice to sit on the cozy coaches. We will forgive them that they called KIP-ping NIP-ting. The cheesecake and sticky toffee cake tasted great. Jan took advantage of sitting next to Yarnissima and knitted with her help a complete shortrow toe. After a nice diner we left for the boat at about 21.00 h. totally relaxed by sun and the nice day. It was a gréat day! We have so much enjoyed ourselves! Or like Marjan putted it: “Who could have thought that I, coming from the Achterhoek, would end up in such a hip place……”.